به گزارش ایسنا، اما برخلاف انتظار برخی از کارشناسان که افت قیمت‌ها به دلیل سرازیر شدن عرضه جدید به بازار را پیش‌بینی کرده بودند، قیمت‌های LNG به جای اینکه کاهش پیدا کند، همچنان بالا مانده است.
واردات رو به رشد از سوی چین، در رشد قیمت‌ها موثر بوده و قیمت‌های آسیایی را به بیش از 11 دلار در هر میلیون واحد ترمینال بریتیش رسانده است که بالاترین قیمت در سه سال گذشته است.
بر اساس گزارش فایننشیال تایمز، چین میزان واردات این سوخت را سال گذشته به 50 درصد افزایش داد و به حدود 38 میلیون تن رساند. این افزایش واردات به دلیل تدابیر چین برای کنترل آلودگی مربوط به استفاده از زغال سنگ بود که باعث شد این کشور با سبقت گرفتن از کره جنوبی، پس از ژاپن قرار گرفته و دومین واردکننده بزرگ LNG در جهان شود.
پاکستان، مصر، اردن و شماری از کشورهای از جمله کشورهای منطقه آمریکای لاتین و اروپا نیز به خریدار LNG تبدیل شده‌اند. برخی مانند مصر با مشکلات موقتی تامین سوخت در داخل کشور مواجه هستند. سایرین مانند لیتوانی مایلند نشان دهند جایگزینی برای واردات از طریق خط لوله روسیه دارند. در خصوص صنعت LNG آمریکا نیز از زمانی که صادراتش را دو سال قبل از منطقه گلف کاست آغاز کرد، مکزیک، برزیل و آرژانتین از جمله بزرگترین واردکنندگان LNG این کشور بوده‌اند.
اما آمریکا در توسعه خریداران جدیدش موفق بوده است.
معمولا LNG به صورت قراردادهای بلندمدت و مستقیما به مصرف کنندگان فروخته می‌شود. با اینهمه گروه‌های انرژی آمریکایی مانند "چنیر انرژی" قراردادهای بلندمدت با شرکت‌های بازرگانی مانند ترافیگورا امضا کرده اند که مانند شرکت‌های ویتول، گلنکور و گانور قراردادهای خرید بلندمدت دارند اما بازار معاملات کوتاه مدت را شکل می‌دهند.
بر اساس گزارش اویل پرایس، بازار LNG در حال گسترش است زیرا این سوخت به عنوان یک گزینه پاک جایگزین زغال سنگ می‌شود و از نظر قیمت با انرژی هسته ای رقابت می‌کند. تقاضای قوی برای LNG در شرایطی پیش آمده که تولید انرژی تجدیدپذیر به شکل بی سابقه‌ای افزایش یافته است و نشان می‌دهد LNG یک آینده بلندمدت خواهد داشت و با وجود توسعه انرژی‌های بادی و خورشیدی، بخشی از سبد انرژی را در یک دهه آینده تشکیل می‌دهد.
