آثار محبت حضرت زهرا سلام الله علیها

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به سلمان فرمود: ای سلمان! محبت فاطمه در صد جا سودمند است که آسان ترین آنها هنگام مرگ و ورود به قبر، هنگام سنجش اعمال و بر انگیخته شدن و گذر از پل صراط و محاسبه اعمال است.

آثار محبت به حضرت زهرا (س) در روایات

مَنْ اَحَبَّ فاطِمَةَ ابْنَتِی فَهُوَ فِی الجَنَّةِ مَعی وَ مَنْ اَبْغَضَها فَهُوَ فِی النَّارِ یا سَلمانُ حُبُّ فاطِمَةَ یَنْفَعُ مِائَةً مِنَ المَواطِن اَیْسَرُ تِلْکَ المَواطِنِ المَوتُ والقَبْر و المیزانُ والصِّراطُ والُمحاسَبَةُ فَمَنْ رَضِیَتْ عَنْهُ اِبنتی رَضِیتُ عَنْهُ وَ مَنْ رَضِیتُ عَنْهُ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ وَ مَنْ غَضِبتُ عَلَیْهِ غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِ یا سلمانُ وَیلٌ لِمَن یَظْلِمُها وَ یَظْلِمُ بَعلَها وَ وَیلٌ لِمَن یَظْلِمُ ذُرِّیَّتَها.»

رسول خدا«صلی الله علیه و آله» به سلمان فرمود:

«ای سلمان! هر کس فاطمه دختر مرا دوست بدارد او با من در بهشت است و هر کس او را دشمن بدارد او در آتش است. ای سلمان! حبّ فاطمه علیها السلام» در صد جایگاه از مواطن سود می دهد. آسان ترین آن مواطن مرگ و قبر و میزان و صراط و محاسبه است. هر کس از او، دخترم راضی باشد من از او راضیم و هر کس من از او راضی باشم خدا از او راضی باشد و هر که بر او خشم کند من بر او خشم کنم و هر کس بر او خشم نمایم خدا بر او خشم کند. ای سلمان! وای بر کسی که به او و شوهرش ستم کند. وای به کسیکه به ذریه او ستم کند.»[1]

فِی حَدیثٍ طَویلٍ قال ابوجعفر«علیه السلام»:

«والله یا جابِرُ إِنَّها ذلک الیَومُ (یعنی القیامة) لَتَلْتَقِطُ شیعتَها و مُجِیِّها کَما یَلْتَقِطُ الطَّیْرُ الحَبَّ الجَیِّدَ مِنَ الحَبِّ الرَّدِیِ، فَإِذا صار شِیعتُها معها عِندَ بابِ الجنَّةِ یُلقِی اللَّهُ فِی قلوبِهم اَنْ یَلتَفِتُوا، فَاِذا اِلتَفَتُوا فَیقُول اللهُ عزوجل: یا اِحبائِی ما اِلْتِفاتُکُمْ و قد شَفَّعْتُ فِیکُم فاطمةَ بنتَ حَبِیبِی؟ فَیَقُولُونَ: یا ربِّ! اَحْبَبْنا اَنْ یَعرِفَ قَدَرنا فِی مِثلِ هذا الیومِ. فیقولُ اللهُ:یا احِبَّائِی اِرْجِعُوا و انْظُرُوا مَنْ اَحَبَّکُم لِحُبِّ فاطِمةَ، اُنظُرُوا مَنْ اَطْعَمَکُم لِحُبِّ فاطِمَةَ، انظُرُوا مَنْ کَساکُمْ لِحبِّ فاطمةَ، انْظُرُوا مَنْ سَقاکُم شَرْبَةً فِی حُبِّ فاطمةَ، اُنظُرُوا مَنْ رَدَّ عَنکُمْ غِیبَةً فی حُبِّ فاطمةَ، خُذُوا بِیَدِهِ وَادْخُلُوهُ الجَنَّةَ.»[2]

