حضور مهناز افشار بر صحنه فراخی مانند صحنه تالار وحدت در نمایش «الیور توئیست»، به کارگردانی حسین پارسایی و هم‌بازی‌شدن با بازیگرانی مانند آتیلا پسیانی، نوید محمدزاده، هوتن شکیبا، داریوش موفق، سعید چنگیزیان و… که اصالتی تئاتری دارند، برای او و مخاطب تجربه متفاوتی را رقم می‌زند. این بازیگر که بیشتر او را با نقش‌های سینمایی‌اش می‌شناسیم، در این نمایش موزیکال در نقش نانسی ظاهر می‌شود. با او درباره این تئاتر و نسبتش با تجربه‌های پیشین افشار گپ‌وگفت کردیم.
به‌عنوان سوپراستار سینما، تجربه تئاتر و حضور روی صحنه برای شما چطور است؟ چه نسبتی هست بین بازی روی صحنه تئاتر و سینما؟
تجربه‌ای ناب؛ یعنی در لحظه زندگی‌کردن مهم‌ترین حسی است که این شب‌ها تجربه می‌کنم. نسبت آن خلق صحنه‌ای است که همه برای آن آماده شدیم و تفاوتش برای من فرصت جبران است که در صحنه تئاتر این فرصت نیست، پس واقعی زندگی می‌کنم و خلق می‌کنم و خلق می‌شوم.
پیش از این تجارب تئاتری شما در سالن‌های بلک‌باکس اتفاق افتاده بود و این‌بار با «الیور توئیست» بر صحنه‌ای مثل تالار وحدت نقش‌آفرینی می‌کنید. برای شما حضور روی این صحنه چطور است و چه حس‌وحالی دارد؟
حضور بر صحنه تالار وحدت، برایم مثل بهشت می‌ماند؛ بهشتی که مخاطبانش تو را با فاصله می‌بینند و نفس‌به‌نفس با تو همراه‌اند.
بازی در یکی از متن‌های مهم ادبیات جهان؛ یعنی
«الیور توئیست» چه گیرایی‌ای برای شما دارد؟ تا چه حد الیور توئیست می‌تواند در زمانه ما حرفی برای گفتن داشته باشد؟ ماجرای پسربچه‌ای یتیم و از طبقه فرودست در تقابل با دزدان و دلالان عصر خودش؟
قطعا گیرایی زیادی دارد. این متن آشنا بارها به تصویر کشیده شده؛ چه به شکل فیلم و چه تئاتر. به همین دلیل اکثرا با الیور توئیست آشنا هستیم. در این اجرا و این ساختار، فضیلت متن، قربانی‌شدن آدم‌هاست در هر جایگاهی که هستند و در نهایت امیدی است برای آیندگان.
تئاتر موزیکال در جامعه ما چه جایگاهی می‌تواند داشته باشد؟ با توجه به اینکه خاستگاه این نوع تئاتر به غرب برمی‌گردد، آیا این ژانر در ایران اقبالی خواهد داشت و پس از الیور توئیست ادامه خواهد داشت؟
تئاتر موزیکال نیاز جامعه ماست، برای آشنایی بیشتر با موسیقی، حرکت و هماهنگی بین آنها. موسیقی و نمایش اینجا مکمل هم هستند. تفکیک آن به شکل اینکه غربی است خیلی مهم نیست، چون هر کاری که خوب باشد و از آن استقبال شود و مخاطب را راضی کند، این تفکیک‌ها را از اهمیت خارج می‌کند.
نظر شما درباره انتقاداتی که به حضور بازیگران سینما و استارها در صحنه تئاتر مطرح است، چیست؟ فکر نمی‌کنید تئاتر حوزه تخصصی و متفاوتی است از سینما و سازوکار اقتصادی خاص خودش را دارد و شاید حضور بازیگران چهره به فروش آن کمک کند، اما تئاتر را از ذات خودش (که هنر روشنفکری است) جدا می‌کند؟
تفکیک روشنفکری و نگاه انحصاری نمی‌تواند مانع استقبال و توجه تماشاگر شود. هرکسی که هنر را تجربه و کار کرده، اجازه تجربه دارد و بعد از آزمون، تصمیم بگیرد بماند یا خیر. هنر تئاتر ارزش والایی دارد، پس با نگاه کوچک آن را سطحی نکنیم.
در نهایت حضور در تئاتری مثل الیور توئیست با دغدغه‌های اجتماعی شما مثلا حضور در کمپین «بدسرپرستی تنهاتر است» چه نسبتی دارد؟
من دنبال نسبت نیستم، هر کاری در جای خودش ارزش گذاری می‌شود و تلاش خودش را طلب می‌کند. من در این نمایش در اختیار کار هستم و در فعالیت اجتماعی در اختیار آن پویش. بدسرپرستی این روزها مهم‌ترین دغدغه اجتماعی من است و به صورت خیلی جدی با همراهان پویش به‌دنبال تصویب لایحه حمایتی حقوق کودکان هستیم و واقعا معتقدیم بدسرپرستی تنهاتر است.
عکس: حسین حاجی بابایی
منبع: شرق
