ویتنام و جاذبه‌های گردشگری‌اش (۲)

برترین ها - ترجمه از حمید پاشایی: بیشتر گردشگرانی که از ویتنام بازدید می کنند عاشق زیبایی طبیعی و فوق العاده این کشور می شوند: از مزارع سرسبز برنج در شمال گرفته تا شلوغی و تکاپوی دلتای رود مکونگ در جنوب. ولی ویتنام همچنین کشوری با تاریخی طولانی و سنت هایی باستانی است. این کشور جاذبه های تاریخی و معبدهای قدیمی بسیاری دارد.

 

 

 

برای تقریباً 150 سال تا جنگ جهانی دوم، ارگ امپراتوری هوئه پایتخت دودمان نگوین در ویتنام بود. در مرکز این دیوارهای امن باغ ممنوعه بنفش قرار داشت، منطقه ای که انحصاراً در اختیار خانواده سلطنتی بود. ارگ بزرگ امپراتوری همچنین سنگر استراتژیکی در طول جنگ ویتنام بود، چرا که بسیار نزدیک به منطقه غیر نظامی قرار داشت که شمال و جنوب ویتنام را جدا می کرد. این مقصد گردشگری برای تمام کسانی که به تاریخ ویتنام علاقمند هستند، قابل توجه خواهد بود.

 

 

 

بیش از 1600 سال قبل، مردم چان در ویتنام شروع به ساخت ده ها معبد هندو در نزدیک دهکده دوی فو کردند. زیر سایه کوه «دندان گربه» و در احاطه دره ای سبز، بسیاری از این معابد هنوز هم پابرجا هستند. این معبدها که روی هم با نام «مای سان» شناخته می شوند حالا ویرانه هستند. با این حال، این موضوع فقط حال و هوای آن منطقه را جذاب تر کرده است. با توجه به مکان دورافتاده آن و نبود زیرساخت های گردشگری، بازدید از مای سان مثل سفر به گذشته در زمان می ماند.

 

 

 

پارک ملی فونگ نها-که از جاذبه های بسیاری برخوردار است، ولی هیچ کدام به اندازه غارهای آن پرطرفدار نیستند. غارهای فونگ نها از صدها سیستم غاری تشکیل شده که بسیاری از آن ها به قدری بزرگ هستند که تمام بلوک های شهر در آن جا می شوند. بزرگترین و معروف ترین این غارها، هانگ سونگ دونگ است. دروازه ای برای ورود به غارها سان تراچ است، دهکده ای در حال رشد که محل چندین وسیله حمل و نقل در کل ویتنام، رستوران های محلی و نقاط ارتباطی برای تورهای راهنمای برای حرکت به سمت غارها است.

 

 

 

نها ترنگ محبوب ترین شهر اقامتگاهی کنار دریا در ویتنام است که در امتداد دومین خلیج زیبای این کشور قرار گرفته است. این شهر دارای ساحل های زیبایی با شن و ماسه تمیز و آب اقیانوسی شفاف و دمای معتدل است. این شهر حدود 300 هزار نفر مقیم دارد و نسبت به دیگر مقاصد ساحلی مثل موئی نه و فو کوک، سرزنده تر است و شخصیت شهری بیشتری دارد. این منطقه همچنین مرکز غواصی اسکوبا در ویتنام است.

 

 

 

تونل های کو چی شبکه ای گسترده از تونل  های زیرزمینی مرتبط هستند که در حدود 40 کیلومتری شمال غربی شهر هو چین مین قرار دارند. این تونل ها به وسیله چریک های «ویت کونگ» به عنوان مکانی برای پنهان شدن در طول جنگ ویتنام استفاده می شدند، و پایگاه عملیات برای حمله عید تت در سال 1968 بودند. این تونل ها تبدیل به جاذبه توریستی پرطرفداری شده اند، و بازدیدکنندگان می توانند از بخش های امن تر این سیستم تونل عبور کنند.

 

 

 

دلتای مکونگ ناحیه ای در جنوب ویتنام است که رود مکونگ به آنجا می رسد و به دریا تخلیه می شود. این منطقه بسیار غنی و سرسبز است و با شالیزارهای برنج پوشیده شده، که تقریباً نیمی از کل محصولات کشاورزی ویتنام را تولید می کند. در نتیجه، زندگی در دلتای رود مکونگ بیشتر در اطراف رود جریان دارد، و تمام روستاها به جای جاده اغلب از طریق رود قابل دسترسی هستند.

