آب پنیر وطن را صادر نکنید

رضا ساکی
در خبرهای امروز خبری خواندم درباره واردات آب پنیر به کشور. نخندید، کشور به آب پنیر نیاز دارد و این آب در محصولات بسیاری استفاده می‌شود. جالب است بدانید در دوره‌ای ما 3 میلیون دلار آب پنیر به کشور وارد کرده‌ایم. عرض کردم نخندید. همین آب پنیر نباشد شیر خشک و شیرینی و بسیاری از محصولات لبنی را نمی‌توانیم درست کنیم. پس آب پنیر مهم است. اما مگر خودمان آب پنیر نداریم؟
یعنی می‌شود گاز و مس و نفت و طلا و اورانیوم و روی و قلع و آهن و... داشته باشیم اما آب پنیر نداشته باشیم؟ نمی‌شود که. حتما داریم. این همه شرکت که شیر و پنیر و ماست و دوغ تولید می‌کنند، آب پنیر ندارند؟
پاسخ این است که آب پنیر وطنی داریم خوبش را هم داریم. پس این آب پنیر وطن کجا می‌رود؟ اگر داریم چرا وارد می‌کنیم؟ یعنی آب پنیر وطن کفاف مصرف هم‌وطنان را نمی‌دهد؟
نکته جالب همین جاست. یعنی برخی اتفاقات که در کشور عزیزمان ایران می‌افتد در تاریخ جهان بی‌نظیر است. همین امروز خبر دادند که آب پنیر داریم اما آن‌ها که آب پنیر مازاد دارند آن را صادر می‌کنند. گرفتید؟ آب پنیر وطن را صادر می‌کنیم و بعد از کشورهای دیگر آب پنیر وارد می‌کنیم. می‌بینید به برخی‌ها چقدر خوش می‌گذرد؟ عالی نیست؟ یک بار آب پنیر کشور را بفروشی، بعد پول مملکت را به دلار تبدیل کنی و آب پنیر وارد کنی.
حالا فهمیدید برخی از کجا می‌آورند پورشه می‌خرند؟ برخی چطوری لباس زیر سه میلیونی می‌پوشند؟
به امید روزی که آب پنیر وطن در وطن بماند و ما آب پنیر خودمان را بخوریم نه آب پنیر غرب را.
باقی بقای‌تان