ویتنام و جاذبه‌های گردشگری اش (۱)

برترین ها - ترجمه از حمید پاشایی: بیشتر گردشگرانی که از ویتنام بازدید می کنند عاشق زیبایی طبیعی و فوق العاده این کشور می شوند: از مزارع سرسبز برنج در شمال گرفته تا شلوغی و تکاپوی دلتای رود مکونگ در جنوب. ولی ویتنام همچنین کشوری با تاریخی طولانی و سنت هایی باستانی است. این کشور جاذبه های تاریخی و معبدهای قدیمی بسیاری دارد.

 

در این مطلب زیباترین جاذبه های گردشگری در ویتنام را معرفی می کنیم.

 

 

معماری آرامگاه خای دین در نزدیکی شهر هوئه عناصر طراحی ویتنامی و اروپایی را با هم ترکیب می کند به طوری که همان قدر که ظاهر بودایی دارد، ظاهر گوتیک رومی نیز دارد. این آرامگاه در دهه 1920 ساخته شد و فرمان ساخت آن به وسیله امپراتور ویتنام به عنوان مقبره اش در آینده صادر شد. ورودی این مجموعه ابتدا به حیاط Honour Courtyard، و سپس به ساختمان اصلی با نام Thien Dinh منتهی می شود. مقبره خای دین به وضوح به وسیله مجسمه ای برنزی و نقاشی های دیواری مشخص است.

 

 

 

در زمان حکومت فرانسوی ها، جزایر کُن دائو به عنوان جزیره شیطان در هندوچین شناخته می شد، جایی که هزاران اسیر جنگی نگهداری می شدند. امروز، این گروه از 16 جزیره در کنار ساحل جنوب شرقی ویتنام هدفی کاملاً متفاوت دارد. بازدیدکنندگان به خاطر سواحل زیبا و فراوانی نقاط غواصی سطحی و اسکوبا به آنجا می آیند. با این حال، تاریخ کُن دائو را هنوز هم می توان در برخی از ساختمان زندان ها که هنوز وجود دارند، کشف کرد.

 

 

 

کوه های ماربل در جنوب شهر دا نانگ در ویتنام قرار دارند. این پنج کوه بر اساس پنج عنصر زمین، آب، باد، آتش و چوب نامگذاری شده اند. این کوه ها به خودی خود زیبایی بسیاری دارند، ولی همچنین محل قرارگیری غارهای بی شماری هستند که در برخی از آن ها پناهگاه های بودایی فوق العاده ای قرار دارد. بعضی از این غارها شامل زیارتگاه های کنفوسیوسی یا بودایی هستند، و بعضی دیگر به عنوان پناهگاه و بیمارستان در زمان جنگ ویتنام مورد استفاده قرار می گرفتند.

 

 

 

در شهر هو شی مین، یا سایگون، کلیسای خیره کننده نوتردام قرار گرفته است. این کلیسای جامع که در اواخر قرن نوزدهم ساخته شد، دارای معماری آجری و نئورومانسک است که به طور واضح از معماری اروپایی همان دوره الهام گرفته شده است. در حقیقت، بسیاری از مواد استفاده شده در ساخت این کلیسا مستقیماً از فرانسه وارد شدند. با اینکه نمای بیرونی کلیسا شگفت انگیز است، ولی داخل آن نیز ارزش مشاهده دارد. پانل های شیشه رنگی باقیمانده و همچنین کاشی های حکاکی شده و مجسمه مریم باکره از دیدنی های داخل کلیسا است.

 

 

 

تم کوک نزدیک استان نین بین در شمال ویتنام قرار دارد، که در فارسی به معنای «سه غار» است. این سه غار در منظره ای باشکوه از صخره های سنگ آهگ و شالیزارها واقع شده اند، و رودخانه ای از این ناحیه عبور می کند. این غار ها هانگ کا، هانگ های و هانگ با نام دارند، و اصلی ترین جاذبه این منطقه هستند. تورهای قایق راهنما شما را در امتداد رود نگو دونگ به غارها می برند.

 

 

 

خوش منظره ترین نقطه در شهر دا نانگ بدون شک ساحل مای خه است که با نام ساحل چین نیز شناخته می شود. در این نقطه بود که نظامیان آمریکایی در طول جنگ ویتنام با هلیکوپتر برای استراحت می آمدند. این روزها مردم برای شن های سفید، آب های آبی رنگ و آسمان آفتابی به اینجا می آیند. بازدیدکنندگان می توانند صندلی مخصوص استراحت روی شن ها را کرایه کنند، زیر یکی از چترهای سایه بان آرامش کسب کنند یا اینکه قایق کایاک از یکی از تأمین کنندگان آن اطراف اجاره کنند. هتل ها و کافه های بسیاری در فاصله ای کوتاه از ساحل مای خه قرار دارد، و باعث شده که این منطقه تبدیل به مرکز گردشگری پرطرفداری بین بازدیدکنندگان و افراد محلی شود.

