به گزارش ایسنا و به نقل از انگجت، ابررایانه‌ها(سوپرکامپیوترها) یک ابزار تحقیق بسیار مهم در زمینه پزشکی، هوانوردی، ربات‌ها و سلاح‌ها هستند، اما فقط سه بازیکن غالب وجود دارد: آمریکا، ژاپن و چین.
اکنون اروپایی‌ها احساس می‌کنند به اندازه کافی این وضعیت را تجربه کرده‌اند و از برنامه‌های خود برای توسعه تکنولوژی در این زمینه به میزان 1.2 میلیارد دلار اعلام کرده‌اند.
"اندروس آنشیپ" عضو عالی رتبه کمیسیون اروپا گفت: هدف این است که تا سال 23-2022 ماشین‌های پیشرفته خود را توسعه دهیم که بتوانند یک میلیاردها محاسبه در ثانیه انجام دهند.
کمیسیون اروپا (EC) نقش قوه مجریه را در اتحادیه اروپا ایفا می‌نماید. این کمیسیون مسئول پیشنهاد قوانین، اجرای تصمیم‌گیری‌ها، تنفیذ پیمان‌نامه‌ها و روی هم رفته انجام کارهای روزمره اتحادیه اروپا است.
ساختار کمیسیون اروپا به صورت کابینه‌ای متشکل از 27 نماینده یا عضو کمیسیون است و هر یک از کشورهای عضو اتحادیه اروپا دارای یک نماینده در کمیسیون اروپا هستند. این نمایندگان نه برای پیگیری منافع کشور خود، بلکه در راه تحصیل منافع همه اتحادیه اروپا فعالیت می‌کنند.
دفتر اصلی کمیسیون اروپا در شهر بروکسل پایتخت بلژیک قرار دارد.
چین دارای سریع‌ترین ابررایانه جهان موسوم به "Sunway TaihuLight" با 93 پتافلاپس(93 میلیون میلیارد یا 10 به توان 15 عملیات نقطه شناور در هر ثانیه) قدرت محاسبه است.
فلاپس(FLoating point OPerations per Second) به معنی "عملیات نقطه شناور در ثانیه"، مقیاسی برای سنجش کارایی پردازشگر رایانه‌ها است.
فلاپس واحد اندازه‌گیری سرعت پردازش داده‌ها توسط رایانه است. هر ترافلاپس معادل یک تریلیون (یا 10 به توان 12) عملیات نقطه شناور بر واحد ثانیه است.
چین همچنین در حال کار بر روی ابررایانه "Tianhe-3"، اولین ماشین جهان با بیش از 10 برابر قدرت TaihuLight است و انتظار دارد که تا سال 2020 آن را در اختیار داشته باشد.
دیگر ابررایانه‌های قدرتمند دنیا در ژاپن، ایالات متحده آمریکا و در همه جا جز اروپا (به غیر از سوئیس، که بخشی از اتحادیه اروپا نیست) واقع شده است. تنها ابررایانه بزرگ اروپایی "Atos SE" است.
این دستگاه در رتبه بندی ابررایانه‌های جهان رتبه 55 را دارد و اولین مرحله از یک سوپرکامپیوتر 25 پتافلاپسی است که توسط کمیته انرژی‌های جایگزین فرانسوی و کمیسیون انرژی اتمی استفاده می‌شود.
در حال حاضر سازمان‌های هواشناسی، فضایی و دیگر سازمان‌های دولتی در اروپا، همراه با شرکت‌های خصوصی اروپایی مانند "دایملر" و "ایرباس" باید زمانی را از سوپرکامپیوترهای آمریکایی یا ژاپنی اجاره کنند.
این یک خطر است که اطلاعات اختصاصی حساس، اسرار تجاری و سایر اطلاعات را در معرض درز یا سرقت قرار می‌دهد. اگر اختلاف یا بحران اتفاق بیافتد، احتمالا اروپا دسترسی به این ابررایانه‌ها را از دست می‌دهد.
خرید و توسعه تکنولوژی ابرکامپیوتری به طرز باورنکردنی و عجیبی گران است. به عنوان مثال انتظار می‌رود توسعه این ماشین‌ها تا نیم میلیارد دلار هزینه داشته باشد.
اروپا برای خرید و توسعه آنها 486 میلیون دلار هزینه می‌کند و باقی مانده این مبلغ از 1.2 میلیارد دلار نیز توسط کشورهای عضو تامین خواهد شد.
این برنامه برای اولین بار دستگاه‌هایی را می‌سازد که بتوانند با سوپرکامپیوترهای برتر فعلی رقابت کنند و سپس تا سال 2023 ماشین‌های انحصاری خود را توسعه دهند.
محققان انگلستان آمادگی خود را برای کمک پروژه ساخت و توسعه ابررایانه‌ها کرده بودند اما با توجه به "برگزیت" مشخص نیست که آیا در آینده وارد این پروژه خواهند شد یا خیر.
"سیمون مکینتاش اسمیت"، از دانشگاه بریستول به بلومبرگ گفت: برگزیت تا حدود زیادی عدم اطمینان را در مورد مشارکت بریتانیا برانگیخته است و واقعا تاسف‌آور است و موجب تاخیر و سردرگمی می‌شود.
