قدیمی‌ترین نماد در مراسم ازدواج

• پیشینه استفاده از حلقه ازدواج:
  

یکی از رسوم قدیمی جهان حلقه ازدواج است. سابقه استفاده از حلقه ازدواج به زمان‌های خیلی دور برمی‌گردد و این رسم آیینی جهانی و نمادین به شمار می‌آید. کسی نمی‌تواند زمان دقیق استفاده از حلقه ازدواج را بگوید؛ اما حلقه ازدواج نشانه " کمال زندگی انسان و ارتباط آن با وصلت زن و مرد" بود.

"مصریان باستان" 4800 سال پیش نخستین گروهی بودند که حلقه ازدواج را به صورت نمادین به کار بردند. در نوشته‌های "هیروگلیف" (نوشته‌های تصویری مصریان) حلقه، نماد جاودانگی و ابدیت بود؛ و استفاده‌ی زن و مرد از حلقه ازدواج رمز زندگی مشترک پایدار و ابدی بوده است. مسیحیان در حدود سال 900 میلادی نیز به استفاده از حلقه ازدواج روی آوردند.

مردم اروپا در قرون وسطی از الماس برای حلقه ازدواج استفاده می‌کردند و قدرت جادویی آن را حافظ "پیمان ازدواج" می‌دانستند.

•  چرا انگشت چهارم دست چپ؟

یونانیان باستان معتقد بودند رگی که از این انگشت می‌گذرد؛ مستقیم به قلب وارد می‌شود. اما بعضی معتقدند که چون این انگشت کم‌تر از انگشتان دیگر دست مورد استفاده قرار می‌گیرد، برای حلقه مناسب‌تر است.

در میان بعضی از اقوام باستانی، حلقه در دست راست انداخته می‌شد و بعدها به دست چپ و همان دستی که از لحاظ رتبه پایین‌تر است تغییر پیدا کرد.

عده‌ای دیگر نیز از مسیحیان نیز انگشت اول (شست) را به نام پدر، انگشت دوم به نام پسر و انگشت سوم را به نام روح القدس نام‌گذاری کرده‌اند و بنابراین داماد پس از این که سه انگشت را نام برد؛ حلقه را به انگشت چهارم عروس دست می‌کند.

• استفاده از حلقه ازدواج در دوره معاصر:

 تا نیمه قرن 20 زنان به علت این که جزئی از دارایی همسرانشان بودند تنها از حلقه ازدواج می‌کردند. بعد از جنگ جهانی دوم بسیاری از مردان به علت دوری طولانی مدت از همسرانشان به عنوان نشانه‌ای از "تاهل و تعهد" شروع به استفاده از حلقه ازدواج کردند و این رسم کم‌کم میان زنان و مردان تمام جهان متداول گشت.