آواز نحم

در سفرهای دریایی و هنگام انجام دادن کارهای طاقت فرسای صید در دریا آنچه آرامش بخش جاشوان و ماهیگران بوده و کارهای دشوار را برایشان قابل تحمل می کرده آواهای کار بوده است. یکی از پرکاربردترین آواهای دریا نحم نام دارد. برای بالا کشیدن بادبانها و به قایق نشستن و جدا شدن از جهاز – پیاده شدن در خشکی – پارو زدن – بالا کشیدن لنگر یا تور- خالی کردن بار – و حتی ساختن لنج این آواز خوانده می شده است. محتوای این آواز بیان مشقت ها و سختی های کارهای دریانوردی و نیز توصیف ائمه(ع) و درخواست مدد از آنان می باشد. در آواز نحم یک نفر تک خوان است که اشعاری را می خواند و به او اصطلاحا سربنگی گفته می شود و سایرین در پاسخ به او اشعاری را می خوانند. این آوا سراینده مشخصی ندارد و سینه به سینه در طول سال ها از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است. زبان این آواها ترکیبی از زبان فارسی است که با جملات عربی همراهی می شود و اغلب با گویش محلی سروده می شود.