اعلامیه نود و پنج ماده اى لوتر (۲)

15. آنچه در پى مى آید، برگردانى است از ترجمه انگلیسى این اعلامیه در کتاب Martin Luther, Selection from His Writings. ترجمه دیگرى از این متن به زبان انگلیسى را در نشانى ذیل مى توان یافت : http://en.wikisource.org/wiki/95These
نظر به عشق و دلبستگى به راستى و با هدف برگرفتن آن، نکات زیر در ویتنبرگ به ریاست پدر گرامى، مارتین لوتر، از فرقه آگوستین، و استاد علوم انسانى و الهیات مقدس و استاد رسمى در این موضوعات در این مکان در معرض بحث عمومى گذاشته مى شود. بنا به تقاضاى وى، هر کس که نمى تواند به طور حضورى در بحث حاضر شود، مى تواند به صورت مکتوب چنین کند.
1. هنگامى که خداوند و استاد ما، عیسى مسیح، دستور داد که «توبه کنید» در پى آن بود که سراسر زندگى مؤمنان مالامال از توبه شود.
2. برداشت شایسته از این سخن این نیست که منظور وى اشاره به آیین توبه باشد، به معناى اعتراف و رضایتمندى آن گونه که کشیش آن را برگزار مى کند.
3. با این حال، معناى آن به توبه قلبى نیز محدود نیست، زیرا چنان توبه هایى پوچ و بى حاصل است، مگر آن که نشانه هایى بیرونى از ریاضت هاى مختلف جسم را به همراه داشته باشد.
4. تا زمانى که بیزارى از خود ادامه دارد، (به معناى توبه حقیقى درونى) مجازات گناه نیز ادامه دارد، به دیگر سخن تا زمانى که به ملکوت آسمان ها وارد شویم.
5. پاپ نه قدرت و نه اراده آن را دارد که مجازاتى را عفو کند، مگر مجازات هایى که خودش با صواب دید خود یا بر حسب قانون کلیسایى وضع کرده است.
6. خود پاپ نمى تواند از گناه بگذرد. او تنها مى تواند اعلام و تایید کند که خدا آنها را بخشوده است یا حداکثر این که گناهانى را ببخشاید که با صواب دید خودش وضع کرده است. به جز این موارد، گناه دست نخورده باقى مى ماند.
7. در عین حال، خدا گناه هیچ کس را بدون تسلیمِ فروتنانه نزد کشیش، که نماینده اوست، نمى بخشاید.
8. قوانین مربوط به توبه تنها در مورد کسانى صدق مى کند که هنوز زنده اند و مطابق خود قوانین، هیچ یک از آنها در مورد مردگان صدق نمى کند.
9. به همین سان، روح القدس با عمل کردن در شخص پاپ، فیض را براى ما ظاهر مى کند; با در نظرگرفتن این حقیقت که مقررات پاپى هیچ گاه نمى تواند در مورد مرگ یا در موارد دشوار انطباق یابد.
10. این اقدامى خطا و از سر جهالت است که کشیشان مجازات هاى قانونى را به مردگان در برزخ نیز تعمیم مى دهند.
11. هنگامى که مجازات هاى قانونى، تغییریافته و قابل انطباق بر برزخ باشد، مطمئناً به نظر مى رسد که بذر (گیاه ماشک) به هنگام خواب کشیشان کاشته شده است.
12. مجازات هاى قانونى در مورد روزهاى گذشته تعیین مى شود نه در مورد روزهاى آینده.
13. مرگ بر همه مدعیات کلیسا نقطه پایانى مى نهد. حتى اگر افراد در شرف مرگ باشند، برحسب قانون کلیسا مرده به شمار مى آیند.
14. نقصان در پارسایى یا عشق، در شخصِ در حال مرگ لزوماً با ترسى عظیم توأم است و ترس بیشتر در جایى است که پارسایى یا عشق در کمترین حدّ خود است.
15. چنین بیم و هراسى به خودى خود براى پدید آوردن درد برزخ کافى است، صرف نظر از هر چیز دیگرى که گفته شده باشد; زیرا بسیار زود به وحشت نومیدى نزدیک مى شود.
