نعیمه نظام دوست: از فراموش شدن می ترسم

هفته نامه سلامت - محبوبه ریاستی: «در آبان 1353 در تهران متولد شدم. دیپلم تجربی هستم و از سال 70 کار بازیگری را با تئاتر آغاز کردم و با گروه های آزاد تئاتر به فعالیتم در این رشته ادامه دادم. بعد از آن در مجموعه «نوروز 72» بازی کردم و فکر می کنم می توان گفت به طور حرفه ای با «ساعت خوش» و در سال 73 وارد عرصه بازیگری شدم...» اینها را نعیمه نظام دوست می گوید؛ بازیگری که سال هاست در مجموعه های مختلف تلویزیون بازی کرده که بیشتر آنها نیز طنز بوده اند. با این گفت و گو همراه شوید.

چرا بیشتر طنز بازی می کنید؟

بازی در نقش های طنز را دوست دارم و فکر می کنم مخاطبانم هم من را در این طور کارها دوست دارند. به هر حال بازی طنز هم خوب است و هم سختی های خاص خودش را دارد.

 

 

بله، من همیشه کار برای بچه ها را دوست داشتم و دارم و خوشبختانه نقشم در این کار بسیار دیده شد. ضمن این که بازی در این نقش هم برایم جذابیت های خاص خودش را داشت چون این نقش از لحاظ سنی 40 سال از خودم فاصله داشت. به همین دلیل خیلی برای آن زحمت کشیدم و کارکردم. ضمن این که معتقدم دنیای کودکان آن قدر شیرین است که همه آدم ها دوست دارند هر از گاهی آن را به طریقی تجربه کنند. به هرحال بازی در این فضا برایم خیلی شیرین بود.

چه شد که صلا وارد وادی هنر شدید؟

راستش بعد از گرفتن دیپلمم هرچه کنکور می دادم در رشته هنر قبول نمی شدم. و سال ها پشت کنکور بودم (خنده). به همین دلیل تصمیم گرفتم در آموزشگاه های آزاد دوره بازیگری ببینم و در نهایت مرحوم سروش خلیلی من را به گروه های آزاد تئاتر معرفی کردند و با تلاش خودم توانستم بازیگری را ادامه دهم.

بازی در نقش های طنز سخت است؟

خیلی، این که تو کاری کنی که مخاطب بخندد، کار سختی است، مخصوصا برای بازیگران خانم این سختی بیشتر است چون خیلی از حرکات را نمی توانند انجام دهند و خیلی از صحبت ها را نمی توانند بر زبان بیاورند و باید از خلاقیت های خودشان استفاده کنند تا مردم را به خنده وادارند. در حال حاضر مردم دیگر به هر چیزی نمی خندند و به نوعی خیلی دید حرفه ای تری نسبت به طنز پیدا کرده اند. آنها وقتی به یک کار نگاه می کنند، کاملا متوجه می شوند آیا این کار تلاش می کند با لودگی و هجو آنها را بخنداند یا از طنز موقعیت استفاده می کند.

سینما را ترجیح می دهید یا تلویزیون؟

نمی توانم بگویم سینما را به تلویزیون ترجیح می دهم یا برعکس. مخاطب سینما خاص تر است و در مقابل بیننده تلویزیون عام است و از همه اقشار جامعه مخاطب دارد. بازی در سینما باید غلو کمتری داشته باشد و حس بازیگر لطیف تر و ظریف تر باشد، اما در تلویزیونی باید کمی غلوشده بازی کرد. در نهایت اگر به طور همزمان یک پیشنهاد تلویزیونی و یک پیشنهاد سینمایی داشته باشم، پیشنهاد سینمایی را قبول خواهم کرد.

 

خیلی مهم است. تحصیلات به شما اطلاعات می دهد، اما وقتی انسان وارد کار می شود، لحظه به لحظه مسائل جدیدی را تجربه می کند و می تواند درس های زیادی یاد بگیرد. هنر محدودیت ندارد و بازیگر در هر کاری که حضور پیدا می کند می تواند از افراد مختلف درس های زیادی یاد بگیرد و به نوعی هر کار یک دانشگاه برای بازیگر محسوب می شود.

طعم شهرت چه مزه ای است؟

شهرت مقوله ای است که بیشتر آدم ها دوست دارند طعم آن را بچشند. شاید شهرت هم یکی از دلایل ورودم به عرصه بازیگری بوده باشد، اما مهم ترین دلیلم برای انتخاب بازیگری این بود که از کودکی دوست داشتم شخصیت های مختلف را تجربه و جای انسان های دیگر زندگی کنم.

از فراموش شدن می ترسید؟

بله، خیلی! امیدوارم این اتفاق برای هیچ کسی نیفتد چون واقعا رنج آور است و حس غمگینی را به دنبال دارد.

