برخی مشکلات بهداشتی مردم با این طرح رفع شده است؛ اما مشکلات عمیق‌تری به وجود آمده است. خطاهای پزشکی افزایش یافته، بیمارستان‌ها تا پول‌های کلان نگیرند بیمار را درمان نمی‌کنند و داروخانه‌ها و آزمایشگاه مبلغ هنگفتی را طلب دارند.
به گزارش ، روزنامه جامعه فردا نوشت: قدرت تکلم را از دست داده است، سرش گیج می‌رود، تعادل ندارد. خانواده به سرعت با اورژانس تهران تماس گرفته‌اند. کادر اورژانس می‌گویند سکته خفیف مغزی را از سر گذرانده و رگی، مویرگی پاره شده است و حالا مریض باید به نزدیک‌ترین بیمارستان دولتی برود. بیمارستان امام خمینی انتخاب می‌شود و به صورت اورژانسی آمبولانس به آن سمت آژیر می‌کشد. از در اورژانس که وارد می‌شوند بیمار وحشت می‌کند، صدای فریاد و هیاهو یک لحظه هم قطع نمی‌شود. بیمارانی که تا میانه‌های راهرو روی زمین و تخت‌ها رها شده‌اند. پرستاران و همراهان بیماران از میان مریض‌ها می‌گذرند. کف زمین چند جا خون ریخته است. مریض بدحال بعد از اعتراض همراهانش بالاخره روی یک تخت در میانه راهرو قرار می‌گیرد. تخت پشت سری یک بیمار فوت شده و فقط رویش را پوشانده‌اند و حالا هراس در بیمار بیشتر هم می‌شود. مورد بعدی مریض بدحالی است که شبانه به اورژانس بیمارستان فیروزگر تهران منتقل شده است. اورژانس بیمارستان واقعا جا ندارد. یک بیمار سرم‌اش تمام شده دیگری از درد به خود می‌پیچد و نکته بدتر ماجرا پرستارهایی هستند که کلافه و عصبی پاسخ می‌دهند. در دستشویی‌های اورژانس سرنگ و خون ریخته و انگار هر چه بگویند آلودگی بیمارستانی خطرناک است در این میان هیچ می‌شود.
مورد بعدی وضعیت بیماری است که در بیمارستان خصوصی و نیمه خصوصی بستری شده است. انگار این بیمارستان‌ها جزیره جدایی هستند که نظارتی بر آنها وجود ندارد. بیمارستانی است در حوالی مرکز شهر، طبق قانون باید در اتاقی که برایش واژه سه تخته عنوان شده است واقعا سه تخت قرار بگیرد. اما تا جلوی در یخچال هم تخت گذاشته شده است. مبلغ هنگفتی برای همراه بیمار گرفته می‌شود؛ اما تخت استراحت همراهان بیمار جمع شده و فقط یک صندلی جلوی تخت‌ها گذاشته‌اند. هوای اتاق‌ها به دلیل ازدیاد بیمار متبوع نیست و از دیگر سو به دلیل رعایت سلامت بیمارها نمی‌شود، پنجره را باز کرد.
نکته عجیب ماجرا این است هزینه اتاق سه تخته در پایان گرفته می‌شود. بحث دیگر تعرفه مشاوره متخصین پزشکی است که طبق تعرفه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی برای ویزیت بیماران بستری مبلغی که مشخص شده با مبلغی که دریافت می‌شود متفاوت است. از دیگر سو، برخی پزشکان در پایان شب بعد از آنکه صبح‌ها تدریس در دانشگاه به پایان رسید، ویزیت در مطب تمام شد به مریض بستری در بیمارستان سری می‌زنند و ظرف چند دقیقه از حال بیمار جویا می‌شوند. مورد بعدی که این روزها بسیار حرف و حدیث به همراه داشت ویزیت بیماران در مطب است. متوسط زمان ویزیت برای پزشکان عمومی حداقل 15 دقیقه، برای پزشکان متخصص حداقل 20 دقیقه و برای پزشکان فوق تخصص 25 دقیقه و روانپزشکان حداقل 30 دقیقه تعیین می‌شود.