16. به نظر مى رسد که اینها وجوه تفاوت مشابهى براى فرق نهادن میان دوزخ، برزخ، و بهشت و نیز میان نومیدى، نامطمئنى و اعتماد باشد.
17.در واقع، باید از آلام ارواح در برزخ کاست و به همین میزان به خیر و ثواب افزود.
18. افزون بر این، بنا به هیچ یک از مبانى عقل یا کتاب مقدس نمى توان اثبات کرد که این ارواح از جایگاه شایستگى (براى نجات) بیرون یا از رشد در فیض ناتوانند.
19. به نظر نمى رسد که بتوان اثبات کرد که همیشه آنها از رستگارى مطمئن و دلگرمند، حتى اگر خود ما بسیار بدان مطمئن باشیم.
20. از این رو، پاپ هنگامى که از بخشودن تمامى گناهان سخن به میان مى آورد، منظورش «همه» به معناى واقعى کلمه نیست، بلکه تنها چیزهایى است که خودش وضع کرده است.
21. از این رو، تمامى کسانى که به هنگام موعظه در باره آمرزش نامه ها مى گویند که آدمى مى تواند به وسیله آمرزش نامه هاى پاپ از هر مجازاتى تبرئه شده و نجات یابد، در خطا هستند.
22. در واقع، او نمى تواند از روح هاى در برزخ مجازات هایى را ببخشاید که بنا به قانون کلیسا در زندگى کنونى باید بدان مبتلا باشند.
23. اگر بخشودگى کامل را بتوان به کسى اعطا کرد، این در مورد کامل ترین افراد صدق خواهد کرد، یعنى عده اى بسیار اندک.
24. در نتیجه، باید چنین باشد که بخش عمده اى از مردم فریفته وعده بى حساب و کتاب و پر سر و صداى رهایى از مجازات شده اند.
25. همین قدرتى که پاپ به طور کلى در مورد برزخ اعمال مى کند، هر یک از اسقفان در قلمروى اسقفى و کشیشان در قلمروى کشیشى مى توانند اعمال کنند.
26. پاپ هنگامى که ارواح برزخى را با شفاعتى که از آنان به عمل مى آورد، نه به وسیله قدرت کلیدها (که نمى تواند بر آنان اعمال کند) مى بخشاید، کار شایسته اى انجام مى دهد.
27. براى این موعظه که به محض این که صداى پول در صندوق به صدا درمى آید، روح از برزخ پرواز مى کند، هیچ مبناى الوهى وجود ندارد.
28. بدون شک امکان دارد که هنگامى که صداى پول در صندوق به صدا در مى آید، حرص و آز افزایش یابد، اما هنگامى که کلیسا شفاعت مى کند، همه چیز به اراده خدا بستگى دارد.
29. با در نظر گرفتن آنچه در باره قدیس سورینوس Severinus و قدیس پاسکال گفته شده، چه کسى اطلاع دارد که همه ارواح در برزخ خواهان رهایى اند؟
30. هیچ کس از واقعیت ندامت خود مطمئن نیست چه رسد به این که از دریافت آمرزش تمام و کمال آسوده خاطر باشد.
31. کسى که آمرزش نامه ها را با حسن نیت (bona fide)مى خرد، به همان اندازه اندک است که کسانى که واقعاً پشیمان و توبه کارند; به عبارت دیگر بسیار اندک اند.
32. همه کسانى که گمان مى کنند که از نجات خود به وسیله نامه هاى آمرزش نامه آسوده خاطرند، براى همیشه مطرودند و به سرنوشت معلمان خود گرفتار خواهند آمد.
33. ما باید احتیاط بیشترى در برابر کسانى داشته باشیم که معتقدند که آمرزش نامه هاى پاپى هدیه اى آسمانى و بسیار ارزشمند است.
34. زیرا فیض انتقال یافته به وسیله این آمرزش نامه ها صرفاً با مجازات هاى «توبه» آیینى ارتباط دارد که به وسیله آدمى وضع شده است.