در ضمن حدیثی طولانی از امام باقر «علیه السلام» نقل شده است که فرمود:

«به خدا سوگند ای جابر! در روز قیامت حضرت فاطمه بسان پرنده ای که دانه خوب را از بد جدا می سازد، شیعیان و دوستداران خود را برگرفته نجات می دهد. هنگامی که شیعیانش با آن حضرت نزدیک در بهشت می رسند خداوند در دل آنان می افکند که برگردید و بنگرید! همین که برگشته توجه می کنند، خدای متعال می فرماید: ای دوستان من! چرا برگشته اید؟ با این که من در بین شما دختر حبیبم را به شفاعت پذیرفته ام؟میگویند: پروردگارا! دوست داریم که قدر و منزلت ما در چنین روزی شناخته شود.

خداوند متعال می فرماید: برگردید و ببینید چه کسی شما را به خاطر دوستی فاطمه دوست داشته است. ببینید چه کسی شما را به خاطر محبت فاطمه اطعام کرده است، بنگرید چه کسی شما را به خاطر دوستی فاطمه لباس پوشانده است، بنگرید چه کسی به خاطر دوستی فاطمه یک بار شما را سیراب کرده است، بنگرید چه کسی غیبتی را از شما به خاطر دوستی فاطمه برگردانده است، دستش را گرفته او را داخل بهشت کنید!»

1- تسهیل امور آخرت

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به سلمان فرمود: ای سلمان! محبت فاطمه در صد جا سودمند است که آسان ترین آنها هنگام مرگ و ورود به قبر، هنگام سنجش اعمال و برانگیخته شدن و گذر از پل صراط و محاسبه اعمال است.

2- همسایگی با رسول خدا (صلی الله علیه و آله)

پیامبر (صلی الله وعلیه وآله) به سلمان فرمود: ای سلمان! کسی که به دخترم فاطمه محبت داشته باشد در بهشت با من خواهد بود و کسی که با او دشمنی کند در آتش جهنم خواهد بود. و روزی دست حسن وحسین علَیهِما السلام را گرفت و فرمود: هر کس این دو نفر و پدر و مادرشان را دوست داشته باشد، در روز قیامت در درجه من و با من خواهد بود.

3- بهره مندی از ثواب عبادت فرشته ها

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: فرشته ها تسبیح و تقدیس خدا می کردند که به آنها فرمود: به عزّت و جلالم قسم ثواب تسبیح و تقدیس شما را تا روز قیامت برای دوستداران این خانم و پدر و همسر و فرزندانش قرار می دهم.

4- محبوبیت نزد خداوند

جبرئیل علیه السلام فرمود: خداوند دوستداران آنها (علی، فاطمه، حسن و حسین علیهِم السلام) را دوست دارد.

5- نیل به محبت خدا

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: مَن أَقامَ عَلی مُوالاتِنا أهلِ البَیتِ سَقاهُ اللهُ تَعالی مِن مَحَبَّتِهِ کأساً لایبغُونَ بِهِ بَدَلاً کسی که ما اهل بیت را دوست داشته باشد خدای تعالی کاسه ای از محبت خود را به او می نوشاند که نمی خواهد با چیزی عوض شود.

6- اکمال دین

پیامبر (صلی الله وعلیه وآله) فرمود: فضل و برتری اهل بیت و ذریه من بر دیگران مانند برتری آب بر هر چیز دیگر است و حیات هر چیزی به آب است، و محبت به اهل بیت و فرزندانم دین را کامل می کند.[3]

7- ریزش گناهان

امام صادق (علیه السلام) فرمود: محبت ما اهل بیت گناهان را از بندگان می ریزد همان گونه که باد شدید برگ را از درخت می ریزد.[4]

