کوتاه درباره فیلم‌های جشنواره ۳۶/ روز پنجم: لاتاری و امیر

سینماسینما، کیوان کثیریان:
کوتاه درباره «امیر»

“امیر” نخستین ساخته نیما اقلیما فیلم جمع و جوری است. یک قهرمان امروزی درونگرا و کم حرف دارد؛ یک سیگاری پرمصرف که سنگ صبور دیگران است و می‌خواهد مشکلاتشان را حل کند. چند بازی خوب دارد به‌خصوص سحر دولتشاهی و هادی کاظمی و میلاد کیمرام. یک تهران خوب دارد با قاب‌های متفاوت و فیلتری که تصاویر چرک را به واقعیت نزدیک می‌کند. تجربه‌های تازه در قاب بندی و شیوه روایت باعث شده “امیر” را بشود یک فیلم تجربه‌گرا و البته قابل تحمل دانست. فیلم حکایت آدم‌های درهم شکسته و خانواده‌های از هم‌پاشیده معاصر است و داستان لاغرش را البته کُند و کشدار تعریف می‌کند.
2.5 ستاره از 5

کوتاه درباره «لاتاری»
“لاتاری” سومین ساخته بلند محمدحسین مهدویان، یک درام اجتماعی تندوتیز است که حرف مهمی هم دارد. یک “قیصر” معاصر ناامید از سیستم حاکم دست به اقدام شخصی می‌زند. اینکه نسل اصیل جنگ که حالا گوشه‌نشین شده دست به دست نسل جوان می‌دهد نکته مهمی است. نسل جوانی که به رغم نگاه حاکم، نه بی‌غیرت است و نه بی‌اصول. هر دو نادیده گرفته شده‌اند و هردو آنها به یکدیگر نزدیک می‌شوند و با هم برای اصولشان عصیان می‌کنند. “لاتاری” یک هشدار مهم است که یادآوری کند؛ ملت برای ارزش‌های اخلاقی‌ای جنگید که دیگر در میان سیستم حاکم محلی از اعراب ندارد و رنگ باخته است. لاتاری تقابل آشکار غیرت و مصلحت است و تذکر دورشدن جامعه و حکّامش از ارزش‌های اخلاقی و ملی که از قضا هنوز برای اقلیتی مهم است. فیلم تلاش کرده به دام شعار زدگی نیفتد و در غالب مواقع، موفق بوده است. اگر مهدویان در سرعتِ یک‌سوم اول فیلم تجدیدنظر کند با فیلم موثرتری مواجه خواهیم شد. جواد عزتی حضوری کوتاه اما درخشان دارد و بازی ساعد سهیلی و هادی حجازی‌فر قابل توجه است.
3 ستاره از 5