این روزها زمزمه افزایش قیمت بنزین به 1500 تومان و گازوئیل به 400 تومان از میان مردم عادی و خبرگزاریها به گوش می‌رسد. خوب بهتر است نگاهی به قیمت بنزین در دهه گذشته بیندازیم تا بهتر بتوانیم با این موضوع افزایش قیمت کنار بیاییم.
در سال 1386 برای اولین بار سوخت در ایران سهمیه بندی شد و هر لیتر بنزین سهمیه‌ای با نرخ 100 تومان و بنزین آزاد 400 تومان عرضه گردید. سه سال بعد، یعنی در سال 1389، با روی کار آمدن بحث یارانه‌ها در ایران هر لیتر بنزین سهمیه‌ای 400 تومان و بنزین آزاد 700 تومان تصویب شد.
در سال 1393 نیز دوباره قیمت بنزین سهمیه‌ای به 700 تومان و بنزین آزاد به 1000 تومان صعود پیدا کرد و بعد از دو سال در سال 1394 دولتمردان به این نتیجه رسیدند که قیمت را تک نرخی کنند و قیمت را با همان 1000 تومان ببندند. حالا بعد از دو سال دولت به تنگنای مالی رسیده و دوباره با بیان این موضوع که کشورهای همسایه ایران گازوئیل را با قیمت 6000 تومان و بنزین را با قیمت خداد تومانی به مردمانشان عرضه می‌کنند و به علاوه برای حل مسئله قاچاق سوخت و فراهم کردن هزاران یا میلیون‌ها شغل برای مردم عزیز ایران می‌خواهد دوباره قیمت سوخت را بالا ببرد!
از سوی دیگر خبرگزاریها اعلام کرده‌اند که مصرف بنزین در کشور در 9 ماهه اول سال جاری نسبت به همین بازه زمانی در سال گذشته 8 درصد رشد نشان داده که این اعداد و ارقام نشان می‌دهد که مردم توان پرداخت این هزینه را می‌توانند به راحتی داشته باشند و حتی شاید برای قاچاقچیان سوخت نیز این مبلغ در قبال به دست آوردن سودی که از فروش دارند، ناچیز باشد. بنابراین برای مبارزه با قاچاق سوخت و درآمدزایی 77 هزار میلیارد تومانی، با احتسابی که کارشناسان انجام داده‌اند، دولت توان ایجاد شغل‌های جدیدی در زمینه حمل و نقل عمومی، نوسازی سیستم نقلیه و ایجاد مشاغل کوچک و بزرگ را خواهد داشت.
شاید در وهله اول افزایش قیمت سوخت غیرمنطقی به نظر برسد ولی با یادآوردن عبارت «همینی که هست» خود را باید راضی به وضعیت موجود کرد و برای صف بستن در پمپ بنزین‌ها یک‌بار دیگر خود را آماده کنیم!