35. این با تعالیم مسیحى سازگار نیست که موعظه و تعلیم داده شود که کسانى که ارواح را در ازاى پول نجات مى دهند، یا مجوزهاى اعترافى را خریدارى مى کنند، دیگر نیازى به توبه از گناهان خود ندارند.
36. هر فرد مسیحى که به راستى توبه کند، از موهبت بخشودگى کامل از مجازات و گناه برخوردار خواهد شد و این را به او بدون داشتن آمرزش نامه مى دهند.
37. هر فرد مسیحى، زنده یا مرده، در همه مزایاى مسیح و کلیسا شرکت مى کند، و این مشارکت را خداوند به او بدون آمرزش نامه ها عطا مى کند.
38. با این حال، نباید بخشودگى و آمرزش پاپ را دست کم گرفت، زیرا همان گونه که قبلا گفته شد،آنان آمرزش الهى را اعلام مى کنند.
39. حتى براى فرهیخته ترین الهیدانان بسیار دشوار است که با مردم در باره مزایاى فراوان آمرزش نامه ها سخن به میان آورند، و در عین حال، در زمانى بعد از فضیلت توبه بگویند.
40. گناهکارى که به راستى پشیمان شده، جویاى مجازات هاى گناهان خود است و عاشقانه تاوان مى دهد، در حالى که کثرت آمرزش نامه ها وجدان افراد را تضعیف مى کند و چنان مى سازد که از آمرزش نامه ها نفرت داشته باشند.
41. آمرزش نامه هاى پاپى تنها باید با احتیاط تعلیم داده شود تا مبادا مردم برداشتى نادرست به دست آورند و گمان کنند که آنها بر سایر کارهاى خود ترجیح دارند که از جمله آنها عشق است.
42. به مسیحیان باید یاد داد که پاپ اصلا منظورش این نیست که خرید آمرزش نامه قابل مقایسه با کارهاى برآمده از رحمت است.
43. به مسیحیان باید آموخت که کسى که به بینوایان کمک مى کند یا به افراد نیازمند قرض مى دهد، کارش بهتر از کار کسانى است که مبادرت به خرید آمرزش نامه ها مى کنند.
44. این بدان سبب است که عشق با کارهایى که از سر عشق صورت گرفته رشد مى کند و آدمى فرد بهترى مى شود، در حالى که با آمرزش نامه ها نه تنها فرد بهترى نمى شود بلکه از مجازات هاى خاصى مى گریزد.
45. به مسیحیان باید آموخت که آن کس که نیازمندى را مى بیند اما (با بى اعتنایى) از او مى گذرد، او براى آمرزش نامه پول مى دهد اما از بخشودگى پاپ سودى نمى برد بلکه تنها خداوند را به غضب مى آورد.
46. به مسیحیان باید آموخت که آنها موظفند که در حد ضروریات زندگى پیش خود نگهدارند و نباید به هیچ وجه آن را براى گرفتن آمرزش نامه به باد دهند مگر آن که بیش از حد نیاز داشته باشند.
47. به مسیحیان باید آموخت که آنها آمرزش نامه ها را داوطلبانه مى خرند و هیچ الزامى به انجام این کار ندارند.
48. به مسیحیان باید آموخت که در اعطاى آمرزشنامه ها، پاپ نیازى بیشتر و اشتیاقى افزون تر به دعاى آنان براى خودش دارد تا پول هاى گردآورى شده.
49. به مسیحیان باید آموخت که آمرزش نامه تنها زمانى مفید است که آدمى به آن تکیه نکرده باشد. از این بالاتر این که اگر پرواى از خداى را به خاطر آنها از دست دهد بسیار زیان بارتر است.
50. به مسیحیان باید آموخت که اگر پاپ اخاذى ها و باجگیرى هاى واعظان آمرزش نامه ها را مى دانست، ترجیح مى داد که کلیساى سَنْت پیتر به تلى از خاک تبدیل مى شد تا این که با پوست، گوشت و استخوان رمه هایش برپا شود.