8- ثبات ایمان

امیرالمومنین (علیه السلام) فرمود: خوشا به حال کسی که محبت ما اهل بیت در قلبش رسوخ کرده باشد. ایمان در قلب چنین کسی از کوه احد در مکانش ثابت تر است و کسی که محبت ما در دلش وارد نشده باشد ایمان در دلش حل می شود، همان گونه که نمک در آب حل می شود.[5]

9- نیل به برترین عبادت

امام صادق (علیه السلام) فرمود: بالای هر عبادتی، عبادت دیگری است و محبت ما اهل بیت بهترین عبادت است.[6]

10- کسب حکمت

امام صادق (علیه السلام) فرمود: کسی که اهل بیت را دوست داشته باشد و محبت ما در قلبش جا گرفته باشد، چشمه های حکمت بر زبانش جاری می شود.[7]

11- نیل به مقام توکل

رسول خدا (صلی الله وعلیه وآله) فرمود: کسی که خواستار توکل بر خداست، اهل بیت مرا دوست بدارد، کسی که می خواهد از عذاب قبر نجات یابد، اهل بیت مرا دوست داشته باشد، کسی که طالب حکمت است، اهل بیت مرا دوست داشته باشد، کسی که می خواهد بدون حساب وارد بهشت شود، اهل بیت مرا دوست داشته باشد. به خدا قسم کسی آ نها را دوست ندارد مگر اینکه در دنیا و آخرت سود برده است.[8]

12- نجات از جهنم

پیامبر (صلی الله وعلیه وآله) فرمود: ولایت من و اهل بیتم موجب امان از آتش جهنم است.[9]

13- نیل به مقام شهادت

رسول خدا (صلی الله وعلیه وآله) فرمود: کسی که بر محبت آل محمد بمیرد، شهید مرده است. کسی که بر محبت آل محمّد بمیرد، با آمرزش گناهان مرده است.

بدانید کسی که بر محبت آل محمد بمیرد، با توبه از گناهان خود مرده است.

بدانید کسی که بر محبت آل محمد بمیرد، با ایمان کامل مرده است.

بدانید کسی که بر محبت آل محمد بمیرد، فرشته مرگ و سپس منکر و نکیر به او مژده بهشت می دهند.

بدانید کسی که بر محبت آل محمد بمیرد، مانند عروس که به خانه همسرش می رود، با تجلیل به بهشت فرستاده می شود.

بدانید کسی که بر محبت آل محمد بمیرد، خداوند فرشته های رحمت را به زیارت قبرش می فرستد.

بدانید کسی که بر محبت آل محمد بمیرد، بر سنت و جماعت مرده است.[10]

14- کسب همه خوبی ها

رسول خدا (صلی الله وعلیه وآله) فرمود: کسی را که خداوند با معرفت و ولایت اهل بیت من بر او منت گذارده است، همه خوبی ها را برای او قرار داده است.[11]

15- کسب امنیت

رسول خدا (صلی الله وعلیه و آله) فرمود: کسی که ما اهل بیت را دوست داشته باشد، خداوند او را در حال امنیت در روز قیامت محشور خواهد کرد.[12]

16- ثبات قدم بر صراط

پیامبر (صلی الله وعلیه وآله) فرمود: ثابت قدم ترین شما بر پل صراط کسی است که اهل بیت و اصحاب مرا بیشتر دوست دارد.[13]

17- ورود به بهشت

رسول خدا (صلی الله وعلیه وآله) فرمود: یک روز دوستی آل محمد، از یک سال عبادت بهتر است و کسی که بر محبت آل محمد بمیرد وارد بهشت شود.[14]

حکم بن عتیبه گوید: در حضور امام باقر (علیه السلام) بودم و خانه آن حضرت پر از جمعیت بود. ناگاه دیدم پیرمردی عصازنان آمد و کنار در ایستاد و عرض کرد: السلام علیک یا بن رسول الله و رحمة الله و بر کاته امام باقر عَلَیهِ السَّلام جواب سلام او را داد.

آنگاه پیرمرد بر حاضران سلام کرد و همه آنها جواب سلام او را دادند.

