یک سال به اجرای آزمایشی استانداردهای جدید (دی ماه 97) زمان باقی است اما دبیر انجمن خودروسازان از هم اکنون با ارسال نامه ای به شکل رسمی اعلام کرده است که اکثر خودروهای پرتیراژ داخلی شانسی برای پشت سر گذاشتن این استاندارد ها ندارند.
مضمون نامه احمد نعمت بخش بر سه نکته تاکید دارد. نخست آنکه استانداردهای جدید مطابق با استانداردهای روز اروپا بوده که حتی شامل حال تمام خودروهای تولیدی قاره سبز نیز نمی شود. بنابراین انتظار استانداردسازی خودروهای داخلی بر اساس این سطح عملا بی مورد است.
دوم آنکه با توجه به سرانه درآمد مردم در ایران و مقایسه آن با سرانه درآمد شهروندان اروپایی، تولید خودرو استاندارد اروپایی عملا با قیمت پایین در کشور امکان پذیر نیست و در صورت تاکید سازمان استاندارد عملا بسیاری از خودروهای ارزان قیمت از بازار حذف می شود.
سومین مسئله نیز به وابستگی شدید صنعت قطعه سازی به تولید خودروهای قدیمی موجود در کشور مربوط می شود. در واقع به گفته دبیر انجمن خودروسازان در صورت قطع تولید محصولات قدیمی نه تنها خودروسازان دچار افت تیراژی در حدود 800 هزار دستگاه در سال خواهند شد، بلکه مشتریان نیز تمام گزینه های زیر 50 میلیون تومان را از دست می دهند و صنعت قطعه سازی نیز با ورشکستگی و تعدیل نیروی گسترده مواجه خواهد شد.
در این زمینه احمد نعمت بخش از خودروهای پرتیراژی نظیر، پراید، وانت پراید، تیبا، سمند، پژو 405، پژو پارس، وانت آریسان، وانت زامیاد و وانت مزدا نام برده است.
بنابراین به نظر می رسد که دوسال قبل از اجرای جدی استاندارد های مذکور (دی ماه 98) و یک سال قبل از اجرای آزمایشی این استاندارد ها (دی ماه 97) خودروسازان عملا ناتوانی خود را در این زمینه اعلام کرده اند و سازمان استاندارد حتی در تئوری نیز نمی تواند به تولید پر تیراژ خودروهای ایمن و با کیفیت دلخوش باشد.
البته پر واضح است که دلایل خودروسازان در این زمینه چندان غیر واقعی نیست و ریشه این وضعیت را باید در سال های سال عدم به روز رسانی استاندارد، عقب ماندگی تکنولوژیک صنعت خودروسازی کشور و کاهش شدید قدرت خرید مشتریان طی سال های اخیر توصیف کرد.
به هرحال آنچه مشخص است اینکه نه تنها توقف تولید پراید برخلاف خبرهای چند ماه قبل اجرایی نشد، بلکه ظاهرا امیدی نیز برای اجرای استانداردهای جدید وجود ندارد و حال یا باید سازمان استاندارد سطح مورد نظر خود را تا حد توان خودروسازان کاهش دهد و یا شاهد کشمکش رسانه ای پایان ناپذیری ظرف دو سال آینده خواهیم بود که احتمالا نیز در نهایت به نفع ادامه تولید خودروهای فعلی منجر می شود.
تمام این موارد در حالیست که افزودن سامانه های ایمنی نظیر ESP یا افزایش تعداد ایربگ های خودرو به حداقل 4 ایربگ، از منظر مهندسی و اجرایی چندان پیچیده نیست و حداقل می توان با برداشتن چنین گام های ساده ای نسبت به افزایش ایمنی حداقلی خودروهای پر تیراژ داخلی اقدام کرد.
