نقد و بررسی فیلم Molly's Game (بازی مالی)

0 کارگردان : Aaron Sorkin نویسندگان : Molly Bloom (book), Aaron Sorkin بازیگران : Jessica Chastain, Idris Elba, Kevin Costner خلاصه داستان : فیلم روایت‌گر داستان واقعی زندگی مالی بلوم، عضو تیم اسکی ایالات متحده میباشد که اداره‌ کننده بزرگترین قماربازی‌های اختصاصی جهان بود و خیلی زود تبدیل به یک هدف برای سازمان اف‌‌بی‌‌آی گردید.

گزیده نظرات منتقدین

دیوید ارلیچ از Indiewire امتیاز 91 از 100

شیوه‌ای شگفت انگیز و عمیق که از طریق آن، این فیلم گذشته‌های نه‌چندان دور را به هم ریخته و یکی از رادیکال‌ترین سرگرمی‌هایی را که به بدیع‌ترین شکل‌ها نوشته شده است را می‌سازد.

سارا کورچاک از Consequence of Sound امتیاز 83 از 100

«بازی مالی» یک درام جنایی موفق است اما از طرفی این فیلم، فیلمی است که تأثیر خوش شانسی و بدشانسی را در به دست آوردن برتری نشان می‌دهد. مهم‌تر از همه این فیلم به شکست این اجازه را می‌دهد که به جای یک پایان تراژیک و یا سرنوشتی که به سادگی از لحاظ اخلاقی نادرست به نظر می‌آید، همچون یک موجود زنده وجود داشته باشد. و این چیزی است که شما شاید به آن استثنا بگویید.

دیوید ادلستین از New York Magazine (Vulture) امتیاز 80 از 100

«بازی مالی» عمیق‌ترین فیلمی نیست که شما تا کنون دیده‌اید اما این فیلم هم دقیقاً تنظیم شده و هم دارای قلبی بزرگ است. حیرت‌انگیز است.

کریستوفر ماچل از CibeVue امتیاز 80 از 100

با دیالوگ‌هایی هم چون تازیانه که امضای خاص «سورکین» است که با تسلط غافل‌گیر کننده‌اش در کارگردانی ترکیب شده است، «بازی مالی» یک درام جنایی هیجان انگیز و روح‌نواز است.

تاد مک کارتی از The Hollywood Reporter امتیاز 80 از 100

«سورکین» هم شما را سرگرم می‌کند و هم شما را جذب تک تک جزئیات این داستان وحشیانه می‌کند. این درحالی است که از بازیگرانی ستاره برای کمک به بازگویی‌اش استفاده می‌کند.

کریستوفر اسشوبرت از The Film Stage امتیاز 75 از 100

جاهایی که «بازی مالی» خوب است، خیلی خیلی خوب است. لحظات خیره کننده‌ای در آن وجود دارد و واضح است که «سورکین» در ساخت اثرش موفق بوده است. بیشتر لحظات فیلم مستی آور خالص است درست مانند جهانی که «مالی بلوم» در آن زندگی می‌کند.

کوین جاگرناچ از The Playlist امتیاز 75 از 100

قلم همچون شمشیر «سورکین» فیلم را سرپا نگه می‌دارد. توانایی او در نوشتن دیالوگ‌های تک خطی و دیالوگ‌های ابزورد پر جزئیات همچنان پا برجاست.

بنجامین لی از The Guardian امتیاز 40 از 100

«سورکین» توسط موضوع خود افسون‌شده است، مسحور در میان جزئیات بسیار از زندگی تأثیرگذار «مالی بلوم». اما این جادویی است که به وضوح او در به تصویر کشیدنش شکست خورده است.

جک کول از Slant Magazine امتیاز 38 از 100

یک فضای خالی در میان هسته فیلم «بازی مالی» وجود دارد که شخصیت اصلی نمی‌تواند آن را پر کند، چراکه قادر به ارائه چیزی بیش از روایت مبهمی از یک خودکفایی غیرواقعی نیست.

