استفاده از اسپرم برای رساندن دارو به تومور سرطانی!

به گزارش ایسنا و به نقل از انگجت، دانشمندان در حال آزمایش برای رساندن داروهای سرطان توسط اسپرم به سلول‌ها و تومورهای سرطانی هستند و در آزمایشات حیوانی نیز به موفقیت دست یافته‌اند.

این آزمایشات هنوز به مراحل بالینی نرسیده و روی انسان صورت نگرفته است.

شیمی درمانی دارای عوارض جانبی وحشتناکی است که تا حدی به این دلیل است که داروهایی که برای مبارزه با سرطان مورد استفاده قرار می‌گیرند، به سلول‌های سالم هم حمله می‌کنند.

شناسایی راه برای رساندن داروها تنها به تومورها، بدون تاثیر بر بافت سالم یک چالش و مشکل است که محققان در تلاش برای حل آن هستند.

یک گروه از محققان که مشغول تحقیق در مورد این مشکل هستند، یک تیم از موسسه تحقیقات "لیبنیز"(Leibniz) در درسدن آلمان است که در مطالعه اخیر نشان داده‌اند اسپرم می‌تواند به یک ابزار تحویل دارویی تبدیل شود.

اسپرم در هنگام عرضه دارو بسیار خوب عمل می‌کند. آنها به طور طبیعی دارای حرکت هستند و می‌توانند دارو را محافظت کنند تا از طریق مایعات بدن رقیق نشود یا نشت نکند و دارو را در برابر آنزیم‌هایی که می‌توانند آنها را از بین ببرند محافظت می‌کنند.

اسپرم‌ها همچنین برخلاف باکتری‌ها واکنش‌های ایمنی بدن را در پی ندارند و تکثیر نمی‌شوند، در نتیجه اجتماعات ناخواسته ایجاد نمی‌کنند.

محققان ابتدا نشان دادند که فقط خیس کردن اسپرم در یک دارو که در این آزمایش درمانی سرطانی به نام "دوکسوروبیسین" بود، اجازه خواهد داد اسپرم بتواند این دارو را حمل و آن را داخل خود ذخیره کند.

هنگامی که این اسپرم‌های حاوی دارو بر روی یک نوع تومور تجربی قرار گرفتند، پس از 72 ساعت، سلول‌های سرطانی زنده تقریبا 90 درصد کاهش یافتند.

علاوه بر این، محققان کلاه‌های کوچک پوشیده شده از فلز را روی سلول‌های اسپرم قرار دادند که به آنها اجازه می‌داد تا اسپرم‌ها را با یک آهنربا هدایت کنند و آنها را به سمت تومور هدایت کنند.

هنگامی که سلول‌ها به تومور می‌رسند، چنگک‌های کلاه باز می‌شوند، اسپرم را آزاد می‌کنند و به آن اجازه می‌دهد به تومور نفوذ کند.

محققان نشان دادند که اسپرم‌ها در مبارزه با سلول‌های سرطانی بهتر از رساندن دارو به وسیله کپسول به تومور عمل می‌کنند، زیرا اسپرم می‌تواند داخل سلول‌ها نفوذ کند و دارو را عمیق‌تر در بافت سرطانی بنشاند.

یافته‌ها اگر چه مقدماتی هستند، اما امیدوارکننده‌اند. محققان پیش می‌روند تا میزان دوز و نحوه کنترل آنها با اسپرم مشخص شود.

آنها همچنین در حال بررسی این هستند که چند اسپرم دارویی برای بهترین عملکرد ایده آل است، چه بر سر کلاه‌های فلزی می‌آید و همچنین آیا این روش برای انسان کاربردی است؟ اگر این چنین است، چه عوارضی دارد؟

دنشمندان امیدوارند اسپرم انسان هم به مانند اسپرم گاو آن کارایی لازم را داشته باشد.

این مطالعه اخیرا در مجله ACS Nano منتشر شده است.