 

 

 

ساحل سابقاً کم جمعیت در جنوب دهکده ماهیگیری موئی نه تحولاتی جدی را در 15 سال گذشته شاهد بوده است. به خاطر بادهای قوی دریایی، این ساحل مقصد پرطرفداری در ویتنام برای کایت سواری و بادسواری است. هیچ سفری به موئی نه بدون سفری به تپه ماسه ای معروف که در فاصله کوتاهی در شمال شهر قرار گرفته، کامل نیست. این فضای شنی گسترده چشم اندازهای پانورامایی فوق العاده ای به ویژه در هنگام غروب خورشید فراهم می کند.

 

 

 

سا پا شهری در شمال غربی ویتنام است که فاصله زیادی با مرز چین ندارد. شالیزارهای برنج را می توان در دره موئونگ هوا بین شهر سا پا و کوه فانسیپلن در پس زمینه بیشه زارهایی از بامبوهای ضخیم دید. مردم محلی برنج و ذرت و همچنین سبزیجات در این شالیزارهای برنج می کارند.

 

 

 

فو کوک در جلوی ساحل کامبوج قرار دارد و بزرگترین جزیره در ویتنام است. اگر پوکت تایلند مورد توسعه بیش از حد قرار نمی گرفت، بدون شک شبیه به فو کوک می شد. این جزیره دارای جنگل های استوایی بکر، صخره های مرجانی آسیب ندیده و سواحلی زیبا است. یکی از ساحل های آن به نام بای دای (به معنای ساحل طولانی) از سوی وبسایت ABC News به عنوان یکی از پنج ساحل زیبا و تمیز جهان معرفی شد. فو کوک به خاطر تولید بهترین سس ماهی تخمیر شده در جهان معروف است.

 

 

 

این روستای ماهیگیری که تبدیل به جاذبه ای توریستی شده در ساحل دریای جنوبی چین قرار دارد. هویی آن از قرن شانزدهم میلادی بندری بین المللی بوده است، اگرچه تجارت جدی از طریق کشتی مدت هاست که به شهر دا نانگ منتقل شده است. قلب شهر هنوز هم «شهر قدیم» است که پر از خیابان های مارپیچ و فروشگاه های به سبک چینی است. به دلیل کانال های باریک آبی که در بخشی از شهر جریان دارد، از این شهر گاهی با عنوان «ونیز ویتنام» یاد می کنند.

 

 

 

دریاچه هوان کیم در مرکز تاریخی هانوی قرار دارد و یکی از اصلی ترین مناظر طبیعی در شهر است که نقطه ای پرطرفدار برای سپری کردن اوقات فراغت بین مردم محلی است. هوان کیم به معنای «شمشیر بازگردانده شده» است، و نام آن از افسانه ای گرفته شده که در آن شمشیری جادویی از طرف خدایان به شاه له لوی داده شد، و او با استفاده از آن چینی های متجاوز را به بیرون راند. بعداً او شمشیر را به خدای لاک پشت طلایی در دریاچه بازگرداند.

 

 

 

پاگودای تین مو در هوئه با هفت طبقه بلندترین برج پاگودا در ویتنام است. این پاگودا بر فراز رود پرفیوم قرار دارد و یکی از نمادهای غیر رسمی پایتخت امپراتوری سابق به شمار می رود. این معبد در سال 1601 در زمان حکومت پادشاهان نگوین ساخته شد. معبد اولیه بسیار ساده ساخته شده بود، ولی در طول زمان با ویژگی های پیچیده تر توسعه و گسترش داده شد.

 

 

 

خلیج ها لونگ در شمال ویتنام در اطراف خط ساحلی 120 کیلومتری قرار دارد و به معنای « خلیج اژدهاهای نزولی» است. خلیج ها لونگ جاذبه گردشگری مهمی در ویتنام است و شامل هزاران جزیره است که در هر کدام گیاهان ضخیمی قرار گرفته و منظره دریایی تماشایی از ستون های سنگ آهک به وجود آورده است. برخی از این جزیره ها تو خالی هستند و غارهای بزرگی دارند، برخی دیگر دارای دریاچه هستند، و برخی دیگر روستاهای شناور ماهیگیران را در خود جای داده اند.