51. به مسیحیان باید آموخت که پاپ شاید مایل باشد که، چنان که در وقت ضرورت باید این گونه باشد، کلیساى سنت پیتر را بفروشد و آن را به علاوه پول هاى خودش به بسیارى از آن کسان بدهد که تاجرانِ مغفرت به اصرار از آنان پول ستاندند.
52. تکیه کردن بر آمرزش نامه ها براى دست یافتن به نجـات کار بیهوده و عبثى است، حتى اگر مباشران یا در واقع خود پاپ براى تضمین اعتبار آنها، روح خودش را گرو نهد.
53. کسانى دشمن مسیح و پاپ اند که اجازه نمى دهند که کلام خدا در بعضى از کلیساها موعظه شود و هدف آنها این است که آمرزش نامه ها در کلیساهاى دیگر فروخته شود.
54. کلام خدا آسیب خواهد دید، اگر در یک موعظه زمانى مساوى یا بیشتر به آمرزش نامه ها اختصاص یابد تا به کلام خدا.
55. پاپ نمى تواند این نظر را نادیده بگیرد که اگر آمرزش نامه ها (که موضوع کوچکى است) با یک زنگ جشن گرفته شود، یک نمایش یا یک مراسم، بشارت (موضوعى بسیار بزرگ تر) به همراه صد زنگ، صد مشایعت و صد مراسم موعظه شود.
56. خزائن کلیسا که پاپ آمرزشنامه ها را از آن توزیع مى کند، در میان قوم مسیح به اندازه کافى سخن از آن به میان نیامده یا شناخته شده نیست.
57. این که این خزائن موقتى و گذرا نیست، از این واقعیت روشن مى شود که بسیارى از سوداگران آن را به رایگان نمى فروشند، بلکه تنها آن را گردآورى مى کنند.
58. آنان نه شایسته مسیح اند و نه قدیسان، زیرا افزون بر پاپ، این شایستگى ها همیشه فیض را به درون انسان انتقال مى دهد، و صلیب، مرگ و دوزخ را در بیرون انسان به یاد مى آورد.
59. قدیس لارنس St. Laurenceگفت که تهیدستان ذخیره هاى کلیسا هستند، ولى وى این اصطلاح را در سنت عصر خود به کار برد.
60. ما به گونه اى نسنجیده نمى گوییم که ذخیره هاى کلیسا، کلیدهاى کلیسایند و به وسیله شایستگى مسیح اعطا شده اند.
61. زیرا روشن است که قدرت پاپ به خودى خود براى بخشودگى از مجازات و موارد ذخیره شده (به تعویق افتاده) کافى است.
62. ذخیره حقیقى کلیسا «انجیل مقدسِ» شکوه و فیض خداوند است.
63. به راستى مى توان این ذخیره را نفرت انگیزترین چیز دانست، زیرا مى تواند اولى را آخرى بسازد.
64. از سوى دیگر، ذخیره آمرزش نامه از همه چیز پذیرفتنى تر است، زیرا مى تواند آخرى را اولى سازد.
65. از این رو، ذخیره هاى بشارت تورهایى هستند که در روزگاران گذشته آدم هاى پولدار را به دام مى انداخت.
66. ذخیره هاى آمرزش نامه ها تورهایى امروزى هستند که براى به دام انداختن آدم هاى پولدار به کار مى روند.
67. آمرزش نامه ها که سوداگران آنها را به عنوان بزرگ ترین لطف ها مى ستایند، در واقع ابزارهاى لطفى براى پول جمع کردنند.
68. با این حال، آنها را نباید با فیض خدا و ترحم نشان داده شده در صلیب مقایسه کرد.
69. اسقف ها و کشیشان موظفند که اختیارات آمرزش نامه هاى پاپى را با احترام فراوان دریافت کنند.
70. با این حال، آنان مسئولیت بسیار بیشترى دارند که دقیق تر بنگرند و به دقت وارد شوند، تا مبادا این مردان خیالات خود را به جاى آنچه که پاپ مأمور بدان است، موعظه کنند.
