جای زخمی که بعد از گذشت ۳۱ سال هنوز درد می‌کند

به گزارش خبرنگار مهر، در هر دوره ای از تاریخ حتی  عصر حاضر هرگاه بین دو کشور درگیری و جنگ رخ داده است یکی از عملیات های متجاوزان و آنهایی که آغازگر جنگ بودند، حمله به مناطق مسکونی کشور مقابل بوده و هست.

در دوران جنگ تحمیلی ایران و عراق، بمب افکن های عراقی بسیاری از شهرهای ایران به ویژه استان کردستان را آماج حمله های خود قرار دادند به گونه ای که در این بمباران ها 1000 نفر از مردم این استان به شهادت رسیدند و بیش از 600 نفر هم جانباز شدند.

در تاریخ های 15 خرداد سال 63 بانه، 19 اسفند سال 63 مریوان و 28 دی ماه سال 65 سنندج، مناطق مسکونی این شهرهای کردستان مورد حمله هوایی رژیم بعث عراق قرار گرفتند.

امروز سالروز حمله بمب افکن های عراقی در سال 65 به سنندج است و در این روز نیروی هوایی دشمن 18 نقطه از شهر را بمباران کرد  و در این حادثه ناگوار 220 نفر از مردم بی دفاع شهر به شهادت رسیدند.

در روز 28 دی ماه سال 1365 در سنندج مثل دیگر روزهای سال مردم در میان سرمای سخت زمستان کار خود را آغاز کردند، ادارات سر ساعت مشغول خدمت رسانی به مردم شدند، صدای بچه ها در زنگ تفریح مدارس به گوش می رسید و همه چیز شهر رنگ و بوی عادی داشت.

عقربه های ساعت به 10 صبح رسیده بود که به ناگاه دیوار صوتی شهر شکسته شد. فضای رعب و وحشت همه جا را فرا گرفت همه به گمان اینکه هواپیماهای جنگی هستند و از آسمان این شهر عبور می کنند تاحدودی بی خیال از کنار موضوع عبور کردند ولی این بار قضیه کمی فرق می کرد و پنج هواپیمای بمب افکن عراق در آسمان شهر سنندج هویدا شدند.

هیچ کس فکرش را نمی کرد که این هواپیماهای بمب افکن قصد بمباران شهر و مناطق مسکونی را دارند ولی به یکباره صدای اولین انفجار به گوش رسید و ساختمان های میدان شهرداری سنندج به خود لرزیدند.

اولین بمب به شلوغ ترین منطقه مسکونی شهر سنندج برخورد کرد. آن روزها در این آپارتمانها که امروز نیز هنوز یادگارهای جنگ را بر پیشانی خود دارند بالغ بر 600 خانوار زندگی می کردند.

اولین بمب در یک آپارتمان مسکونی و در نزدیکی یک مدرسه ابتدایی فرود آمد و هنوز صدای انفجار اول به پایان نرسیده بود که صداهای بعدی هم شروع شد. این بار محله چهارباغ و بعد خیابان انقلاب و در نهایت خیابانهای اکباتان و میدان لشکر هدف بمب افکنهای رژیم بعث عراق قرار گرفتند.

این پایان راه نبود مثل اینکه هواپیماهای بعثی قصد داشتند سنندج را به خاک و خون بکشند زیرا به شلوغ ترین محله سنندج هم رحم نکردند و با بمباران محله پیرمحمد باعث خلق یکی از فجیع ترین جنایتهای بشری شدند و دست آخر هم به مجتمع مسکونی لشکر واقع در پادگان سنندج یورش برده و آنجا را با خاک یکسان کردند.

سکوت و آرامش شهر شکست و 18 نقطه سنندج در فاصله کمتر از شش دقیقه توسط پنج بمب افکن رژیم بعث عراق مورد حمله ای ناجوانمردانه قرار گرفت که هنوز هم آثار آن در کوچه پس کوچه های شهر خودنمایی می کند و هنوز هم که از کوچه های شهر عبور می کنی صدای ضجه مادران و گریه کودکان به گوش می رسد.

شهید بیژن گرامی و تعدادی از هم سن و سالانش در زمین خاکی آپارتمانهای ادب مشغول بازی بودند، او که10 روز از دعوت شدنش به تیم ملی جوانان می گذشت در فکر فراهم کردن مقدمات کار برای حضور در اردوی تیم ملی بود ولی زمانی که پیکرش را پیدا کردند به سختی قابل شناسایی بود.

