ممکن است که این آثار واقعاً به دست آدم فضایی‌ها ساخته نشده باشند، اما ویژگی‌های شگفت‌انگیز آن‌ها نشان از قدرتی برتر از آنچه ما از زمین و اهالی آن شناخته‌ایم، می‌دهد. در حقیقت به نظر می‌رسد، اهالی دوران باستان با ساختن این آثار و محل های خاص، تکنولوژی، توانایی و علم خود را به نمایش می‌گذاشته‌اند و دیگران را به مبارزه می‌طلبیدند.
ساکسایوامان
این بنا که در پرو واقع شده، متشکل از سنگ‌های بسیار بزرگی است که مانند یک پازل کنار یکدیگر چیده شدهاند. این قلعه هزار ساله از سنگ‌هایی که هرکدام 360 تن وزن دارند، ساخته شده است و این سنگ‌ها حدود 32 کیلومتر برای ساخت، به مکان مورد نظر حمل شدهاند. برش‌های زیبا، ظریف و دقیق این سنگ‌ها به گونه‌ای است که به نظر می‌رسد که به جای ابزار‌های قدیمی سنگ‌تراشی، با لیزر برش خورده باشند.
حل این مساله که چگونه یک فرهنگ باستانی قادر به ساخت چنین بنایی باشد، جالب توجه است. در حقیقت ساکسایوامان تنها مثال از این معماری پیچیده و هماهنگ نیست: دیوارهای مشابهی در سراسر امپراتوری اینکا موجود است. یکی در کوسکو که سنگی 12 ضلعی به دقت جاسازی شده است. اخیراً باستان‌شناسان توانسته‌اند آثاری از استفاده از اهرم و طناب پیدا کنند که اینکا‌ها از آن برای جابه‌جا کردن سنگ‌ها از معادن به شهر‌ها بهره می‌گرفته‌اند.
ناسکا لاین (خط ناسکا)
وقتی که یک هواپیما بالای کویر پرو به پرواز درمی‌آید، این طرح‌ها از بالا دیده می‌شوند. در منطقه‌ای مرتفع و خشک در 325 کیلومتری شمال شرقی لیما، این خطوط سفید در سراسر کویر پرو به صورت نامنظم پراکنده شدهاند. در مجموع حدود 300 طرح وجود دارد و 70 شکل شامل حیواناتی مانند میمون، عنکبوت و پرنده به چشم می‌خورد. محققان می‌گویند این خطوط حدود 2000 سال قدمت دارند. به دلیل طرح‌های عظیم، قدمت و نمای کامل این طرح‌ها که از ارتفاع دیده می‌شود، این اثر را به عنوان نمونه‌ای بارز از آثار فضاییان می‌دانند. از سوی دیگر، چطور فرهنگ باستان توانسته است که چنین طرح‌های عظیمی و دقیقی ایجاد کند، بدون این که قدرت پرواز کردن را داشته باشند؟ و حتی اگر می‌توانسته‌اند، چرا باید چنین کاری را انجام دهند؟
برای فهمیدن این که این طرح‌ها چگونه ایجاد شدهاند، نظر زمین‌شناسان را جویا شدهاند. نتیجه این است که پیشینیان با تراشیدن لایه رویی سنگ‌ها، لایه‌های سفید زیرین را نمایان کرده‌‌اند.
اما پاسخ به چرایی آن، سوالی سخت‌تر و پیچیده‌تر به نظر می‌رسد. در اوایل قرن بیستم گفته می‌شد که این اشکال، ترسیماتی از صورهای فلکی بوده‌اند. اما بعدها گفته شد که این خطوط نشانه‌هایی از جشن‌ها و رسومات آن‌ها و مراسم عبادی در رابطه با بارش باران و زاد و ولد زمین بوده است. در ضمن این طرح‌ها به جز نمایی که از هواپیما یا ماهواره به دست می‌آید، از تپه‌های اطراف نیز قابل مشاهده هستند.
اهرام ثلاثه یا اهرام جیزه
بیش از 4500 سال پیش در حاشیه قاهره، اهرام جیزه در منطقه‌ای کویری به همین نام ساخته شدهاند. این هرم‌ها بنا‌های یادبودی برای دفن فرعونیان بوده‌اند.
