مکان هایی که به وسیله گردشگری در حال نابودی هستند (۱)

برترین ها - ترجمه از حمید پاشایی: امروزه بیشتر از هر زمان دیگری در تاریخ مردم در حال کشف مرزهای فراتر از کشور خود هستند تا زیبایی های جهان را از نزدیک مشاهده کنند. در حقیقت، توریسم یکی از در حال رشدترین صنایع در جهان است، و فقط در سال 2015 بیش از 1.1 میلیارد نفر به کشورهای خارجی سفر کردند.

 

با اینکه گردشگری مسلماً فواید اقتصادی بسیاری مثل فراهم کردن شغل برای مردم دارد، با این حال جنبه های منفی خود را نیز دارد. در مورد این شگفتی های طبیعی و مکان های تاریخی زیر، هجوم گردشگران باعث شده که حفظ آن ها در بلند مدت مورد تهدید قرار بگیرد. اگر مراقب نباشیم، ممکن است این مکان های ارزشمند را برای همیشه نابود کنیم.

بر کسی پوشیده نیست که ونیز در حال رفتن به زیر آب است، و انبوه گردشگرانی که هر ساله به آنجا سرازیر می شوند هم بر این موضوع دامن می زند. در اوج فصل گردشگری، بیش از 80 هزار توریست در روز از این شهر زیبای شناور بازدید می کنند، و شهر به قدری شلوغ می شود که برخی از جاذیه های گردشگری آن غیر قابل دسترس می شود. بسیاری از این توریست ها به وسیله کشتی های گردشی به شهر آورده می شوند که ترافیک آن ها موجب تهدید راه های آبی و مناطق تاریخی است که از آن عبور می کنند.

 

از بین هفت عجایب اصلی جهان، تنها اهرام بزرگ جیزه باقی مانده است. ولی با نرخ فعلی تخریب که در حال پیش رفتن است، این اهرام (به همراه مجسمه ابوالهول و دیگر هرم های باقی مانده در آن مکان تاریخی) شاید برای مدت خیلی زیادی دوام نیاورند. چندین دهه از هجوم انبوه گردشگران به این منطقه از مصر منجر به آسیب جبران ناپذیری به این بناهای باستانی شده، و هر تلاشی برای بازسازی آن ها تنها باعث تخریب بیشتر شده است.

 

عظمت کولوسئوم روم در حال حاضر بدون شک مثل سال 80 بعد از میلاد نیست. تقریباً دو هزار سال فرسودگی، و توریست هایی که دیده شده سنگ های باقی مانده از این بنا را می دزدند و روی ستون های آن گرافیتی می کنند تأثیر خوشایندی روی این مکان تاریخی نداشته است. با این که این مکان در حال حاضر عمدتاً توده ای از سنگ های خرد شده است، با این حال مکانی تاریخی است که هنوز چیزهای زیادی می توان از آن آموخت و به همین دلیل باید از آن مراقبت شده و مورد احترام واقع شود.

 

پدیده ای به نام استون هنج که هنوز توضیح دقیقی در مورد آن وجود ندارد، هر ساله هزاران گردشگر را به سمت خود می کشاند. متأسفانه، این گردشگران با برداشتن خرده سنگ های این منطقه به این بنا آسیب هایی وارد کرده اند، بازسازی های انجام شده نیز نتایج مورد انتظار را به دنبال نداشته است. جاده های شلوغی که در نزدیکی این مکان وجود دارند نیز منطقه را تهدید می کنند.

 

این معبد تاریخی که با افتخار روی پرچم کامبوج نقش بسته، نشان دهنده معماری کلاسیک سبک خمر و یکی از جاذیه های توریستی اصلی این کشور است. با اینکه اینکه پول به دست آمده از توریسم صرف بازسازی این بنا می شود، ولی همین موضوع یکی از دلایل اصلی آسیب آن نیز است. نه فقط ازدحام گردشگران، بلکه گرافیتی نیز روی بسیاری از دیوارهای آن دیده می شود. اگر حکومت منطقه اقدامی در محدود کردن ورود گردشگران انجام ندهد، این میراث جهانی می تواند به اندازه ای تخریب شود که دیگر تعمیر و بازسازی آن امکان پذیر نباشد.

 

این منطقه زمانی کاملاً دورافتاده بود، ولی حالا دیگر این طور نیست. افزایش ترافیک کشتی های گردشی آلودگی آب را افزایش داده، و کناره های ساحلی آن و گونه های حیوانات که در آنجا ساکن هستند را تهدید می کند. خوشبختانه، پیمان آنتارکتیکا تعداد افراد حاضر در منطقه را به 100 نفر به طور همزمان محدود کرده، و کشتی هایی که بیش از 500 مسافر حمل می کنند در هیچ یک از محل های توقف اجازه ورود ندارند.

 

از زمانی که جزایر فی فی تایلند در فیلم ساحل ساخته شده در سال 2000 به عنوان بهشتی خصوصی معرفی شد، این منطقه تبدیل به مقصد گردشگری مورد علاقه بسیاری از افراد شده است. ولی سواحل بکر و آب زلال این جزیره دست نخورده شاید برای مدت زیادی دوام نیاورد، چرا که افزایش گردشری منجر به ساخت و ساز مراکز اقامتی در آن شده است. البته به نظر می رسد تایلند عزم جدی برای حفظ سرزمین خود دارد، به طوری که جزیره توریستی محبوب دیگری به نام کوه تاچای اخیراً به مدت نامعلومی به روی توریست ها بسته شد تا محیط آن فرصت بازسازی پیدا کند.

 

با این که دیوار بزرگ چین زمانی بیش از 8 هزار کیلومتر امتداد داشت، ولی در طول سال ها تقریباً دو سوم آن تخریب شده است. این موضوع عمدتاً به علت هزاران توریستی است که روی آن راه می روند، دست به خرابکاری می زنند و روی دیوارهای آن گرافیتی می کشند، ولی فرسایش محیطی و خراب کردن بخش های از آن به منظور توسعه دیوار نیز در این تخریب نقش داشته است. نبود بودجه دولتی برای محافظت از دیوار بزرگ چین به این معنی است که این عوامل به تهدید آن در آینده ادامه خواهد داد.

 

ماچو پیچو دهکده باستانی امپراتوری اینکا است که در رشته کوه های آند پرو واقع شده، و منظره ای واقعاً زیبا برای تماشا کردن است. به همین خاطر عجیب نیست که این منطقه مقصد توریستی بسیاری از مردم باشد. ولی هجوم بازدیدکنندگان محافظت از این منطقه تاریخی را مورد تهدید قرار داده به طوری که سازمان یونسکو حتی به این فکر افتاده که آن را در فهرست میراث جهانی در معرض خطر قرار دهد. حکومت این کشور در حال حاضر تعداد گردشگران را به 2500 نفر در هر روز محدود کرده است، ولی شاید این عدد هم تعداد بسیار زیادی برای جلوگیری از آسیب غیر قابل جبران باشد.

 

 

اکوسیستم بسیار متنوع جزایر گالاپاگوس کمک کرد که چارلز داروین نظریه گزینش طبیعی خود را توسعه دهد، ولی به شدت در مقابل تأثیر بیرونی حساس و ضعیف است. به همین علت، یونسکو این مکان را در سال 2007 در فهرست میراث جهانی در معرض خطر قرار داد. به منظور محافظت از این سرزمین و حیات وحش آن، محدودیت های توریستی بسیاری لحاظ شده است از جمله اینکه یک راهنمای دارای مجوز باید تمام بازدیدکنندگان از پارک ملی گالاپاگوس را همراهی کند.