خبرگزاری ایسنا: رکس تیلرسون، وزیر امور خارجه آمریکا در سرمقاله روزنامه نیویورک تایمز نوشت: «در یک سال گذشته، آمریکا با چالش‌های بیشماری روبرو بوده که از جمله آنها می‌توان به رویارویی با کره شمالی، چین، روسیه و اقداماتش برای مقابله با تروریسم بین‌المللی اشاره کرد اما آمریکایی‌ها باید بابت پیشرفت‌هایی که وزارت خارجه و نمایندگی ایالات متحده آمریکا برای توسعه بین‌المللی در راستای برقراری ثبات و صلح در سطح جهان داشته‌اند، خوشحال باشند.
زمانی که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا زمام امور را به دست گرفت، گفت که کره‌شمالی بزرگ‌ترین تهدید امنیتی برای کشور است. او سیاست منسوخ «بردباری راهبردی» را کنار گذاشت و سیاست اعمال فشارهای دیپلماتیک و اقتصادی پیشه کرد. در سال جاری میلادی، شورای امنیت ملی آمریکا به اتفاق آرا سه تحریم شدید علیه کره شمالی تصویب کرد که شامل ممنوعیت در بخش‌های مختلف صادرات کره‌شمالی اعم از زغال سنگ، آهن، منسوجات و مواد غذایی دریایی می‌شود.
آمریکا از شرکا و متحدانش نیز خواسته تا بر کره‌شمالی فشارهای یک‌جانبه اعمال کنند تا این کشور مجبور شود رفتارش را تغییر دهد. بسیاری از کشورها به ما پاسخ مثبت داده و داد و ستدهای خود با کره‌شمالی را متوقف کردند، روابط دیپلماتیک با پیونگ‌یانگ را به حالت تعلیق در آوردند و بسیاری از کارگران کره‌شمالی را اخراج کردند. کمپین فشار صلح‌آمیز ما بر کره‌شمالی 90 درصد از درآمد حاصل از صادرات این کشور را متوقف کرده است. بخش عمده‌ای از این مبالغ صرف توسعه و ساخت غیرقانونی تسلیحات می‌شد.
ما امیدواریم که این انزوای بین‌المللی به دولت کره شمالی فشار بیاورد و پیونگ‌یانگ برای توقف برنامه‌های موشکی و اتمی خود به میز مذاکرات بازگردد. راه مذاکره برای این کشور هنوز باز است اما ما مشخص کرده‌ایم که پیونگ‌یانگ باید شروطی را برای بازگشت به میز مذاکرات قبول کند. تا زمانی که خلع سلاح اتمی صورت نگیرد، فشارها ادامه دارد.
مولفه اصلی ما در راهبرد کره شمالی متقاعد کردن چین است تا با استفاده از قدرت نفوذش، پیونگ‌یانگ را وادار به دست برداشتن از توسعه برنامه‌های اتمی و موشکی خود کند. چین ممنوعیت‌های خاص وارداتی و تحریم‌هایی را علیه کره شمالی وضع کرده اما این‌ها باید بیشتر شوند. ما همچنین به سایر منافع آمریکا در ارتباط با چین می‌پردازیم که شامل نبود توازن در بخش تجارت، سرقت مالکیت فکری و فعالیت‌های مشکل‌ساز پکن در دریای چین جنوبی و سایر مناطق است. رشد چین در زمینه‌های اقتصادی و نظامی مستلزم بررسی چگونگی پیشبرد روابط آمریکا با چین در 50 سال آتی است.
همچنین شکست تروریسم یکی از اولویت‌های اصلی رئیس جمهوری آمریکاست. راهبرد تهاجمی آمریکا برای مقابله با داعش به فرماندهان ارتش آمریکا سرعت عمل بیشتری را در صحنه نبرد داده و باعث شده تا نیروهای ما آزادی عمل و سرعت بیشتری داشته باشند. در نتیجه، ائتلاف بین‌المللی مقابله با داعش عملیات خود را تسریع بخشیده و توانسته بسیاری از مناطق سوریه و عراق را که سابق بر این در تصرف داعش بود، باز پس بگیرد. درحالی که ارتش ما به نیروهای سوری و عراقی برای مواجهه با داعش کمک می‌کنند، دیپلمات‌های ما در بخش کمک‌های بشردوستانه نظیر مین‌زدایی، توزیع آب آشامیدنی و برق و بازگرداندن کودکان به مدرسه، فعال هستند.
