ویرانه بقیع

اى بوسه گاه جن و ملک، خاک پاى تو
جان تمام عالم خاکى فداى تو
اى اختر سپهر ولایت، که تا ابد
عالم منور است به نور لقاى تو
از شهریار کشور دانش، که در جهان
نشناخت کس مقام تو را جز خداى تو
اى ریزه خوار سفره علمت جهانیان
خورشیید علم، کرده طلوع از سراى تو
اى باقر العلوم که هنگام مکرمت
باشد هزار حاتم طایى گداى تو
پنجم ولى و حجت خلاق عالمى
لوح دل است مهر به مهر و ولاى تو
در عرصه وجود نهى قبل از آنکه پاى
داده سلام احمد مرسل براى تو
هر کس تورا شناخت، دل از دیگرى برید
بیگانه گشت با همه کس، آشناى تو
چندین هزار عالم و دانشور فقیه
آمد برون ز مکتب و دانشسراى تو
آن پیر سالخورده راهب تو را چو دید
اسلام پیشه کرده و شد مبتلاى تو
خوان طعام، آور از بهر میهمان
از حجره تهى ید قدرت نماى تو
یک عمر سوخت قلب تو از کینه هشام
آن دشمن سیاه دل بى حیاى تو
تنها نه در عزاى تو چشم بشر گریست
آن دشمن سیاه دل بى حیاى تو
اى خفته همچو گنج، به ویرانه بقیع
پر مى‏ زند کبوتر دل، در هواى تو
در را به روى امت اسلام بسته‏ اند
آن گمرهان که بى خبرند از صفاى تو
یابن الحسن گشوده نگردد به روى خلق
این در مگر به پنجه مشکل گشاى تو
فولادى است پیر غلام شکسته دل
چشم امید بسته، به لطف و عطاى تو
منبع:www.aviny.com
/ج