نویسنده «شبکه اجتماعی»، «آرون سورکین» از «جسیکا چاستین» به عنوان برگ برنده‌اش در اولین چالش پردیالوگ کارگردانی‌اش استفاده می‌کند. فیلمی که داستانش در بستر دنیای زیر زمینی پوکر جریان دارد.

«آرون سورکین» صحبت از یک بازی خوب می‌کند، بنابراین جای تعجبی نیست که اولین تجربه کارگردانی او به طرز شگفت‌انگیزی از لحاظ سینمایی روان است. در این فیلم «جسیکا چاستین» در نقش یک خانم قمارباز خودساخته به نام «مالی بلوم» بازی می‌کند، کسی که یک امپراطوری چندین میلیون دلاری بازی پوکر راه انداخته است که توجهات ناخواسته زیادی را به خود جلب کرده –بسیاری از آن‌ها به دلیل خاطرات گذشته اوست، «بازی مالی». چندین سری مونولوگ بیش از یک دقیقه‌ای بهترین بخش‌های این درام 140 دقیقه‌ای را تشکیل می‌دهند. با این حال، برای نویسنده‌ای که در گذشته همواره با اتهام ضد زن بودن در نوشته‌هایش رو به رو بوده است، «بازی مالی» یکی از بزرگ‌ترین بخش‌های زنانگی را بر پرده سینماها می‌آورد، متراکم، پویا و به طرز اجبارآوری سرگرم کننده، به‌گونه‌ای که از استعداد استراتوسفریک «چاستین» برای ایفای نقش اصلی فیلم بهره‌ای خیره کننده می‌برد.

در حالی که اکثر کارگردانان‌ هالیوود اشتیاقی برای نشان دادن درس «چیزی نگو» مدرسه نویسندگی دارند، به نظر می‌رسد که «سورکین» به فلسفه‌ای کاملاً متفاوت اعتقاد دارد: بیشتر بگو، سریع‌تر بگو و دوباره با بیانی متفاوت‌تر بگو تا تأثیر خود را بگذارد. و حدس بزنید چه می‌شود؟ این استراتژی کارایی فوق‌العاده‌ای در فیلمی که کاملاً درباره واگذاری هرچه بیشتر اوضاع به دستان شماست، از خود نشان می‌دهد. در پایان روز فیلم و پوکر هر دو یک چیز هستند: میخکوب کننده.

و این جایی است که بی‌پروایی دگرگونه «سورکین» کمی لکنت می‌گیرد، چراکه «مالی» تقریباً همه چیز را از ابتدای فیلم لو داده است (از جمله عادات دارویی‌اش) و فیلم‌نامه مجبور است تا برای جبران این مسئله که دیگر برای ما مهم نیست که او تمام روزش را آزادنه می‌چرخد و یا بیشتر زمانش را پشت بار می‌گذراند، چرخ‌دنده‌هایش را به کار بیندازد. این گونه نیست که زندگی او در خطر باشد، تنها شهرتش در خطر است و این جایی است که در مقایسه با شخصیت‌های نسبتاً آرمان‌گرایانه «سورکین» در آثار پیشینش، این اثر همچون یک گلدان کوچک است.

با این حال، بیش از جادوگری یک قمارباز سنتی، «سورکین» حقه‌های بسیاری را در زیر شالش پنهان کرده است که هیچ کدام به اندازه انتخاب بازیگر نقش اصلی زنش تأثیرگذار نیستند: نقشی که بازیگر نقش دختر «جیمی لین سیگلر» در سریال «سوپرانوس» به دنیا آمده است تا بازی‌اش کند. بانوی سکسی و در عین حال در سایه که حلقه قماربازی غیرقانونی را تشکیل داده است. نقشی که مشابه‌اش را بازیگران طراز اولی مثل «توبی مگوایر»، «لئوناردو دی کاپریو» و «بن افلک» قبلا بازی کرده‌اند. «سورکین» به استفاده از «چاستین» اصرار می‌ورزد، دختر مو‌قرمزی که به اندازه‌ای می‌تواند رشد کند که حتی روزی رئیس جمهور باشد.