 

 

 

غار هانگ سون دونگ یکی از بزرگترین غارها در جهان و مسلماً بزرگترین غار در ویتنام است. عمر تقریبی غار هانگ سون دونگ سه میلیون سال است و مقصدی فوق العاده است که نظیر آن در هیچ جای دیگر جهان یافت نمی شود.

 

این غار فوق العاده بزرگ است، و ده ها نفر می توانند همزمان در آن کمپ برپا کنند. برکه های آب به رنگ آبی روشن در غار وجود دارد، و رودی از میان آن عبور می کند. به لطف فرسایشی که باعث می شود پرتوهای نور آفتاب به داخل عبور کنند، انبوه گیاهان سبز روی دیوارها جمع شده اند. این غار حال و هوایی بسیار ماورایی دارد، و تورهای راهنما برای اکتشاف بهتر این مکان شگفت انگیز در دسترس گردشگران هستند.

 

 

 

در شهر هانوی، معبد شگفت انگیزی متعلق به کنفوسیوس وجود دارد. معبد ادبیات که در قرن یازدهم ساخته شد، بسیاری از پژوهشگران و دستاوردهای آکادمیک ویتنام در گذشته و حال را در بر گرفته است. معبد ادبیات حتی مکان اولین دانشگاه در کشور ویتنام نیز بود. در میان مجسمه های متعدد کنفوسیوس و شاگردانش، برج های پاگودای شگفت انگیز و برکه ای وجود دارد که با نام «چاه روشنی بهشتی» شناخته می شود.

 

 

هفته ای یک بار، شهر آرام باک ها تبدیل به مرکزی فرهنگی و تجاری در شمال غربی ویتنام می شود. ساکنین دهکده ها و دره های اطراف به باک ها هجوم می آورند، و جاده ها از اتوبوس هایی حامل توریست ها پر می شود. بازدید در روز یکشنبه به معنای تماشای افراد محلی در لباس های قومیِ سنتی، نوشیدن از درون نارگیل های تازه و جستجو در میان غرفه های متعدد است. خریداران در باک ها می توانند همه چیز را برای فروش پیدا کنند، از جمله گاومیش، غذاهای محلی خوشمزه، پارچه های رنگارنگ و ادویه جات معطر.

 

 

 

چندین کیلومتر آن طرف تر از ساحل هویی آن، دسته ای از جزایر کوهستانی به نام جزایر چام وجود دارند. این جزیره ها عمدتاً گرانیت هستند و زمانی ورود به آن ها محدود بود، ولی حالا به روی عموم باز هستند. جزیره اصلی با نام هون لائو، بزرگترین و تنها جزیره مسکونی، تنها دو ساعت به وسیله قایق موتوری فاصله دارد. بازدیدکنندگان می توانند در طول روز به آنجا بروند و به تماشای پرندگان بپردازند، در اطراف صخره های آبی غواصی کنند یا اینکه فقط از منظره زیبای ساحل ها لذت ببرند. اقامت در هنگام شب دارای محدودیت است، ولی می تواند تجربه ای شگفت انگیز برای مسافران شجاع باشد.

 

 

 

مهمانخانه هانگ نگا که نزد بسیاری از مسافران به عنوان «خانه دیوانه» مشهور است، نوعی معماری بسیار عجیب و غریب است که به عنوان اقامتگاه نیز در شهر دا لات مورد استفاده قرار می گیرد. این بنا به وسیله معماری محلی به نام دانگ ویت نگا طراحی شد، ولی او به طور واضح تحت تأثیر گائودی معمار معروف اسپانیایی قرار داشت. این مهمانخانه شبیه به درخت می ماند و با جزئیاتی مثل راه پله غار مانند، شاخه هایی که از پنجره ها بیرون زده اند و حیوانات خشک شده ای که هم نقش مبلمان و هم نقش شومینه را دارند، تکمیل شده است.

 

 

 

یکی از مقدس ترین جاذبه ها در ویتنام، معبد کائو دای است که در دهه 1930 ساخته شد. کائودایسم مذهب منحصر به فردی در ویتنام است که از عناصر کنفوسیوسی، بودایی، تائوئیسم و حتی کاتولیسیزم رومی تأثیر گرفته است. در ساختمان اصلی معبد کائو دای، چهار نماز به صورت روزانه برگزار می شود، و بازدیدکنندگان می توانند این مراسم را تماشا کنند یا حتی در آن شرکت کنند. علاوه بر معبد که دارای نقاشی های دیواری زیبایی است، خود مجموعه نیز محل قرارگیری اقامتگاه های اضافی، ساختمان های اداری و حتی یک بیمارستان است.