به گزارش ایسنا و به نقل از مدگجت، پژوهشگران "دانشگاه کوئین مری لندن" (QMUL)، دانشگاه "آکسفورد" (Oxford) انگلستان و "دانشگاه صنعتی نانیانگ" (NTU) در سنگاپور، یک روش نامتداول را برای چاپ ساختارهای زیستی پیچیده با عناصر چندگانه ابداع کردند که می‌تواند رشد بیشتر بافت را مهار کند.
این ساختارهای سه‌بعدی، از اجزای واحدی ساخته می‌شوند که می‌توانند در تراکم و محل‌های به خصوصی گردهم آیند.
در واقع این تکنیک قابلیت خودمونتاژی دارد و از جریان‌های مایع برای گردهم آوردن اجزا استفاده می کند. یقینا برای پیش‌بینی چگونگی گردهم آوردن قطرات و شکل گرفتن آنها از رایانه استفاده می شود.
نتیجه این کار، کنترل دقیق در مقیاس‌های گوناگون هنگام زنده نگه داشتن سلول‌ها در جوهر طی فرآیند چاپ و پس از آن است.
از آنجا که سلول‌ها، پپتیدها(پلیمرهای کوچکی که از به هم پیوستن اسیدهای آمینه با ترتیب مشخص و با پیوند پپتیدی تشکیل شده‌اند)، پروتئین‌ها و دیگر اجزا قادر هستند در نسبت‌های گوناگون گردهم آیند، این ساختارها می‌توانند با توجه به کاربردشان، در ویژگی‌های فیزیکی مانند قدرت و انعطاف‌پذیری متفاوت باشند.