خبرگزاری مهر: وزیر خارجه سعودی در ادامه مواضع خصمانه خود ضد ایران، خشم خود را از برجام نشان داد و از نقش ایران در سوریه انتقاد کرد.
به گزارش رای الیوم، عادل الجبیر در ادامه مواضع خصمانه خود ضد ایران مدعی شد که ایران کشور فارسی است و ارتباطی با جهان عرب ندارد.
وی ادعا کرد: ایران از سال 1979 از صدور ثروتش (انقلاب) دست برنداشته است و بر این باور است که کل شیعه باید ایرانیها باشند و این مضحک و مسخره است.
وزیر خارجه سعودی ضمن انتقاد از برجام اعلام کرد: توافق هستهای ناقص است و به ایران پس از 12 سال اجازه غنی سازی کافی اورانیوم را میدهد و اجازه میدهد که ایران به سلاح هستهای دست یابد. هنگامی که جامعه بین المللی به تحرک درآید تعداد بمبهای هستهای آن به 10 عدد خواهد رسید. ضعف دوم در توافق به سازو کار بازرسی است که مراکز نظامی را مورد استثنا قرار میدهد. چگونه میتوان به ایران اعتماد کرد در حالی که برنامه موشکهای بالستیک خود را در اقدامی ناقض شورای امنیت ادامه میدهد.
وی در ادامه ضمن انتقاد از نقش ایران در سوریه مدعی شد: نیازی به حضور ایرانیها در کشورهای عربی نیست. آنها شبه نظامیان خود را برای جنگ اعزام کرده اند در حالی که اصولا دلیلی برای این اقدام آنها نیست. اوضاع سوریه به خود سوریها مربوط میشود، اما ما در راستای وحدت گروههای معارض در ژنو حرکت کردیم و حامی قطعنامه 2254 که خواهان قانون اساسی جدید و برگزاری انتخابات است، هستیم. دعوت ایران به میز مذکرات دعوت از طرف شعله ور کننده آتش برای خاموش کردن آن است. همه شبه نظامیان خارجی باید سوریه را ترک کنند و سوریها خود باید بحران را حل و فصل کنند.
درباره عراق نیز گفت: دولت عراق بر داعش پیروز شد و روند آشتی ملی شروع شده و این کشور آماده برگزاری انتخابات جدید در بهار آینده میشود. عربستان روابطش با عراق را تقویت کرده است. سازو کار هماهنگی میان دو دولت مشخص شده و روند تجاری، افتتاح سفارت در بغداد و کنسولگری در اربیل، نجف و بصره شروع شده است.
وزیر خارجه عربستان درباره همپیمانی با رژیم صهیونیستی گفت: اسرائیل منافع خاص خود را دارد و منافع خودمان را داریم و ما ارتباطی با آنها نداریم. انتقاداتی که از عربستان پس از تصمیم ترامپ میشود و اینکه موضع محکمی اتخاذ نکرده، سخیف است. ریاض این تصمیم را اشتباه میداند. با این حال این تاثیری بر روابط راهبردی میان ریاض و واشنگتن ندارد، زیرا از سال 1949 اختلاف درباره فلسطین میان دو کشور وجود داشته است، اما روابط استراتژیک را در معرض خطر قرار نداده است. هر کشوری باید به منافع مشترک با شرکای خود بنگرد و به حل و فصل آن بپردازد.