این روزها با پدیده عجیبی در مطب پزشکان مواجه می‌شویم. بیمارانی که دو به دو وارد مطب متخصص می‌شوند. می‌گویند پزشک محرم بیمار است و حالا باید مریض‌های جلوی یکدیگر به شرح بیماری‌شان بپردازند آن هم در کمترین زمان ممکن. همیشه منشی‌ای وجود دارد که چند ثانیه یک بار تذکر می‌دهد عجله کنید. درباره درصد خطا در ویزیت سریع یک پزشک عمومی به «جامعه فردا» می‌گوید:«واقعیت این است که ویزیت سریع بیمار درصد خطای پزشکی را در تشخیص بیماری بالا می‌برد. نمی‌شود تمام مشکلات البته به گردن پزشکان انداخت. در حال حاضر بیمه‌ها به پزشکان بدهکارند. به هرحال آنها هم برای هزینه‌ها مجبورند بیماران بیشتری را ویزیت کنند. اگر بخواهند برای هر بیمار بیست دقیقه وقت بگذارند دیگر نمی‌‌توانند مریض بیشتری ویزیت کنند.»
بحث دیگر دستمزد ویزیت بیمار است. طبق تعرفه سال 96 در حوزه درمان ویزیت پزشکان و کارشناسان پروانه‌دار در بخش سرپایی دولتی به این شرح است: ویزیت پزشکان، دندانپزشکان عمومی و PhD پروانه‌دار: 111 هزار ریال، ویزیت پزشکان، دندانپزشکان متخصص: 139 هزار ریال، ویزیت پزشکان فوق تخصص، فلوشیپ و متخصص روان‌پزشکی: 168 هزار ریال، ویزیت پزشکان فوق تخصص روانپزشک: 200 هزار ریال، کارشناس ارشد پروانه‌دار: 95 هزار ریال، کارشناس پروانه‌دار: 77 هزار ریال. اما نکته اینجاست در اکثر مطب‌ها فوق تخصص که باید 34 هزار تومان ویزیت بگیرد در حدود پنجاه هزار تومان دستمزد دریافت می‌کند. از دیگر سو، نبود کارتخوان و دریافت پول نقد حرف و حدیث‌های بی‌شماری را پدید آورده است.
برخی معتقدند پزشکان متخصص که برخی هم، چندین محل کار دارند، به عمد از داشتن دستگاه کارت خوان در مطب طفره می‌روند تا علاوه بر سخت کردن شرایط پرداخت بیماران‌شان، هیچ ردی هم از دریافتی پول نقدشان باقی نگذارند. نبود دفاتر رسمی برای ثبت مراجعین و عدم وجود دستگاه کارتخوان، این شائبه را ایجاد می‌کند که پزشکان بتوانند با کم اظهاری، از دادن مالیات و عوارض قانونی(متناسب با تعداد مراجعانشان) طفره بروند. حال این پرسش را باید از سازمان امور مالیاتی و وزارت بهداشت مطرح کرد که چرا این عرصه چنین اداره می‌شود؟
چندی پیش کامل تقوی‌نژاد، رئیس سازمان امور مالیاتی کشور اعلام کرد در حال حاضر مالیات پزشکان 700 میلیارد تومان در سال است؛ اما اکنون این قشر تنها 150میلیارد تومان مالیات می‌پردازد. هر سال بالغ بر 30هزار میلیارد تومان فرار مالیاتی از سوی پزشکان انجام می‌گیرد.
بن‌بست طرح تحول سلامت
اوایل اردیبهشت ماه 1393 بود که دولت یازدهم به منظور بهبود وضعیت سلامت مردم، طرح تحول سلامت را آغاز کرد. حالا با گذشت سه سال از شروع این طرح، اظهارنظر مسئولان و مشاهدات فعلی، خبر از وخامت اوضاع سلامت می‌دهد. طرح تحول سلامت را افتخار دولت یازدهم اعلام کردند. حالا که عمیق به ماجرا نگاه می‌شود پرستاران از وضعیت خود راضی نیستند و ماه پیش در اعتراض به وضعیت‌شان پرستاران بیمارستان امام خمینی (ره) در حیاط بیمارستان تجمع کردند. برخی مشکلات بهداشتی مردم با این طرح رفع شده است؛ اما مشکلات عمیق‌تری به وجود آمده است. خطاهای پزشکی افزایش یافته، بیمارستان‌ها تا پول‌های کلان نگیرند بیمار را درمان نمی‌کنند و داروخانه‌ها و آزمایشگاه مبلغ هنگفتی را طلب دارند.
