به گزارش سینماپرس متن کامل این یادداشت به شرح ذیل است:
اگر فروشنده اسکار نمی گرفت باید تعجب می کرد!
انتخاب های اعضای آکادمی اسکار تابع رویکردها و جهت گیری هایی است که بیش از آنکه بخواهد قرابتی با نگاه های ارزشی و هنری متأثر از فرهنگ ملی اسلامی ما باشد تابع فرهنگ و سبک زندگی آمریکایی است.
بی دلیل نیست که فیلم پیامبر مجیدی همچون بسیاری دیگر از فیلم های ارزشمند ما اصلاً دیده نمی شود که بخواهد از سوی آکادمی اسکار کاندیدا شود، چه برسد به عنوان بهترین فیلم برگزیده شود.
از سوی دیگر باید مدنظر داشت از میان حدود 70 فیلم خارجی که معمولاً در هر سال از سوی کشورهایی که صاحب سینما هستند و به آکادمی اسکار معرفی می شوند باید انتظار داشت فیلم های ایرانی یک رقیب حتمی تلقی شود اتفاقی که باعث شد امسال نیز فیلم فروشنده جزو کاندیداهای بهترین فیلم خارجی قرار گیرد.
واقعیت این است که معمولاً فیلم هایی که در مرحله پایانی در میان کاندیداها باقی می مانند شانس مساوی برای ربودن اسکار دارند آنچه در این مرحله تأثیر گذار است بیشتر حواشی، حوادث و ملاحظات هستند. جذاب ترین حاشیه برای فرهادی امسال رقم خورد آنگاه که به خاطر دستور احمقانه ترامپ امکان سفر فرهادی و بازیگرانش به آمریکا در سایه تردید قرار گرفت.
البته اقدام ارزشمند اصغر فرهادی و ترانه علیدوستی مبنی بر اینکه به خاطر اعتراض به این دستور نژاد پرستانه در مراسم اسکار حاضر نخواهند شد خودش مزید بر علت شد تا اعضای آکادمی اسکار را قانع کند که به خاطر دهن کجی به ترامپ هم که شده حتماً فروشنده را در گزینش نهایی خود قرار داده و فیلم فرهادی را به عنوان بهترین فیلم خارجی زبان برگزینند.
یادمان نرفته فیلم آرگو در راستای همین بازی های سیاسی در سال 92 به عنوان بهترین فیلم در بخش اصلی برگزیده شد علی رغم فیلم های قدرتمندی که کاندید این جایزه بودند.
در هر صورت فارغ از این مناسبات و تحلیل ها همین که یک فیلم ایرانی در هیاهوی ایران هراسی موفق می شود جایزه اسکار را برباید جای خوشحالی دارد و به کارگردان و عوامل آن شادباش می گوییم.
