به گزارش خبرگزاری مهر، نشست نقد و بررسی کتاب «یک به‌علاوه پنج» شامل خاطرات قاسم قناعتگر از آزادگان دوران جنگ تحمیلی و دفاع مقدس، با حضور امیرمحمد عباس نژاد، جلال توکلی و راوی این اثر، عصر دیروز دوشنبه 27 آذر در مؤسسه فرهنگی هنری پیام آزادگان برگزار شد.
در ابتدای این مراسم قاسم قناعتگر راوی کتاب «یک به‌علاوه پنج» به بیان خاطرات خود از دوران دفاع مقدس و اسارت پرداخت و پس از آن در خصوص نوشتن خاطرات خود گفت: پس از آزادی و بازگشت به ایران چندین بار قصد نوشتن خاطراتم را داشتم اما هر بار به‌دلایلی امکان نوشتن آن فراهم نمی‌شد. تا اینکه حضرت آقا در خصوص ضرورت نوشتن خاطرات رزمندگان دوران دفاع مقدس تأکید کردند و من بعد از آن عزم خود را برای نوشتن خاطراتم جزم کردم.
وی افزود: حین نوشتن کتاب با آقای توکلی از همرزمانم که نویسنده خوبی هم هستند در زمینه نوشتن خاطراتم صحبت کردم. نوشتن کتاب 3 سال طول کشید و در نوشتن خاطراتم به‌شدت به‌دنبال نوشتن واقعیت‌ها بودم و نمی‌خواستم بزرگ‌نمایی کنم. برای مستند کردن خاطراتم به چندین استان سفر کرده و با هم رزمانم صحبت کردم و بیش از 150 ساعت تلفنی با آزادگانی که با هم در اسارت بودیم صحبت کردم تا اتفاقات و تاریخ‌ها نیز توسط آنها تأیید شود.
در ادامه جلال توکلی نویسنده کتاب «یک به‌علاوه پنج» در سخنانی گفت: کار تخصصی من در حوزه ادبیات مربوط به داستان کوتاه و رمان است. کتاب «یک به‌علاوه پنج» اولین تجربه‌ام در زمینه خاطره‌نگاری است و همیشه از نوشتن چنین آثاری فراری بودم چون در خاطره‌نگاری محدودیت و چارچوب‌های خاصی وجود دارد و امکان دخل و تصرف در خاطرات وجود ندارد. پس از آنکه آقای قناعتگر در خصوص نوشتن خاطراتشان با من صحبت کردند در مرحله اول گفتم "تمام خاطرات را روی کاغذ بنویس" و نیتم از این کار این بود که شاید نویسنده دیگری کار را انجام دهد اما وقتی خاطرات قناعتگر نوشته شد و من آن را خواندم از خاطرات خوشم آمد.
توکلی در پایان سخنانش گفت: مشکلات ما در نگارش کتاب این بود که راوی بخشی از خاطرات را فراموش کرده بود به همین خاطر ما از لحاظ زمانی، تقویمی را تنظیم کردیم و زمان‌هایی را که در خاطرات گم شده بود بازنویسی کردیم و این کار باعث شد خاطرات فراموش‌شده یادآوری شود. در هر خاطره یک نخ نامرئی وجود دارد که نویسنده باید آن را پیدا کند و در طول نگارش خاطره آن را برجسته کند. توکل به خدا توسط حاج قاسم در جای جای خاطرات دیده می‌شد که به‌نظرم نخ نامرئی خاطرات بود. در خصوص انتخاب نام کتاب نیز پنج مرحله که راوی کتاب در آن قرار گرفته دلیل اصلی عنوان کتاب بود در حالی که مذاکرات 1+5 نیز که نماد مذاکرات هسته‌ای بود در این نام‌گذاری بی‌تأثیر نبود.
آخرین سخنران این نشست نیز امیرمحمد عباس‌نژاد نویسنده و منتقد ادبی بود که گفت:خاطرات اسرا و آزادگان مانند نفت خام است. این سوژه‌ها منابع غنی برای داستان‌نویسی و فیلم‌سازی است. عدم شادی و خندیدن ویژگی مشابه تمام اسیران در اسارت است اما اسیران ایرانی طنز در اسارت را حفظ می‌کردند. کاغذ در ادبیات اسارت ایران بسیار مهم است. کاغذ سیگار در اسارت باعث شد کتاب‌هایی مانند «پایی که جا ماند» خَلق شود.
این نویسنده همچنین گفت: نامه‌های مبادله‌شده بین اسیران و خانواده‌هایشان یکی دیگر از گنجینه‌های باقی‌مانده از دوران دفاع مقدس است. نامه‌هایی که توسط اسیران ایرانی نوشته شده نیز موضوع مهمی است که بحث روابط عاطفی خانوادگی را نشان می‌دهد. نامه‌های دوران اسارت برای دانشجویان و پژوهشگران یک منبع غنی است. ادبیات اسارت ما مغفول مانده است در حالی که نزدیک به 6 هزار نامه بین اسیران ایرانی و خانواده‌هایشان مبادله شده است.