سپس رو به امام باقر (علیه السلام) کرد و با اکرام و احترام عرض کرد: ای پسر رسول خدا! اجازه بده به شما نزدیک گردم فدایت شوم.

سوگند به خدا من شما را دوست دارم و دوستدار شما را هم دوست دارم و سوگند به خدا این محبت به خاطر طمع به دنیا نیست و سوگند به خدا دشمنان شما را دشمن می دارم و از آنها بیزاری می جویم و این به خاطر کینه توزی به آنها نیست و سوگند به خدا من حلال شما را حلال، و حرام شما را حرام می شمارم و در انتظار فرمان شما هستم. آیا در این صورت امیدوار باشم؟

امام باقر (علیه السلام) فرمود: إِ لَی إلَی، نزد من بیا، نزد من بیا!

پیرمرد نزدیک آمد و امام علیه السلام او را کنار خود نشاند و فرمود: ای پیرمرد! مردی نزد پدرم علی بن الحسین عَلَیهِ السَّلام آمد و مثل سوال تو را از او پرسید.

پدرم به او فرمود: وقتی از دنیا رفتی بر رسول خدا صَلی اللهُ عَلَیهِ وَ اله و بر علی و حسن و حسین و علی بن الحسین عَلیهِم السَّلام وارد می شوی و قلبت آرام و جگرت خنک، و چشمت روشن می شود و هنگام مرگ با رَوح و ریحان با فرشته های نویسنده اعمال روبه رو می شوی و تا زنده هستی آنچه را که دیدگان تو را روشن کند می بینی و همراه ما در مقام بلندی خواهی بود.

پیرمرد گفت: چگونه؟ امام باقر (علیه السلام) دوباره سخن خود را برای او بیان کرد.

پیرمرد گفت: الله اکبر! ای اباجعفر، اگر بمیرم بر رسول خدا صَلی اللهُ عَلَیهِ وَ اله و علی و حسن و حسین و علی بن الحسین عَلَیهِم السَّلام وارد می شوم و چشمم روشن می شود و قلبم آرام می گیرد و جگرم خنک می شود و هنگام مرگ با روح و ریحان با فرشته های نویسنده اعمال روبه رو می شوم و اگر زنده بمانم چیزی که چشمم را روشن می کند می بینم و با شما در مقام بلندی جای دارم؟

آنگاه منقلب شد و های های گریست تا آ نکه بر زمین افتاد و همه اهل مجلس از گریه او گریه کردند و امام باقر (علیه السلام) اشک های او را از دور چشمانش پاک کرد.

سپس پیر مرد سر بلند کرد و به امام عَلَیهِ السَّلام عرض کرد: ای پسر رسول خدا فدایت شوم، دستت را به من بده! حضرت دست خود را به طرف او دراز کرد.

دست امام را گرفت و بوسید و بر چشم ها و گونه ها و سینه و شکمش گذارد و آ نگاه برخاست و سلام کرد و رفت و امام باقر (علیه السلام) از پشت سر به او نگاه می کرد.

سپس رو به مردم کرد و فرمود: مَن أَحَبَّ أَن ینظُرَ إِلی رَجُلٍ مِن أَهلِ الجَنَّةِ، فَلینظُر إِلی هذاهر کس دوست دارد به مردی از اهل بهشت نگاه کند به این مرد بنگرد.[15]

پی نوشت ها

[1] بحارالانوار، ج 27، ص116

[2] همان.

[3] بحارالانوار، ج 37، ص37

[4] ثواب الاعمال، ص187

[5] کتاب سلیم بن قیس، ص357

[6] بحارالانوار، ج 27، ص91

[7] بحارالانوار، ج 27، ص90

[8] بحارالانوار، ج 27، ص116

[9] بحارالانوار، ج 27، ص 88

[10] بحارالانوار، ج 27، ص111 و 112

[11] بحارالانوار، ج 27، ص88