کلوپ – ونگر؛ جنگ نیمکت های لرزان

اما این مسابقه در شرایطی برگزار می شود که هواداران دو تیم در هفته های اخیر انتقادات فراوانی را به نسبت به سرمربی تیم خود ابراز کرده اند و خصوصا عملکرد ونگر به شدت زیر ذره بین قرار گرفته است.

در همین حال، چهارشنبه شب لوییس انریکه، سرمربی اسپانیایی بارسلونا نیز اعلام کرد که در پایان فصل نیمکت این تیم را ترک خواهد کرد. بعد از شکست سنگین در برابر پاری سن ژرمن، به نظر می رسد ترکیب بارسا نیاز به یک بازنگری اساسی دارد و آنها برای صعود به مرحله بعد لیگ قهرمانان، به چیزی فراتر از یک معجزه نیاز دارند.

اما از چه زمانی دنیای فوتبال به این شدت صبر خود را از دست داده است؟ چه اتفاقاتی باعث شد تا شکیبایی در مورد مربیان به کمترین حد ممکن رسیده و تغییرات پیاپی تبدیل به عادتی طبیعی در جهان فوتبال شود؟

شاید زمان آن رسیده که هواداران کمی بیشتر در مورد انتقادات خود تامل کنند. طبیعتا رسانه ها علاقمند هستند تا بری جلب افکار عمومی و تولید محتوا، بیشتر به اخبار اخراج یک سرمربی و تلاش برای یافتن نام دیگری برای جایگزینی او بپردازند.

به نظر می رسد طرفداران تیم های مختلف باید کمی صبور باشند زیرا بهترین مربیان نیز برای یافتن فرمول مناسب موفقیت به کمی زمان نیاز دارند. شاید بارها داستان پیروزی یونایتد تحت هدایت فرگوسن در دور سوم جام حذفی برابر ناتینگهام فارست مرور شده باشد. بردی که در نهایت منجر به ابقای فرگی، قهرمامی در جام حذفی همان سال و بعد از آن، تاریخ سازی فرگوسن روی نیمکت شیاطین سرخ شد.

شاید مرور تاریخ منچستریونایتد بهترین مثال ممکن برای دانستن اهمیت ثبات روی نیمکت یک تیم باشد. با جدایی فرگی، سرمربیانی مانند دیوید مویس و لویییس فان خال هدایت یونایتد را بر عهده گرفتند اما علیرغم قهرمانی در جام حذفی توسط سرمربی هلندی، آنها در میان موج نارضایتی هواداران اولدترافورد را ترک کردند.

همین تجربه، در صورت ترک ونگر ممکن است برای توپچی ها تکرار شود و هیچ تضمینی نیست که در صورت جدایی ونگر، جانشین او قادر به تکرار دستاوردهای سرمربی فرانسوی باشد.

اما علیرغم انتقادهای فراوان، ونگر با وفاواری به آرسنال در این سالها تیمی استوار و با ثبات ساخته که همیشه در لیگ قهرمانان حضور دارد و سبکی بر پایه استفاده از بازیکنان جوان و سرگرم کننده از فوتبال را ارائه می دهد و شاید تنها نقطه ضعف کارنامه پر بار او را باید کسری افتخارات و قهرمانی ها دانست اما قهرمان شدن را نباید تنها فاکتور موفقیت در فوتبال دانست.

اما با بررسی کارنامه 21 ساله سرمربی فرانسوی روی نیمکت توپچی ها، حس خشنودی به هواداران و مالکان این باشگاه دست خواهد داد. در این سالها، آرسنال 3 بار فاتح لیگ برتر شده و 6 بار نیز جام حذفی را به تالار افتخاراتش اضافه کرده که آخرین بار آن در سال 2014، به 9 سال ناکامی در قهرمانی این تیم پایان داد.

اگرچه آرسنال همیشه در زمره بهترین تیم های جزیره قرار داشته، اما کارنامه ای بهتر از ونگر را تنها هربرت چاپمن در دهه 30 میلادی به ثبت رسانده است. در دهه های بعد، کارنامه آرسنال به شکلی بود که قهرمانی لیگ در سال 1989 با نیک هوربی بسیار هیجان انگیز قلمداد شد.

در جهان فوتبال، قهرمان شدن به همین راحتی حاصل نمی شود که اگر بود، جشن های بزرگی بعد از آن برپا نمی شد. چه بسا بسیاری از هواداران فوتبال، سالهای سال و هفته به هفته نتایج تیم مورد علاقه خود را بدون دیدن حتی یک جشن قهرمانی سپری می کنند.

سالهای ناکامی آرسنال متقارن با حکمرانی لیورپول در فوتبال جزیره و اروپا بود. نکته جالب اینجاست که زمانی این دوره درخشان در تاریخ مرسی سایدی ها پدید آمد که ثبات روی نیمکت این تیم به وضوح دیده می شد.

زمانی که دوره اسطوره هایی مانند بیل شنکلی، باب پیسلی، کنی داگلیش و روی ایوانس به پایان رسید، لیورپول دوباره تبدیل به همان تیمی شد که عادت به استخدام و اخراج مربیان داشت.

با این حال به نظر می رسد با بررسی کارنامه لیورپول و دادن 6 سال زمان به سرمربیانی مانند هولیه و بنیتس، می توان آنها را باشگاهی صبورتر قلمداد کرد. اما هواداران امروزی این تیم، در حالیکه تنها 18 ماه از آغاز ماموریت کلوپ در آنفیلد گذشته است، سر و صدایی همانند هواداران ناراضی در امیرتیس برای خروج ونگر به پا کرده اند.

بسیاری از مدیران فوتبالی علاقمند به خرید بازیکنان بدون توجه به میزان تاثیر آن هستند. کلوپ، با انگیزه و انرژی فراوان و بعد از به جای گذاشتن کارنامه ای موفق در دورتموند که با سپری کردن سه سال و استفاده از بذری که در ابتدا پاشیده شده بود، پای به آنفیلد گذاست. در ابتدا، به کمی زمان نیاز بود تا بازیکنان با افکار تازه کلوپ هماهنگ شوند و همچنین باید افکار و ایده های سرمربیان قبلی نیز از آنفیلد زدوده می شد.

نباید فراموش کرد که زمانی که کلوپ به جای راجرز روی نیمکت مرسی سایدی ها نشست، دو عنصر اصلی دستاوردهای راجرز یعنی استیون جرارد و لوییس سوارز از این تیم جدا شده بودند.   

گرچه به نظر می رسد در حال حاضر هواداران لیورپول کمتر مشتاق ایجاد تغییرات روی نیمکت، نسبت به هواداران آرسنال هستند اما شاید تفاوت شرایط فعلی ونگر و کلوپ، درجه و زمان بروز این نارضایتی باشد.

سرمربی فرانسوی سالهایی فراوان را نسبت به کلوپ روی نیمکت توپچی ها گذرانده اما اوضاع اسفبار کسب جام در دهه های اخیر در آنفیلد، باعث بروز دیدگاهی واقع بینانه تر برای هواداران قرمزهای آنفیلد نسبت به احتمال موفقیت و زمان احتمالی آن شده است.

اما بهتر است هواداران آرسنال هم بدانند که دیر یا زود، زمان جدایی ونگر فرا خواهد رسید و هیچ تضمینی برای تکرار دوران طلایی سرمربی فرانسوی توسط سرمربی بعدی نخواهد بود.

منبع: آی بی تایمز

ترجمه: آریا فاطمی مقدم