نظرتان درباره خانواده خوشبخت؟

به نظرم به خانواده ای می توان لقب خوشبخت داد که اعضای آن یکدیگر را دوست داشته باشند و بتوانند حرف دلشان را به یکدیگر بزنند و پدر و مادر مثل یک محور عمل کرده و بچه ها را دور هم جمع کنند.

چرا همیشه برای بزرگداشت هنرمندان پیشکسوت پیشقدم می شوید؟

فکر می کنم نباید این عزیزان را تنها گذاشت و باید به طور مداوم از حال آنها جویا شد و به آنها سر زد چون از فراموش شدن خیلی دلگیر می شوند. متاسفانه نسل جوان سینمای ایران کمی نسبت به نسل گذشته و پیشکسوتان کم توجه شده است و این خوب نیست و  خیلی از بازیگران حتی در مراسم تشییع پیکر بازیگران پیشکسوت هم شرکت نمی کنند.

 

درباره انواع رژیم های لاغری مطالعه داشته و تحقیق کرده ام و هر راهی را که به نظرم تاثیرگذار بوده را تجربه کرده ام. حتی یک بار برای کاهش وزن از بالن معده استفاده کردم، اما پس از این اقدام به طور ناخواسته 35 کیلوگرم وزن اضافه کردم چون درباره انجام این کار درست تحقیق نکرده بودم. به هر حال باور کنید برای هر کدام از افرادی که چاق هستند و شرایط سختی از این نظر دارند، به معنای واقعی غصه می خورم چون دردشان را می فهمم و درکشان می کنم. جالب است بدانید من از اول چاق نبودم، بلکه یک مرتبه چاق شدم که امیدوارم بتوانم روز به روز وزنم را پایین بیاورم.

 

به هر حال زندگی بدون رنج نمی شود و همه این رنج ها هم یک نوع امتحان الهی است. گاهی اوقات زیر بار مشکلات کم آورده ام، اما واقعا هیچ وقت امیدم را از دست نداده ام.

برای آدم هایی که از افسردگی رنج می برند چه پیامی دارید؟

بهتر است خودشان را در آینه نگاه کنند و فقط به آنچه که ندارند، توجه نکنند. بالاخره آنها چیزهایی دارند که شاید بقیه از داشتن آن محروم باشند، حتی اگر از بیماری رنج می برند. قطعا قالب مهربان یا اخلاق خوبی دارند. ضمن این که به نظرم هیچ وقت نباید حسرت دیگران را خورد چون هیچ چیزی عاید انسان نمی شود.

 
از چه چیزی بیشتر لذت می برید؟

سفرکردن را خیلی دوست دارم چون تجربه های زیادی به آدم می بخشد و حس خوبی القا می کند.

راحت از گناه دیگران می گذرید؟

بله، البته سعی می کنم. شاید عصبانی بشوم، اما به محض این که آن فرد را ببینم، دلخوری ام را فراموش می کنم.

 نعیمه نظام دوست در فیلم چراغ قرمز

 

نه، متاسفانه در این مورد خیلی کوتاهی می کنم.

کودکی تان چه رنگی بود؟

سفید

خدا را شکر ناکامی بزرگی نداشتم که برایم خاطره تلخی را به جا بگذارد.

بهترین دوست کودکی تان کیست؟

مادرم.

در وسایل شخصی تان هنوز چیزی از کودکی باقی مانده است؟

خیلی زیاد؛ از دفتر نقاشی گرفته تا بعضی مداد رنگی هایم.

نظرتان درباره بی حوصلگی پدر و مادرهای مدرن و زندگی های امروز؟

یک روزی پشیمان می شوند.

نظرتان درباره بچه های طلاق؟

کاش هیچ وقت این برچسب به آنها زده نمی شد چون حسرت خیلی چیزها بر دلشان خواهد ماند.

 

 

قطعا هر دو مهم هستند، به خصوص اگر سلامت روانی خوبی نداشته باشی نمی توانی جسم سالمی هم داشته باشی. بسیاری از بیماری ها روانی و ضعف اعصاب است.

در حال حاضر رژیم خاصی را برای کاهش وزنتان دنبال می کنید؟

نه، اما سعی می کنم خیلی پرخوری نکنم تا وزنم بیشتر از این بالا نرود.

نگاهتان به زندگی چگونه است؟

من فکر می کنم هر مساله ای تنها یک راه حل ندارد. اگر این طور نگاه کنیم، آن وقت هیچ دری بسته نیست. من سعی می کنم این طور رفتار کنم.

در آینده چه کارهایی را از شما شاهد خواهیم بود؟

به تازگی در سریال شب عید سعید آقاخانی بازی کرده ام که کار بسیار خوبی شده است. همچنین یک فیلم سینمایی به کارگردانی ابوالحسن داوودی در نوبت اکران دارم.