خانواده ای شش نفره در منزل خود به خون غلطیدند و امروز تنها باقی مانده آن جمع یعنی پدرشان هنوز هم وقتی اسم 28 دی ماه به گوشش می خورد اشک از چشمانش سرازیر می شود و تنها کار زندگی اش سرزدن به بهشت محمدی سنندج و دیدار با اعضای در خاک خفته خانواده اش است.

وی می گوید: صبح از خانه بیرون رفتم تا نان بخرم بعد از چند دقیقه صدای انفجار آمد، به سرعت خود را به منزل رساندم ولی هرچه دنبال در خانه گشتم نبود فقط دختر چهارساله ام را دیدم که چند متر جلوتر از خانه از شدت درد به خود می پیچید دنبال بچه های دیگر می گشتم ولی هیچ کدام را پیدا نکردم و وقتی همه آوارها را برداشتیم همه شهید شده بودند.

لیلا، گلی، فاطمه، مهین، زهرا و ... دانش آموزان دبیرستان جماران سنندج تازه ساعت دوم کلاسشان شروع شده بود که با برخورد بمب به مدرسه آنها همه در خون غلطیدند و به شهادت رسیدند.

پیکر روناک را وقتی پیدا کردند سرش را روی قالی گذاشته بود که شاید تا چند روز آینده باید آن را تمام می کرد ولی با ناجوانمردی تمام شهید شد.

فاطمه و هیوا در تدارک برگزاری مراسم عروسی خود بودند و زمانی که می خواستند برای خرید مراسم عروسی از خانه بیرون بروند در کوچه پیرمحمد شهر سنندج شهید شدند تا مراسم عروسی شان به عزا تبدیل شود.

در آن روز افراد زیادی تمامی اعضای خانواده را از دست دادند و بسیاری دیگر از اعضای خانوده های سنندجی نیز هنوز از جراحات وارده در بستر بیماری اند.

در کمتر از چند دقیقه بیش از 220 نفر شهید و بالغ بر 123 نفر نیز به شدت مجروح شدند که تنها بیمارستان شهر سنندج نیز گنجایش و ظرفیت این همه میهمان ناخوانده را در آن روزها نداشت.

اکثر بمباران مناطق مسکونی بعد از پیروزی رزمندگان دلاورایرانی در یکی از عملیات های جنگی پیش آمده است و بمباران 28 دی سال 95 سنندج هم بعد از موفقیت رزمندگان ما در عملیات کربلای 5 اتفاق افتاد.

 بی شک یکی از مهمترین دلایل بمباران مناطق مسکونی، تضعیف روحیه مردم و ایجاد ترس و دلهره در آنها بود.

حال بعد از گذشت 31 سال از بمباران سنندج در 28 دی ماه، هنوز یادآوری این حادثه غم و رنج عمیقی در دل مردم این شهر ایجاد می کند و پدران و مادرانی که در این حادثه فرزندان خود را از دست داده اند، همچنان اشک چشمانشان جاری است.

ولی مردم شجاع، غیور، فداکار وایثارگر استان کردستان بعد از حملات هوایی دشمن عقب نشینی نکردند بلکه با توان بیشتری در میدان های مبارزه علیه رژیم بعثی حاضر شدند و در این راه هم بالغ بر 5 هزار و 400 شهید تقدیم انقلاب کردند.

همه ساله مراسم گرامیداشت سالروز بمباران سنندج در این شهر برگزار می شود و در آن از مظلومیت مردم سخن به میان می آید و از خانواده های شهدای این روز هم تجلیل می شود.

اقدام ارزشمندی که توسط بنیاد شهید و امور ایثارگران استان کردستان انجام شده، تالیف کتابی با عنوان دی ماه خونین  است که حاوی زندگینامه شهدای 28 دی سال 95 سنندج است و این کتاب در یادواره این شهدا در سال گذشته با حضور قائم مقام بنیاد شهید و امورایثارگران کشور رونمایی شد.

امسال هم یادواره این شهدا در سالن شهدای گمنام سنندج برگزار می شود تا بار دیگر مردم و مسئولان ما جنایات رژیم بعثی را بازگو کرده و به خانواده بازماندگان اعلام کنند همچنان یاد و خاطره عزیزان آنها در دل و یاد ما زنده و ماندگار است.