۸ دلیلی که افراد باهوش اشتباهات احمقانه مرتکب می‌شوند – قسمت دوم

باهوش بودن خوب است؛ به‌ هر حال، افراد باهوش پول بیشتری درمی‌آورند، ثروت بیشتری جمع‌آوری می‌کنند و حتی طول عمر بیشتری دارند. به صورت سطحی، زندگی یک شخص باهوش آسان است؛ اما جنبه‌ی دیگری نیز وجود دارد که منجر به تصمیمات احمقانه آن‌ها در زندگی روزمره می‌شود. برای آشنایی با این جنبه‌ها در ادامه با یوکن همراه باشید.

 

افراد باهوش دارای اعتماد به نفس کاذب هستند. افراد باهوش در تمام‌ عمر خود مورد تحسین و احترام دیگران هستند؛ این‌ امر منجر به اعتماد بیش از حد آن‌ها در هوش و توانایی خود می‌شود. هنگامی که شما دستاورد‌های متعددی را کسب می‌کنید و دیگران نیز در حال تحسین موفقیتهای شما باشند، آسان است که توقع داشته‌باشید همه مسائل طبق انتظارات شما پیش بروند؛ گرچه این انتظارات خطرناک هستند. اغلب  افراد باهوش تشخیص نمی‌دهند چه  زمانی نیاز به کمک دارند و حتی اگر تشخیص دهند دارای این عقیده هستند که هیچ کس دیگری توان کمک به آن‌ها را ندارند.

 

دیگران را زیر فشار قرار می‌دهند. افراد باهوش به دلیل اینکه مسائل به سادگی برایشان حل می‌شود، حس اینکه می‌توانند هر چیزی را که می‌خواهند بدست آورند در شخصیتشان ایجاد می‌شود. آن‌ها درک نمی‌کنند که دیگران نیاز به تلاش بسیاری برای بدست آوردن همان دستاوردها دارند و به همین دلیل است که به آن‌ها فشار می‌آورند. توقع افراد باهوش بسیار‌ بالا است و هنگامی که دیگران زمان طولانی برای انجام‌ کاری نیاز دارند و یا زمانی که به درستی آن را انجام‌ نمی‌دهند فکر می‌کنند به دلیل کمبود تلاش آن‌هاست و به آن‌ها بیشتر  فشار می‌آورند و این امر موجب می‌شود فرصت کمک به دیگران برای رسیدن به اهدافشان را از دست بدهند.

 

همیشه باید حق با آن‌ها باشد. برای هر کسی پذیرش این حقیقت که در اشتباه هستند، سخت است؛ این امر برای افراد باهوش سخت‌تر نیز می‌شود زیرا به همیشه صحیح بودن عادت کرده‌اند و بخشی از هویتشان شده است. برای افراد باهوش در اشتباه بودن می‌تواند مانند یک‌ مشکل شخصی جلوه می‌کند و صحیح بودن یک امر واجب تلقی می‌شود.

 

از هوش‌ احساسی بی‌بهره‌اند. گرچه هوش ( IQ) و هوش احساسی (EQ) در هیچ روش منطقی با هم رخ نمی‌دهند (افراد باهوش در میانگین به اندازه‌ دیگران از EQ برخوردارند)، هنگامی‌که یک فرد باهوش EQ پایینی دارد بسیار مشخص است. این افراد با IQ بالا و EQ پایین جهان را با صورت شایسته سالاری می‌بینند. تنها دستاورد اهمیت دارد و  انسان‌ها و احساسات تنها موانعی برای رسیدن به آن‌ها محسوب می‌شوند؛ این امر جای تأسف دارد زیرا تحقیقات TalentSmart با بیش از یک میلیون نفر نشان می‌دهد که حتی در میان رده‌های بالایی از IQ، کسانی دارای عملکرد برتر بودند که بالاترین EQ را داشته‌اند.

 

در مواقع شکست تسلیم می‌شوند. تا حالا برنامه‌ی ورزشی را مشاهده کرده‎‌اید و در آن چهره‌ حیرت‌زده ورزشکاری را که همه انتظار پیروزی‌اش را داشتند اما پیروز نشد را دیده‌اید؟ افراد باهوش می‌توانند به راحتی شکست را به عنوان پایان دنیا ببینند؛ زیرا موفقیت‌های مکرر آن‌ها تحمل شکست را سخت می‌کند. افرادی که برای بدست آوردن چیزی که می‌خواهند سخت تلاش می‌کنند برای مقابله با شکست تمرین‌های زیادی دارند. آن‌ها یاد می‌گیرند که شکست را با آغوش باز قبول کنند، زیرا می‌دانند که شکست یک پلّکان سنگی به سمت موفقیت است.

 

قادر به پروراندن عزم خود نیستند. هنگامی که همه چیز آسان بدست بیاید، کار سخت را به عنوان یک عامل منفی دیدن آسان است (این نشانه آن است که توانایی لازم را ندارید.). وقتی افراد باهوش نمی‌توانند کاری را بدون تلاش بسیار زیاد انجام دهند، باعث می‌شود که حس سرخوردگی‌ و خجالت کنند؛ که این امر منجر می‌شود که به اشتباه فکر کنند اگر کاری را نمی‌توانند به درستی انجام دهند، مشکلی دارند. بنابراین، افراد باهوش تمایل دارند که به سمت هدف دیگری که حس ارزشمند بودن آن‌ها را قبل از اینکه زمان بگذارند تا عزم خود را برای رسیدن به موفقیت در بالاترین سطح ممکن بپرورانند، حرکت کنند.

 

چند کار را باهم انجام می‌دهند. افراد باهوش می‌توانند سریع فکر کنند که باعث کم‌تحمل شدن آن‌ها می‌شود. آن‌ها دوست دارند که چند کار را باهم انجام دهند تا زمانی برای بی‌کاری باقی‌نماند. آن‌ها به قدری سریع فکر می‌کنند که وقتی چند کار را باهم انجام می‌دهند به نظر می‌رسد که کار بیشتری انجام داده‌اند، اما تحقیقات استنفورد نشان می‌دهد که این‌گونه نیست؛ نه تنها چند کار را با هم انجام دادن باعث بهره‌وری بیشتر شما نمی‌شود، بلکه کسانی که چند کار را باهم انجام می‌دهند بدلیل اینکه فکر می‌کنند در این کار خوب هستند در اصل چند کار را بدتر از کسی که ترجیح می‌دهد یک کار را انجام دهد، انجام می‌دهند.

 

آن‌ها  بازخورد را قبول نمی‌کنند. افراد باهوش تمایل به نادیده‌گرفتن نظرات دیگران دارند؛ این بدین معنی است که آن‌ها اعتقاد دارند که کسی صلاحیت بازخورد دادن به آن‌ها را ندارد. نه تنها این گرایش مانع رشد و عملکردشان می‌شود، بلکه منجر به روابطی بد در جنبه شخصی و حرفه‌ای نیز می‌گردد.

 

نتیجه‌گیری

ممکن است برای برخی از خوانندگان به نظر می‌رسد که من درحال انتقاد از افراد باهوش هستم، اما این‌طور نیست. بعضی از هدایای بزرگ زندگی، از جمله باهوش ‌بودن هم می‌تواند با چالش‌هایی همراه باشد. اگر تمایل نداشته باشید که با چشمان باز به قضیه نگاه کنید، خود را دست‌کم گرفته‌اید و این عمل به هیچ وجه هوشمندانه نیست.

 

مترجم: نگار بخش‌زاده

منبع: linkedin