«چاستین» از این نوع تیپ‌ها نیست. اما او یک ستاره است با غریزه‌ای برای دریافت مواد خام عالی و به همین ترتیب است که شخصیت با پرسونای او آداپته می‌شود. هرچند که کمی از واقعیت دور شود («مالی بلوم» واقعی بیشتر شبیه دختران بدکاره‌ای است که «الیوت اسپیتزر» را به زیر کشیدند) «بازی مالی» فیلم «چاستین» است و او دوباره به ما یادآور می‌شود که چه بازی‌هایی از او دیده‌ایم، از «نیمه شب تاریک» تا «خشونت بارترین سال»: مهم نیست که مردان دور و برش چقدر قدرتمند باشند، «چاستین» توانایی به دست گرفتن کنترل اوضاع را دارد و این مسئله نباید در صنعتی که در آن هشدار کمبود بازیگران زن طراز اول جدی است به‌راحتی فراموش شود (حتی آنان که از نظر فنی قوانین را می‌شکنند)

«بازی مالی» شخصیت اصلی و راوی خود را به عنوان یک اسکی‌باز المپیکی معرفی می‌کند، او در هنگام چرخیدن میان اشیاء از این موضوع حرف می‌زند و دلیل اینکه چرا از دنیای ورزش کناره‌گیری کرده (صدمه‌دیدگی از ناحیه کمر) و دوباره به مدرسه برگشته است را بازگو می‌کند. تصادفی که به نظر می‌رسد رابطه او با پدرش (با بازی «کوین کاستنر»)، یک روانشناس سرسخت، را به هم ریخته است. بنابراین «مالی» هم تمام توجهاتش را به پول درآوردن معطوف کرده است. همان‌گونه که گفته شد، «مالی» بسیار باهوش، پرمدعا و مورد توجه مردان قدرتمند است که به او این توان را می‌دهد تا با رئیس خرفت خود کنار بیاید. این مسئله همچنین بدین معناست که او به اندازه کافی باهوش است تا بتواند شانس خود را بعد از وارد شدن به دنیای زیرزمینی پوکر، جایی که خرید ژتون 10 هزار دلاری شاید باعث شود تا چندین میلیون دلار را ببازد، امتحان کند.

زمانی که رئیس او سعی می‌کند که او را از دور خارج کند، «مالی»، دفترچه مخاطبان او را برداشته و با دزدیدن بازیکنان او و بالا بردن شرط‌ها محل مسابقات پوکر مخصوص خود را راه اندازی می‌کند. فیلم‌نامه «سورکین» به وضوح نشان می‌دهد که بسیاری از افراد مشهور و ثروتمند به این دلیل حاضر به پیروی کردن از او هستند که یک ستاره فیلم در حال عوض کردن جریان است. («مایکل سرا» با ارائه یک پوستر آشنا و سورئال و تنها با حضور «چاستین» به عنوان ستاره فیلم بر این نکته تأکید می‌کند). اما آن‌ها می‌مانند چون «مالی» در کارش خبره است، این مسئله کاملاً درست است حتی اگر عملکرد متزلزل او از درون شروع به فروپاشی کند.

وقتی پسرها در نهایت سعی می‌کنند او را از کسب و کار بیرون کنند، «مالی» به نیویورک می‌رود و یک بازی انحصاری حتی با خریداری بیشتر را آغاز می‌کند، اما اوضاع شروع به از هم پاشیدن می‌کند به طوری که او را به سمت مواد سوق می‌دهند و او ناخواسته (یا تعمدا؟) بازی را برای سه خانواده مختلف مافیای روسی باز می‌کند. این مسئله باعث جلب توجه ماموران فدرال می‌شود و زمانی که «مالی» دستگیر شده و از طرف دولت ایالات متحده که امیدورا است از طریق «مالی» بتواند به گردانندگان قدرت نزدیک شود، متهم می‌شود، ما را دوباره به نقطه اول باز می‌گرداند. «سورکین» فیلم را به نحوی تدوین کرده است که خط زمان مابین دادگاه «مالی» (در زمان حال) و پیشینه باورنکردنی او که موجب حضورش در دادگاه است ( همان‌گونه که در خاطراتش گزارش شده است) تغییر می‌کند. اما او یک معتقد سرسخت است که کتاب «مالی» زمانی به پایان می‌رسد که همه چیز در حال جالب‌تر شدن است، دستگیری «مالی» و محاکمه‌اش به عنوان پوششی برای داستانی که از جهاتی همچون فیلم‌های «بدنام‌ها» و «خانه بازی» منهای آن وجه آبدارو تحریک آمیزش دردناک است.

