به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری میزان، رئیس پیشین امنیت ملی افغانستان در جمع شماری از اساتید دانشگاه، دانشجویان و خبرنگاران در تهران گفت، طالبان بزرگترین تهدید در برابر دولت افغانستان است و باید در برابر این گروه مانند داعش نیز مبارزه شود.
رئیس پیشین امنیت ملی افغانستان در ابتدا به ریشه‌های تاریخی و فرهنگی دو کشور و دو ملت ایران و افغانستان اشاره کرد و گفت: بنابر مسائل فرهنگی و تاریخی، افغانستان نزدیک‌ترین ملت و دولت به ایران است، به خصوص این که زبان فارسی بزرگترین پیوند میان دو کشور است، اما در برابر این نزدیکی و پیوند بزرگ، پیوند دو ملت و دو دولت بزرگ نیست.
وی در خصوص چشم انداز صلح در افغانستان نیز گفت: شیرازه نظام و دولت مستحکم در افغانستان در کودتای کمونیستی سال 1987 میلادی شکست و ملت ما در سال 1979 مورد تهاجم بزرگترین قدرت دنیا قرار گرفت. این هجوم، از یکسو هجوم به هویت ملی، باورها و از سوی دیگر هجوم به جغرافیا و اقتصاد ما بود که در نتیجه آن، افغانستان دچار گسستی شد که هیچگاه در طول تاریخ خود با آن روبرو نشده بود.
صالح افزود: امروزه نیز اوضاع در افغانستان ناهنجار است که پس لرزه‌های فروپاشی جامعه و دولت در اثر این تهاجم شوروی آشکار است، زیرا ما نتوانستیم پس از شکست شوروی یک دولت مقتدر و مسلط بر خاک افغانستان را ایجاد کنیم.
رئیس پیشین امنیت ملی افغانستان ناکامی در دولت‌سازی پس از شکست شوروی را نتیجه سرازیر شدن کمک‌های بزرگ برای ایجاد گسست‌ها در میان دولت و مردم خواند تا این که چندپاره شوند.
امرالله صالح در ادامه تصریح کرد: امروز بزرگترین تهدید در برابر دولت افغانستان طالبان است و ما نتوانستیم قدرت این گروه را از بین ببریم.
وی در خصوص امکانات طالبان در افغانستان نیز گفت: طالبان سالانه بین 100 تا 150 میلیون دلار در افغانستان مصرف می‌کند که یک قسمت عمده این پول(در حدود 50 درصد) کمک‌های مستقیم دولت پاکستان است و مابقی از باج گیری از موسسات، تجار و کسانی که در مسیرهای تحت نفوذ و یا کنترل طالبان رفت و آمد می‌کنند، تامین می‌شود، مالیات از شکست و تولید مواد مخدر و ربایندگی یا اختلاف‌هاست.
صالح خاطرنشان کرد: در برآورد سال‌های اخیر، بزرگترین منبع درآمد طالبان، کمک حدود 70 میلیون دلاری و مستقیم پاکستان به این گروه است.
وی در مورد بدنه نیروهای جنگی طالبان نیز گفت: این گروه در فصل جنگ(از جوزا تا سنبله) 30 هزار نیروی روستایی را بسیج می‌کند و وقتی زمستان فرا می‌رسد، تعدادی از فرماندهان این گروه برای آموزش‌های بیشتر به پاکستان بر می‌گردند.
رئیس پیشین امنیت ملی افغانستان تاکید کرد: از سال 2001 تا 2013 نزدیک به 4 هزار تن از فرماندهان محلی طالبان کشته و یا دستگیر شده اند، اما این وضعیت تاثیری بر قدرت نظامی این گروه نداشته است، زیرا دولت افغانستان بر مناطقی که ذخیره نیروی انسانی طالبان است و این گروه از این مناطق سربازگیری می‌کند، تسلط ندارد؛ مناطقی چون مناطق قبایلی پاکستان به ویژه کراچی و خیبرپشتونخواه.
وی طالبان را به سه سطح رهبری طالبان، فرماندهان محلی و نیروی مصرفی تقسیم کرد و گفت: رهبری طالبان کاملا در پاکستان حضور دارد، فرماندهان محلی بین افغانستان و پاکستان در رفت و آمد هستند و نیروی مصرفی که بیشتر کشته و زخمی می‌شوند، یا روستاییانی هستند که از افغانستان استخدام می‌شوند و یا طالبانی هستند که از مدارس دینی کراچی، مشاور و لاهور جذب می‌گردند.
صالح با بیان این که برخی ادبیات دروغین به دنبال این بوده و هستند که طالبان را بومی و محلی نشان بدهند، گفت: 15 سال صرف آن شد تا آمریکا اطلاعات و تحلیل دولت افغانستان را قبول کند که مشکل طالبان مستقیما با پاکستان ارتباط دارد و بدون همکاری پاکستان نمی‌توان قدرت طالبان را کم ساخت.
صالح تاکید کرد: ریشه‌های فکری و ایدئولوژیک طالبان و داعش در سطح رهبری، یکی است و طالبان زمانی که در قدرت بودند، همان تحرکاتی را انجام دادند که گروه داعش وقتی در قدرت بود، انجام داد. به عنوان مثال طالبان آثار باستانی بامیان و داعش آثار شهر باستانی پالمیرا در سوریه را نابود کردند. از سوی دیگر، همان گونه که داعش مردم مناطق تحت تصرف خود را که اختلافات تباری و مذهبی با آنها داشتند، تیرباران کرد، طالبان نیز در زمان حاکمیت خود قتل عام های گسترده ای را در یکاولنگ، شمالی و مزارشریف به راه انداختند.
