به اوایل دهه 90 میلادی و نمایشگاه خودروی دیترویت باز می گردیم. 27 سال پیش در چنین روزهایی، اشتوتگارتی ها که همواره تبحر ویژه ای در ارایه کانسپت های آینده نگرانه داشته اند، از یک مفهومی متفاوت با نام F100 رونمایی کردند.
این ون مفهومی اگر چه زیبایی مسحور کننده 300 SL را نداشت، اما در آن تاکید ویژه ای بر روی تکنولوژی و تجهیزات پیشرفته شده و هدف اصلی از توسعه آن، خلق مدرن ترین خودروی دوران بود.
همانند سوپر اتومبیل مکلارن F1 و ب ام و Z13، صندلی راننده و فرمان F100 در قسمت میانی کابین نصب شده بودند. در پشت این صندلی هم دو ردیف دیگر با آرایش 2 + 2 قرار داشتند.
تجهیزات مرسدس F100 آن قدر در سطح بالایی قرار داشتند که حتی برخی از آنها در اتومبیل های امروزی یافت نمی شوند. مسیریاب ماهواره ای، تنظیم برقی فرمان و صندلی ها، سیستم کنترل فشار باد تایرها و کلید کارتی برخی از امکانات شاخص کانسپت F100 به شمار می رفتند.
چراغ های اصلی زنون که اندکی بعد توسط باواریایی ها در سری 7 به کار گرفته شدند، یکی از ویژگی های اصلی ون کانسپت مرسدس در سال 1991 بود. ایده پردازان این خودروساز اشتوتگارتی، تلفن، دوربین دید عقب، فاکس و حتی یک کامپیوتر شخصی را هم برای کابین تدارک دیده بودند.
برای تامین انرژی تجهیزات الکترونیکی به کار رفته در F100، یک پنل خورشیدی به مساحت دو متر مربع و با توان 100 وات در سقف تعبیه شده بود. بد نیست بدانید درهای لمسی این خودرو به کمک عملگرهای برقی باز و بسته می شدند.
مرسدس F100 از نسخه اولیه تکنولوژی هایی مثل حفظ خودرو در بین خطوط، کنترل نقاط کور و کروز کنترل هوشمند با رادارهای متعدد در جلو و عقب نیز بهره می برد.
ون مفهومی F100 بر روی یک پلتفرم دیفرانسیل جلو توسعه یافته بود. تجارب به دست آمده از این پلتفرم و چند پلتفرم بعدی سرانجام در سال 1997 در قالب مدل A کلاس نمایان شد، خودرویی که نخستین اتومبیل دیفرانسیل جلوی اشتوتگارتی ها محسوب می شود.
همانطور که تجهیزات و امکانات این خودرو فراتر از زمان خود بود، پیشرانه آن نیز به یک عصر دیگر تعلق داشت. مرسدس F100 نیروی لازم برای حرکت را از یک موتور شش سیلندر هیدروژنی دریافت می کرد. مهندسین اشتوتگارتی با آزمایش انواع پیشرانه های مختلف به این نتیجه رسیده بودند که سال های آینده متعلق به موتورهای درون سوز با سوخت هیدروژن است، سال هایی که تاکنون فرا نرسیده و با ظهور پیشرانه های برقی به احتمال قریب به یقین هرگز هم فرا نخواهند رسید.