تعهد به نابودی و توقف تروریست‌های داعش و افراط‌گرایی، انگیزه‌ای برای تصمیم دولت آمریکا در تصویب یک راهبرد جدید درباره جنوب آسیا بود که تمرکز اصلی آن روی افغانستان است. این کشور را نباید به مأمنی امن برای تروریست‌ها تبدیل کرد و نباید کاری کرد که این کشور به روزهای پیش از حملات 11 سپتامبر 2001 بازگردد. پاکستان باید در مقابله با گروه‌های تروریستی در خاک خودش فعال باشد. ما آماده همکاری با پاکستان برای شکست سازمان‌های تروریستی هستیم که به دنبال پناهگاه هستند اما پاکستان باید تمایل خود را برای این منظور و این که شریک ماست، نشان دهد.
درباره روسیه، ما هیچ تصوری درباره دولتی که با آن روبرو هستیم، نداریم. آمریکا امروز روابط ضعیفی با روسیه متخاصمی دارد که در 10 سال گذشته به همسایگانش، گرجستان و اوکراین حمله کرده و استقلال کشورهای غربی را با دخالت در انتخابات آنها تضعیف کرده است. انتصاب کرت وولکر، سفیر سابق ناتو به عنوان فرستاده ویژه در اوکراین بازتاب تعهدات ما در قبال احیای یکپارچگی و استقلال این کشور است. فقدان راه‌حل صلح‌آمیز برای مسأله اوکراین که باید با پایبندی روسیه به توافق مینسک آغاز شود، کار آسانی نیست که بتوان با مسکو انجامش داد.
در حالی که ما در مقابل تهاجم روسیه موضع گرفته‌ایم، اذعان می‌کنیم که به حضور این کشور و همکاری آن در جایی که منافع مشترک داریم، نیازمندیم. یکی از این موارد، سوریه است. در حال حاضر، ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه به روند سیاسی ژنو که مورد حمایت سازمان ملل است، برای ایجاد آینده‌ای جدید در سوریه پایبند بوده و انتظار داریم که روسیه از این روش تبعیت کند. ما مطمئنیم که تحقق کامل این مذاکرات باعث می‌شود سوریه از بشار اسد و خانواده‌اش رهایی یابد.
نکته آخر این که توافق برجام در کانون توجه سیاست ما در قبال ایران نیست. ما هم‌اینک با کلیت تهدیدهای ایران روبرو هستیم. بخشی از این راهبرد شامل ایجاد ائتلافی با شرکایمان در خاورمیانه است. در نوامبر 2017، ما به ایجاد روابط دیپماتیک مجدد میان عراق و دولت عربستان کمک کردیم. ما به همکاری با متحدانمان ادامه می‌دهیم و در کنار کنگره به دنبال گزینه‌هایی برای بررسی برجام هستیم و در عین حال اقداماتی را برای مجازات ایران به دلیل نقض تعهدات موشکی بالستیک و فعالیت‌هایش در بی‌ثباتی منطقه‌ای انجام می‌دهیم.
من به سیاست‌های وزارت امور خارجه و نمایندگی ایالات متحده آمریکا در راستای توسعه بین‌المللی در سراسر جهان که در سال جاری میلادی صورت گرفت، افتخار می‌کنم و پیشرفت ما در سال 2018 و بعد از آن ادامه می‌یابد. در نهایت، ما برای تقویت توانایی‌هایمان در انجام ماموریت‌ها در وزارت خارجه آمریکا تغییراتی ایجاد کرده‌ایم.
این تغییرات در وزارت امور خارجه آمریکا صرفاً شامل تحول در چارت سازمانی نمی‌شود بلکه باید به مشکلات اصلی و ریشه‌ای که منجر به ناکارآمدی‌ها شده است، بپردازد. با این تغییرات شامل کاهش منابع انسانی و سیستم‌های فناوری اطلاعات، تراز بهتر پرسنل و منابع با اولویت‌های راهبردی آمریکا و تغییر روندهای مبتنی بر دوباره‌کاری می‌توانیم به مردم فرصت بیشتری را برای استفاده از توانایی‌هایشان و زمان بیشتری را برای رویارویی با مشکلات جهانی بدهیم تا تخصص خود را صرف حل این مشکلات کنند.
هر صبح با این فکر که من و همکارانم در وزارت امور خارجه چگونه می‌توانیم از دیپلماسی آمریکا برای جلوگیری از کشته و زخمی شدن و تضییع حق مردم استفاده کنیم، از خواب برمی‌خیزم.
من با وجود این چالش، درباره قدرت و نفوذ دیپلماسی برای حل درگیری‌ها و نفع بردن آمریکا خوشبین هستم. این اطمینان من از این دانش و درک نشأت می‌گیرد که اقدامات ما به دست کارکنان میهن‌پرست وزارت خارجه است که خودشان را با شکیبایی و ایستادگی قربانی و وقف و از حق زندگی، آزادی و شادمانی شهروندان آمریکایی دفاع می‌کنند.»
