سینماسینما، محمد تقی زاده:
پنجمین فیلم هومن سیدی در مقام کارگردان پخته ترین و کامل ترین اثر این هنرمند نسل نوی سینمای ایران است که آثار متاخرش نشان داده شناخت و بینش خوب و درستی از سینمای روز جهان دارد و خوب فیلم می بنید و خوب هم از فیلم ها الهام و تاثیر میگیرد.
بحث تاثیرو تقلید از فیلم های دیگر بحث همیشه مناقشسه برانگیزی است که یکبار برای همیشه کویینتین تارانتینو در جشنواره کن به آن پایان داد. تارانتینو در مصاحبه ای با این مضمون آشکارا اعلان کرد که هیچی ابایی ندارد که فیلمش را متاثر یا مقلد از فیلم های دیگر تاریخ سینما بدانند و از طرفی این را ادای دین و افتخار به آنها بیان کرد. حالا نسخه ایرانی تارانتینو در ایران بنام هومن سیدی با همان میزان علاقه و توجه به خشونت و خشم و اکت های جذاب در گفتگویی صریح عنوان کرده که فیلمش متاثر از خیلی از فیلم های تاریخ سینمای ایران و جهان است.
از ابدویک روز ساخته تحسین شده سعید روستایی تا شهر خدا ساخته خشن و پرالتهاب فرناندو میرلس و حتی دار و دسته های نیویورکی مارتین اسکورسیسی همه از جمله فیلم هایی بودند که مغزهای کوچک زنگ زده از آنها متاثر بوده است. تفاوت این الهامات با تقلید کورکورانه در اینست که سیدی در نهایت فیلم را نسخه خودش کرده است و با وجود طرح های کلی و فضاهای گرفته شده از این فیلم ها اثری کاملا مجزا با امضای خودش تولید کرده است.
مغزهای کوچک زنگ زده با همه خشونت ها و سرو صداهایش دنبال سرگرم کردن است ، دنبال قصه گفتن است و قهرمان و ضدقهرمانش را از میان همین مردم شهر و زمینی و قابل لمس نشان میدهد.
نوید محمد زاده بازیگر عجیب و غریبی است. واقعا هر نقشش متفاوت و غافلگیری زیادب را برای تماشاگران سینما به ارمغان می آورد و سیمرغ دادن یا ندادن دوباره و چندباره به محمد زاده مساله مهم و شاید دغدغه اصلی هیات داوران باشد. از طرفی تا بحال دو سیمرغ برای ابد و یک روز و بدون تاریخ امضا از فجر گرفته و تازه یک سیمرغ هم به خاطر عصبانی نیستم از جشنواره بدهکار است. با این همه سیمرغ در این مدت کم واقعا کار سختی است سیمرغ ندان به محمد زاده!