وی افزود: همچنین گروه داعش به خاطر ایجاد ترس، سر می برد، طالبان نیز برای ایجاد ترس و هراس در بین مردم، سر "تبسم" دختر بچه هفت ساله را برید. در مثالی دیگر، طالبان رهبر خود را امیرالمومنین و داعش، خلیفه می خوانند و این دو در ماهیت هیچ تفاوتی با هم ندارند.
صالح در مورد حضور داعش در افغانستان گفت: 80 تا 90 درصد کسانی که زیر پرچم داعش در افغانستان فعالیت می‌کنند، طالب و مربوط شبکه حقانی هستند. به عنوان مثال، وقتی جنایت میرزاولنگ رخ داد، طالبان ابتدا مسئولیت را به عهده گرفتند، اما رفته رفته که مشخص شد ابعاد جنایت بسیار گسترده بود، پرچم سیاه داعش را بلند کرده و گفتند که کار گروه داعش بوده است.
امرالله صالح در مورد فعالیت‌های داعش در شرق افغانستان و دو سه شهرستان جنوب ولایت ننگرهار گفت: در این مناطق عناصر مخالف دولت پاکستان حضور داشتند و پاکستان با ایجاد گروه داعش در این مناطق، ابتدا این نیروهای مخالف خود در خاک افغانستان را سرکوب کرد و از سوی دیگر، یک کمربند امنیتی در این منطقه برای خود ایجاد کرد.
وی تصریح کرد: داعش در افغانستان یک برند و نماد است، اما با داعش در سوریه و عراق متفاوت است.
رئیس پیشین امنیت ملی افغانستان افزود: میان داعش در موصل و شاخه خراسان در افغانستان و پاکستان ارتباطات بسیار کمی وجود داشته است.
وی در ادامه سخنانش گفت: کسانی که می‌خواهند از طالبان قباحت زدایی کنند و یا منفعت خود را در فرقه گرایی در افغانستان می‌بینند، از نام داعش استفاده می‌کنند.
صالح افزود: بر اساس آمار نیروهای امنیتی افغانستان، تعداد داعش از 2 تا 3 هزار نفر نیست؛ داعش در افغانستان یک نیروی ارگانیک نیست و با مناسبات درونی این کشور ارتباط ارگانیک ندارد، بلکه داعش در افغانستان یک نیروی ژنتیک و مهندسی شده است.
رئیس پیشین امنیت ملی افغانستان برخی اتهامات در مورد همکاری برخی حلقات در دولت افغانستان برای انتقال و جابجایی داعش در این کشور گفت: با وجود تمام اختلافاتی با رهبری دولت دارم، اما این دولت داعش ستیز است و این نادرست است که دولت اجازه انتقال داعش را داده است.
امرالله صالح در مورد بحث مذاکره با طالبان، با بیان دولت افغانستان در برابر 20 گروه تروریستی می‌جنگد، گفت: موضع دولت افغانستان ادامه جنگ با 19 گروهی که همراه با طالبان علیه دولت می‌جنگند، است. این گروه‌ها شامل بقایای القاعده، داعش، لشکر طیبه، جنبش اسلامی ازبکستان، شورشیان سین کیانگ چین و سه یا چهار گروه دیگر از شبه نظامیان پاکستانی است.
وی خاطرنشان کرد: اما در مورد طالبان، باور استراتژیست‌ها در افغانستان این است که هدف از صلح در این کشور، یک صلح دو لایه‌ای و دو قسمتی است. در لایه اول، صلح با پاکستان قرار دارد. ما با یک جنگ نیابتی با پاکستان روبرو هستیم و گروه های تروریستی، مارهایی هستد که پاکستان در آستین خود برای تضعیف دولت افغانستان پرورانیده است. بر این اساس در لایه اول، باید یک تفاهم با پاکستان ایجاد شود و خواسته های این کشور بر سر میز مذاکره آورده شود.
صالح تاکید کرد: افغانستان نتوانسته سیاست بنیادی پاکستان را که می‌خواهد یک نیروی نیابتی از سیاست این کشور دفاع کند، تغییر دهد.
وی در مورد لایه دوم و صلح با طالبان نیز گفت: نیروی جنگی طالبان که نزدیک به 30 هزار نفر می‌رسد، روستاییانی هستند که نمی‌دانند برای چه می‌جنگند. اگر بتوانیم حمایت پاکستان از طالبان را قطع کنیم، فرماندهان محلی هم چاره ای جز صلح ندارند.
صالح تاکید کرد: تعریف از وضعیت فعلی، یک بن بست است که پاکستان می‌خواهد این بن بست به طرف طالبان برتری داشته باشد، اما باور ما این است که با اعلام استراتژی جدید آمریکا، بتوانیم این بن بست را به نفع خود بشکنیم و طالبان را به خصوص در سال پیش رو، از لحاظ نظامی بیشتر ضربه بزنیم. در عین حال دروازه های مذاکره باز بماند و فشار دیپلماتیک بر پاکستان ادامه یابد.
صالح خاطرنشان کرد که تاکنون چیزی به نام گفتگوهای صلح با طالبان جریان ندارد.
/
