به گفته روان شناسان، مردم توانایی خود در تشخیص دادن قابل اعتماد بودن بقیه بر اساس صورت و بدنشان را دست بالا می‌گیرند. دروغگوهای حرفه‌ای به راحتی ارتباط چشمی و حرکات خالصانه را تشخیص می‌دهند ولی باوجود غیر قابل اطمینان بودن زبان‌ بدن، باز هم عامل مهمی در ایجاد اعتماد است. طبق تحقیقات روان شناسی، ما بیشتر به کسانی علاقه مند می‌شویم که زبان‌ بدنشان همانند ما است. این تقلید، تنها یکی از راه‌های ایجاد اعتماد است. با این که روش‌های زیر از لحاظ علمی اثبات نشده‌اند، ولی بارها و بارها تاثیرشان مشاهده شده است:

هنگام دست دادن:

فقط از یک دست استفاده کنید و آن را عمودی نگه دارید. دست دادن با هر دو دست مغرورانه به نظر می‌رسد. اگر هنگام دست دادن کف دستتان به سمت پایین باشد، به عنوان تلاشی برای تسلط به نظر می‌رسد. دست طرف مقابل را محکم بفشارید، ولی نه طوری که استخوان‌هایش بشکنند. دست دیگرتان را در جیبتان نگذارید. لبخند عمیقی بزنید و مخصوصا در ابتدای دست دادن، ارتباط چشمی برقرار کنید.

هنگام صحبت کردن یا گوش کردن:

ارتباط چشمی را نگه دارید، ولی همیشه نه. با دستانتان و اشیاء دور تان  بازی  و بی قراری نکنید.

هنگام ایستادن یا نشستن:

اگر با یک مرد صحبت می‌کنید، طوری کنارش بایستید که بدنتان کمی متمایل به او باشد، یا صندلی را انتخاب کنید که دقیقا روبروی او نباشد. این به نظر کمتر بازجویانه می‌رسد. ولی برای احترام به حریم زنان، دقیقا روبروی او بایستید یا بنشینید.