به گزارش ایسنا، میراحمد سیدفخری نژاد متخلص به شیون فومنی از شاعران محبوب و مشهور خطه شمال در 3 دی سال 1325 در شهرستان فومن دیده به جهان گشود. او تحصیلات ابتدایی و سه‌ساله اول خود را در رشت سپری کرد و بعد از آن به کرمانشاه کوچ کرد و سه‌ساله دوم دبیرستان را تا اخذ دیپلم طبیعی در آن‌جا گذراند.
شیون در سال 1346 وارد سپاه دانش در طارم زنجان شد و یک سال بعد به استخدام اداره آموزش و پرورش استان مازندران درآمد. در سال 1348 وارد زندگی زناشویی شد.
او عهده دار مدیریت و تدریس در یکی از مدرسه‌های فولادمحله ساری شد و تا سال 1351 عاشقانه به رسالت خود که تعلیم و تربیت بود پرداخت و پس از آن نیز در دیگر نقاط گیلان به این شغل شریف ادامه داد.
این شاعر در سال 1374 به بیماری نارسایی کلیه مبتلا شد و یک سال بعد برای درمان این نارسایی به وسیله دیالیز به تهران کوچ کرد. در همین سال با وجود بیماری موفق به اخذ فوق دیپلم (تجربی) از دانشگاه تربیت معلم شد.
شیون در سال 1376 پس از سال ها تدریس و تعلیم و تربیت فرزندان این خاک بازنشسته شد و در شهریورماه 1377 پس از یک دوره بیماری مزمن کلیوی و انجام پیوند کلیه در یکی از بیمارستان های تهران از دنیا رفت.
آرامگاه شیون فومنی در بقعه سلیمانداراب رشت بنا به وصیتش در کنار سردار بزرگ میرزا کوچک جنگلی واقع شده است.
شیون فومنی به عنوان یکی از شاعران موفق دوزبانه در حوزه شعر بومی و محلی، گویش گیلکی را که داشت در محاق فراموشی قرار می گرفت اشاعه داد و از سوی دیگر در حوزه شعر فارسی با انتشار مجموعه‌های شعر فارسی و ارائه قالب های معمول و مرسوم شعر فارسی از شاعران تاثیرگذار و توانای شعر معاصر به شمار می رود.
ترانه سرایی یکی از جنبه های ادبی و هنری شیون است که با مهارت، چیرگی و تسلط بر موسیقی، آواها و ملودی‌های محلی و فارسی از او شاعر ترانه سرای موفقی را ساخته و در این حوزه ترانه‌های متعددی از او به وسیله خوانندگان نامور خوانده شده است.
شعرها و مجموعه‌های شیون فومنی هوای شمال دارد و فضای گیلان را می‌توان در شعر او به وضوح مشاهده کرد. این‌گونه بومی گرایی که از عناصر سبکی اوست، یکی از محصولات نوگرایی نیمایی است که شاعر را با محیط خویش پیوند می دهد.
او علاوه بر آثار هنری، چهار فرزند به نام های حامد، کاوه، دامون و آنک را نیز به یادگار نهاد.