هرم بزرگ از میلیون‌ها تکه سنگ برش‌خورده‌ی بزرگ ساخته شده است که هر کدام حداقل دو تن وزن دارد. حتی با جرثقیل‌ها و دیگر امکانات ساختمانی امروز، ساختن هرمی به بزرگی هرم «خوفو» چالشی دشوار است.
علاوه بر این، تنظیمات نجومی اهرام که گفته می‌شود با ستاره‌های کمربند ستاره‌ای اوریون همسو هستند، نیز وجود دارد. هم‌چنین تئوریسین‌های مختلف به این نکته اشاره دارند که این اهرام ثلاثه به مراتب در وضعیت و فرم بهتری نسبت به دیگر ساختمان‌هایی که قرن‌ها بعد ساخته شدهاند قرار دارند. دانشمندان مطمئن نیستند که چگونه مصریان باستان این اهرام را به‌خصوص به این سرعت ساخته‌اند، اما شواهد روشنی موجود است که این آرامگاه‌ها کار دست هزاران نفر است.
استون هنج
دایره‌ی عظیمی از سنگ، که برخی‌شان بیش از 50 تن وزن دارند، در حومه شهر سالزبری در انگستان قرار دارد که با عنوان استون‌هنج شناخته می‌شود. گفته می‌شود که این بنا مدلی از منظومه‌ی شمسی است که هم‌چنین به عنوان محلی برای فرود فرازمینیها به‌حساب می‌آمده است. دانشمندان ثابت کرده‌‌اند که کاملا ممکن است چنین بنایی را با استفاده از تکنولوژی‌های 5000 سال پیش ساخت و اکنون روشن شده است که گویا سنگ‌ها با انقلاب زمستانی و تابستانی و کسوف و خسوف در هماهنگی هستند و بیانگر این مطلب است که سازندگان استون‌هنج حتی اگر از آسمان نیامده‌اند، اما چشمی بر آسمان داشته‌اند.
تئوتیهواکان
تئوتیهواکان، به معنی «شهر خدایان»، شهری باستانی در مکزیک است که با معابد هرم‌گونه و تنظیمات ستاره‌ای‌اش شناخته می‌شود. از روی قدمت بیش از 2000 ساله، اندازه و پیچیدگی این بنا می‌توان آن را مکانی فرازمینی دانست، اما تئوتیواکان مطمئنا کار دست بشر است.
دانشمندان گمان می‌کنند این شهر در طول قرن‌ها با ترکیبی از فرهنگ‌های گوناگون مانند مایاها، زاپوتک‌ها و میکستک‌ها ساخته شد که می‌توانست بیش از 100000 نفر را در خود جای دهد. وجود نقاشی‌های دیواری، لوازم، سیستم حمل و نقل و شواهد موجود از کشاورزی پیشرفته باعث می‌شود تئوتیهاکوان را از لحاظ فناوری بسیار پیشرفته‌تر از چیزی دانست که در دوران آزتک‌های مکزیک امکان وجود داشته است.
یکی از شناخته‌شده‌ترین ساختمان‌های تئوتیهاکوان هرم بزرگ خورشید است. اعتقاد بر این است که تنظیمات عجیب این هرم که یکی از بزرگ‌ترین سازه‌ها در نیمکره‌ی غربی است، بر اساس چرخه‌های تقویمی است.
جزیره ایستر
در حاشیه‌ی آتشفشان‌های خاموش جزیره، حدود 900 مجسمه‌‌ی انسان که از سنگ تراشیده شدهاند، پراکنده‌اند که به آن «موایی» گفته می‌شود. به نظر می‌رسد این مجسمه‌ها با حدود 4 متر ارتفاع و وزن 14 تن، از سنگ‌های آتشفشانی نرمی که در معدن رانو راروکو یافت شدهاند، ساخته شده باشند. در آنجا بیش از 400 مجسمه هنوز در مراحل مختلف ساخت وجود دارند و برخی از آن‌ها مجسمه‌های کاملی هستند که منتظر جابجایی تا محل مورد نظر بوده‌اند.
دلیل ساخت «موایی» ناشناخته است، با این‌که به احتمال زیاد علتی مذهبی یا آیینی داشته‌اند.