«سورکین» به «مالی» از دید یک شهروند محکم و برجسته نزدیک می‌شود. -به خصوص همچون یک جنگاور. و «چاستین» این نقش را چنان باورپذیر بازی می‌کند که در درام سال قبلش در نقش یک لابی کننده قدرت یعنی «خانم اسلونه» بازی کرده است- کسی که از سر راه کنار می‌رود تا از وکیلی («مایکل کستروف») بپرسد که آیا این کسب و کار نامتعارفش قانونی بوده است یا نه. زمانی که فدرالی‌ها چیز دیگری می‌گویند، او متوجه می‌شود که به وکیل بهتری برای اینکه مدت زیادی را در زندان نماند نیاز دارد. بنابراین او به سراغ «ایدریس البا» می‌رود، کسی که به دلایل متعدد تمایلی به قبول پرونده او ندارد: با مصادره شدن اموالش «مالی» نمی‌تواند حقوق او را بدهد، به علاوه او شک دارد که «مالی» به اندازه‌ای که ادعا می‌کند پاک باشد (رک باید گفت که فیلم هرگز دلیلی برای اینکه چرا او باید قسر در برود ارائه نمی‌کند). با این حال دلایل «البا» برای قبول این کار واضح است:یک بخش فوق‌العاده با یک مونولوگ «این مزخرفات اتهامات را بس کنید» است.

نکته در اینجاست که «مالی» یک شخصیت بزرگ است و در قالب همکاری «چاستین» و «سورکین» به همان اندازه که قوی نوشته شده به همان اندازه نیز قوی اجرا شده است. «بازی مالی» نمونه‌ای کمیاب از شخصیت زنی است که شخصیتش بارزتر از بسیاری از مردان ثروتمند و دارای قدرت این کشور است. و در پیچیده‌ترین سکانس فیلم (که به بلافاصله پس از یک صحنه کاملاً غیرضروری می‌آید، اسکی روی یخ در سنترال پارک نیویورک) او در نهایت می‌تواند به مقابله با مردان فوق‌العاده قوی بایستد، مردانی همچون پدرش. «سورکین» مسائل مهمی را به طور پنهانی در قالب فیلم‌نامه خود گنجانده است.

به یاد داشته باشید، نقش او کوچک است و در محدوده چنددقیقه‌ای که در اختیار دارد، «کاستنر» مغز او («مالی») را منفجر می‌کند، تنها مورد خیره کننده از روان درمانی بر پرده سینماها که تا کنون مشاهده شده است. همان‌طور که او می‌گوید: «من به شما پاسخ خواهم داد» و این کار را انجام می‌دهد. و در آن زمان همچون صحنه درخشان پشت‌بام در پایان فیلم «استیو جابز» زمانی که خالق اپل دخترش را به عنوان بزرگ‌ترین مخلوقش می‌پذیرد، «سورکین» کارت‌هایش را نشان می‌دهد. فیلم را به چیزی تبدیل می‌کند که ما واقعاً به آن اهمیت می‌دهیم: آشتی انسانی، نه پولدار شدن یا دفاع از غرور. بعد از آن حکم قاضی به سختی اهمیت دارد. «چاستین» و «سورکین» در برابر بینندگان پیروز شده‌اند.

اختصاصی نقدفارسی

مترجم: محمد کیومرثی

//