«ظرف یکی، 2 ماه آینده تا قبل از عید، سبد جدید توزیع می‌شود و مشمولان با مراجعه به فروشگاه‌های طرف قرارداد، می‌توانند کالاهای خود را خریداری کنند.» وعده‌ای دیگر از مسوولان وزارت رفاه برای خانواده‌های نیازمندی است که توانایی تأمین مایحتاج خود را ندارند و امیدشان به همین کمک‌های دولتی است.
به گزارش ، صبح نو نوشت: توزیع سبد کالا در ایران سابقه درخشانی ندارد و هر زمانی که اسمش به میان می‌آید همه یاد دست‌گلی می‌افتند که در دوران نخست ریاست‌جمهوری یازدهم بر تارنمای رسانه‌های داخلی و خارجی نقش‌بست. سیاست‌های کمک به اقشار دولت آقای روحانی بی‌پروا و بی‌برنامه اجرا شد.
بعد از مرحله نخست این اتفاق -که قرار بود به آبروی نیازمندان لطمه‌ای نزند- تازه مسوولان دریافتند که باید برنامه‌ریزی می‌کردند و این سبد را فقط به افراد نیازمند می‌رساندند.
مریم‌السادات میرمالک‌ثانی سرپرست دفتر حمایتی و توانمندسازی وزارت رفاه می‌گوید: «افرادی که مستمری‌بگیر این نهادها نیستند و فقط یک مورد خدمت دریافت کرده‌اند هم می‌توانند سبد کالا بگیرند. این مبالغ از کف 30 هزار تومان تا سقف 120 هزار تومان است؛ برای خانوار تک‌نفره 20 هزار تومان، دو نفره 60 هزار تومان، سه نفر به بالا به ازای هر نفر 10 هزار تومان تا سقف 120 هزار تومان پرداخت می‌شود.»
حمایت مناسبتی
خانواده‌های نیازمندی که توانایی تأمین مایحتاج خود را ندارند، شاید مهم‌ترین جامعه هدف این طرح باشند، اما این جامعه هدف به‌جز حمایت‌های مناسبتی نیازهای دیگری هم دارند که باید مورد توجه مسوولان قرار بگیرد.
آقای شکور پورحسین شقلان عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی درباره توزیع سبد کالا به روزنامه صبح نو می‌گوید: «توزیع سبد کالا بین افرادی که تحت پوشش سازمان‌های خیریه و حمایتی مثل کمیته امداد یا بهزیستی‌اند کار خوبی است و می‌تواند بخشی هر چند کوچک از نیازهای این افراد را برطرف سازد.»
او ادامه می‌دهد: «سبد کالا در قالب بسته‌های حمایتی از سوی دولت به خانواده‌های نیازمند شناسایی شده و تحت پوشش در ایامی نظیر اعیاد مذهبی و نوروز بین آنها توزیع می‌شود و نه نباید این موضوع را به کل افراد جامعه تعمیم بدهد.»
سیاست‌های فقرزدایی
امروز شاید نزدیک به یک چهارم جمعیت کشور زیر خط فقر قرار گرفته‌اند. بین این جمعیت کسانی هم هستند که حتی از این قشر هم وضعیت بدتری دارند و معلوم نیست باید در چه گروهی دسته‌بندی شوند، اما جالب است که دولت برای همه اقشار یک نسخه می‌پیچد تا با دادن سبد کالا بتواند همه مشکلات را برطرف کند. عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی اضافه می‌کند: «دولت باید سیاست‌های فقرزدایی را در کشور تغییر دهد.در حال حاضر نزدیک به 20 میلیون نفر از مردم زیر خط فقر قرار دارند و این اوضاع هر روز در حال وخیم‌تر شدن است، یعنی دولت نمی‌تواند با توزیع سبد کالا و مایحتاج 2هفته یک خانواده، فقر را کاهش دهد.»
او تاکید می‌کند: «این کار از نظر سیاست‌های حمایتی نیز درست نیست و به نظرم فعلاً می‌توان به افرادی که تحت پوشش سازمان‌های حمایتی در هر بخشی هستند، با این روش کمک رسانی کرد.» پورحسین‌شقلان با اشاره به باری که اعلام توزیع سبد کالا در جامعه ایجاد می‌کند، می‌گوید: «وقتی قرار است کار به‌صورت مستمر در راه برطرف‌سازی فقر انجام شود، توزیع سبد کالا راهش نیست، سبد کالا برای کسانی است که هیچ‌گونه توانایی مالی‌ای ندارند، اما اینکه سبد کالا سیاست باشد غلط است. البته اینکه دولت سعی دارد تا با دادن سبد کالا چشم مردم را به دستانش بدوزد، کار اشتباهی است.»
او با بیان اینکه به شخصه با توزیع سبد کالا مخالفم، معتقد است: «دولت باید زیرساخت‌های اقتصادی کشور را بهبود ببخشد تا بخش تولید و درنهایت اشتغال رونق بگیرد. با توزیع سبد کالا مردم فقیر ثروتمند نخواهند شد و شاید روز به روز هم فقیرتر شوند.»
این عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی اضافه می‌کند: «در بحث افرادی هم که تحت پوشش سازمان‌های حمایتی‌اند نباید حمایت‌ها جزئی و دائمی باشد بلکه در کنار کمک‌های جزئی دولت باید برای خروج پایدار افراد از فقر اقدام موثری انجام دهد.»
برخی از افراد نیازمند جامعه، افرادی‌‌اند که توانایی جسمانی ندارند و نمی‌توانند کاری انجام دهند تا زندگی و معیشت خود را بگذرانند اما عده‌ای دیگر بین همین افراد نیازمند حتی تحت پوشش وجود دارند که کافی است فرصتی برای شکوفایی در اختیار آنها قرار بگیرد. بسیاری از خانواده‌هایی که تحت‌پوشش سازمان‌های حمایتی‌اند، می‌توانند با حمایت مادی و معنوی دولت برای همیشه از زیر پوشش حمایتی خارج شوند کما اینکه قبلاً هم بوده‌اند افراد نیازمندی که با حمایت‌های مناسب توانسته‌اند هم خود را از فقر نجات دهند و هم دیگران را.
کمک‌های قطره‌چکانی دولت به مردم نیازمند نه‌تنها باعث کاهش فقر نمی‌شود بلکه تاثیری هم در زندگی درازمدت افراد نخواهد داشت. دولت باید سیاست‌های فقرزدایی را واقعی‌تر به اجرا بگذارد و برای رسیدن به این مهم به‌جای اجرای برنامه‌های زودگذر، به فکر درمان ریشه‌ای مشکلات باشد.