71. بگذار آن که منکر خاصیت رسولى آمرزش نامه هاست مطرود و ملعون بماند.
72. از سوى دیگر، بگذار آن که خود را در برابر هرزگى و افسارگسیختگىِ کلمات سوداگران آمرزش نامه حفظ کرده، مشمول رحمت باشد.
73. به همین سان، پاپ به درستى آنان را که به گونه اى بر ضد تجارت آمرزش نامه مى کوشند، طرد کند.
74. این بیشتر با دیدگاه هاى او موافق است که کسانى را طرد کند که از ملعبه آمرزش نامه ها براى توطئه کردن بر علیه عشق و راستى مقدس سوءاستفاده مى کنند.
75. این تصورى احمقانه است که آمرزشنامه هاى پاپى از چنان قدرتى برخوردارند که مى توانند آدمى را بیامرزند، حتى اگر مرتکب کار محالى شده و به مادر خدا تعدى کرده باشد.
76. ماسخنى به عکس مى گوییم واظهار مى کنیم که آمرزش پاپ نمى تواند کوچک ترین و ناچیزترین گناه را ببخشاید، تا حدى که احساس گناه آنان مورد توجه است.
77. هنگامى که گفته مى شود که حتى اگر در این زمان سنت پیتر نیز پاپ بود، نمى توانست فیض بیشترى اعطا کند، این بى احترامى به سنت پیتر و پاپ است.
78. ما به عکس اظهار مى داریم که او و هر پاپ دیگر از فیض هاى بیشترى برخوردار است، به عبارت دیگر، بشارت، قدرت هاى معنوى، موهبت هاى شفا و غیره آنگونه که در قرنتیان 12: 28 اعلام شده است.
79. این سخن کفر است که نماد صلیب با بازوان پاپ با صلیبى که مسیح بر بالاى آن جان داد ارزش یکسانى دارند.
80. اسقف ها، کشیشان و الهیدانان که اجازه مى دهند که وعده هایى از این دست به مردم داده شود بدون هیچ مانع و رادعى باید پاسخگوى آن باشند.
81. این موعظه بى حساب و کتاب درباره آمرزش نامه ها، افراد فرهیخته را در احترام به پاپ در برابر اتهامات نادرست یا دست کم از انتقادات سخت عوام دچار مشکل مى کند.
82. براى نمونه، آنان مى پرسند چرا پاپ به سبب عشق (به مقدس ترین چیز) و به سبب نیاز عالى روح هاى آنان، همه را از برزخ نجات نمى دهد؟ شاید به لحاظ اخلاقى این بهترینِ دلایل باشد. در عین حال، او روح هاى بیشمارى را براى پول که فاسدشدنى ترین چیز است، بازخرید مى کند تا بدین وسیله کلیساى سنت پیتر را بسازد که هدفى بسیار خُرد است.
83. مجدداً، چرا مراسم دفن و سالگرد براى مردگان همچنان از آن سخن به میان مى آید؟ چرا پاپ اعانه هاى خاص این اهداف را از نو پرداخت نمى کند یا اجازه نمى دهد که از نو پرداخت شود زیرا خطاست که براى آن ارواحى دعا شود که هم اکنون رهایى یافته اند.
84. باز مى گویم، این نوع تازه اى از ترحم و دلسوزى از سوى خدا و پاپ است که فردى بى تقوا که دشمن خداست، اجازه مى یابد که براى رهایى روح فردى پرهیزکار که دوست خداست پول بپردازد، و این در حالى است که روح آن فرد پرهیزکار و عشقورزیده شده به سبب عشق و تنها بدان دلیل که نیاز به رهایى دارد، اجازه نمى یابد که بدون پرداخت پول رهایى یابد.
85. باز مى گویم، چرا قوانین شرعى در باب ندامت، اگر نگوییم عملا، به مدتى طولانى مهجور و مرده باقى مانده است؟ چرا آنها امروزه براى تحمیل جریمه هایى مالى در قالب صدور آمرزش نامه مورد استفاده قرار گرفته اند، گویى همه قانون هاى مربوط به توبه به طور کامل معتبرند.
