23ژانویه سال 1857 نیروهای اعزامی انگلستان به ریاست «اوت رام» پس از شش هفته نبرد خیابانی، بندر بوشهر و حومه آن را تصرف کردند. در پی این حمله و تصرفات، دولت تهران مجبور به صرف‌نظر کردن از شهر هرات و غرب افغانستان شد.
نیروهای اعزامی انگلستان نهم دسامبر 1856 پس از یک گلوله‌باران شدید گام بر خاک وطن ما در ساحل بوشهر گذاشته بودند و از همان لحظه، نبرد خیابانی آغاز شده بود. دولت لندن اول نوامبر 1856 به ایران اعلان جنگ داده بود زیرا اخطارهای دیپلماتیک آن دولت به ایران که از هرات و غرب افغانستان خارج شود مورد بی‌اعتنایی تهران قرارگرفته بود. در نبرد خیابانی 45 روزه، عمدتا مردم معمولی از شهر و حومه بوشهر دفاع می‌کردند.
وقتی دوست‌محمد خان، حاکم وقت قندهار و کابل در سال 1855 هرات را اشغال کرد، ناصرالدین‌شاه قاجار دستور لشکرکشی به آن شهر را صادر کرد. هرات شهری محل منازعه میان ایران، امپراتوری روسیه و بریتانیا بود. با تصرف هرات به دست ایران، دولت وقت بریتانیا به ایران اعلان جنگ داد.
چون حکومت ایران نسبت به واکنش بریتانیا بی‌اعتنا بود، بریتانیا در سال 1856 به بوشهر حمله‌ور شد و آن را به تلافی و جهت فشار به ایران برای خروج از هرات، اشغال کرد. این اشغال با معاهده پاریس در سال 1857 پایان یافت. ایران متعهد به خروج از هرات و به رسمیت شناختن افغانستان شد و نظامیان بریتانیایی بوشهر را ترک کردند.