86. باز مى گویم، از آنجا که در آمد کنونى پاپ از ثروت ثروتمندترین افراد بیشتر است، چرا او نباید این کلیساى سنت پیتر را به جاى پول مؤمنانِ مستمند، با پول خود بسازد؟
87. بازمى گویم، پاپ چه چیزى را از مردمان بخشوده و معاف مى کند، همان کسانى که با توبه کامل خود حق دارند که به طور کامل بخشوده و برخوردار از آمرزش تامّ شوند؟
88. باز مى گویم، اگر بنا باشد که پاپ این بخشودگى ها و معافیت ها را اعطا کند، به اطمینان کارهاى خوب بزرگترى مى توان براى کلیسا انجام داد، آن هم نه یکبار مانند اکنون بلکه صدها بار در طول روز براى بهره بردن فرد مؤمن هر آنچه که باشد.
89. آنچه را که پاپ در آمرزش نامه به دنبال آن است پول نیست، بلکه نجات ارواح است. حال چرا او نامه ها و آمرزش نامه هایى را که پیش تر تصدیق کرده معلق نمى کند. 90. این پرسش ها موضوعاتى بسیار مهم در وجدان عامه است. سرکوب آنان به وسیله صِرف زور و نه رد آنها به وسیله براهین و استدلال ها موجب مى شود که کلیسا و پاپ مورد تمسخر دشمنانشان قرار گرفته و مسیحیان را ناخرسند سازد.
91. از این رو، اگر آمرزش نامه ها بر طبق روح و ذهن پاپ موعظه شود، همه این مشکلات به سادگى حل خواهد شد و در واقع، دیگر وجود نخواهد داشت.
92. سپس دورى کنید از آن پیامبرانى که به قوم مسیحى مى گویند که «صلح، صلح» در جایى که صلحى در کار نیست.
93. آفرین و آفرین بر آن پیامبرانى که به قوم مسیحى مى گویند که «صلیب … صلیب» در جایى که صلیبى در کار نیست.
94. مسیحیان باید تشویق شوند که مشتاقانه از مسیح، سر خود، به وسیله مجازات، مرگ ها و دوزخ ها پیروى کنند.
95. از این رو، بگذار که آنان اطمینان بیشترى داشته باشند که به وسیله محنت هاى بسیار نه از طریق وعده نادرست صلح به آسمان وارد شوند.
منابع:
New Catholic Encylopedia, Catholic University of America, 2003.
Hans goachim Hilberand (ed.) Encylopedia of protestantism, Routledge, 2004.
Bainton, Roland H., The Age of The Reformation, Canada, D. Van Nostranel Company, 1956.
John Dillenberger, (ed.) Martin Luther, Selections from His writings, New York, Archer Book, 1962.
بومر، فرانکلین لوفان، جریان هاى بزرگ در تاریخ اندیشه، ترجمه حسین بشیریه. تهران: مرکز بازشناسى اسلام و ایران، 1380.
فاسدیک، هنرى امرسن، مارتین لوتر، ترجمه فریدون بدره اى. تهران: شرکت انتشارات علمى و فرهنگى، 1383.
فلاورز، سارا، اصلاحات، ترجمه رضا یاسایى. تهران: انتشارات ققنوس، 1381.
برونر فسکى، جیکب، سنت روشنفکرى در غرب از لئونارودو تا هگل، ترجمه لیلا سازگار. تهران: انتشارات آگاه، 1383.
لین، تونى، تاریخ تفکر مسیحى، ترجمه روبرت آسریان. تهران: نشر فرزان روز، 1380.
مگ گراث، آلیستر، درسنامه الهیات مسیحى، ترجمه بهروز حدادى. قم: انتشارات مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، 1384.
ـــــــــــ ، مقدمه اى بر تفکر نهضت اصلاح دینى، قم: انتشارات مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، 1382.
براون، رابرت مک آفى، روح آیین پروتستان، ترجمه فریبرز مجیدى. تهران: مؤسسه نگاه معاصر، 1382.
منبع : پایگاه دانشگاه ادیان و مذاهب