به گزارش ایسنا بر اساس خبر رسیده، در این مراسم شاعرانی همچون سیدعلی موسوی گرمارودی، ناصر فیض، علی‌محمد مودب، رضا اسماعیلی، محمود اکرامی، محمد مهدی سیار، میلاد عرفان‌پور و... حضور داشتند.
در ابتدای این مراسم ناصر فیض گفت: قدیم‌ها آلاچیقی در حوزه هنری بود که برخی از شعرا در آن گرد هم جمع می شدند و به اصطلاح دورهمی در آن شکل می گرفت تا جایی که کم کم این آلاچیق و گردهمی هایش در ذهن ها ماندگار شد. اما هرچه جلوتر آمدیم این اتفاق و اتفاقاتی از این دست کمرنگ تر شدند تا جایی که شاهد تشکیل محافل ادبی بودیم که نه تنها به زعم من به ادبیات کور کمکی نمی کردند که بعضا به ادبیات لطمه هم می زدند. محافلی که نه به لحاظ ادبی قرص و محکم بودند و نه ابتنایی به اندیشه انقلاب اسلامی. اما «شب شاعر» این خلا را پر کرد و همپای بعضی تحرکات موسسه شهرستان ادب و حوزه هنری توانستند روحیه وحدت و اتحادی را که حاصل چنین دورهمی هایی است به جمع ادیبان و شعرا بازگردانند.
این شاعر طنزپرداز ادامه داد: می خواهم کمی هم از خودمان گله کنم چرا که محافلی از این دست می بایست آن‌قدر متعدد می بودند که ادیبان و شعرا فرصت حضور در همه آنها را نداشته باشند ولی اکنون شاهدیم که این مراسم معدود و محدود هستند و این گله به خود ما بازمی‌گردد که نتوانسته‌ایم در حد خودمان به این روحیه و اتحاد کمک کنیم.
ناصر فیض افزود: همین خلا چنین محافلی است که باعث می شود بعضی جمع ها به نام ادبیات و شعر تشکیل شود که این مجامع نه تنها کمکی به شعر نمی کنند بلکه ممکن است به شعر و ادبیات لطمه وارد آورند. اما اینجا ادبیات و شعر موضوع اساسی است و نگاه مبتنی بر انقلاب اسلامی نیز وجود دارد که وظیفه ما کمک به افزایش چنین محافل و مجامعی است.
او در پایان گفت: خواندن دهها کتاب نمی تواند اثرگزاری تلمذ در محضر یک استاد را داشته باشد و ما بارها شاهد این بوده ایم که نفس حضور در کلاس های استادان چه تاثیرات گسترده ای بر ادبیات و تخصص شعرا و ادیبان جوان گذاشته است که همین موضوع هم از دیگر خصوصیات و ویژگی های مثبت شب شاعر است.
در ادامه این مراسم حسین قرایی دبیر جشنواره شب شاعر گفت: باری از قیصر امین پور درباره سئوال معروف «کوچه» او پرسیدم که گفت منظورم از این عبارت، انقلاب اسلامی است. جریانی در ادبیات معاصر کشور به همت مرحوم قیصر امین پور، سید حسن حسینی، طاهره صفارزاده و... به نام ادبیات انقلاب اسلامی بنا نهاده شد که حفظ و تداوم و گسترش آن بر عهده ماست و این مهم ترین رسالت شب شاعر است که ادامه دهنده مسیر ادبیات انقلاب اسلامی باشد.
قرایی با انتقاد از نهادهای تصمیم گیر در حوزه فرهنگ کشور ادامه داد: برای من سئوال است که نهادهایی نظیر وزارت آموزش و پرورش که وظیفه ذاتی آنها آموزش است برای ادبیات انقلاب چه کرده اند؟ برای آموزش در این سطح جه تمهیدی اندیشیده شده است؟ یا فرضا چه بلایی بر سر کانون های ادبی آمده است که این چنین به گِل نشسته اند؟ یا سرنوشت کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور در فضای ادبیات انقلابی چه اتفاقی را رقم زده اند؟ با وضعیت موجود، یقین بدانید از این سال ها با نام نیک یاد نخواهیم کرد.
همچنین رضا اسماعیلی با تقدیر از سازمان اوج به خاطر برپایی آیین «شب شاعر» گفت: بعضی سنت های نابجا در میان ما وجود داشت. مثلا گاهی گفته می شد که ما ایرانی ها مُرده پرست هستیم. و هر گاه متوجه می شویم که فلان چهره شهیر هنری و ادبی در آستانه مرگ است بلافاصله برای تقدیر از او دست به کار می شویم. ولی شب شاعر نشان داد که می توانیم از چهره های حاضر در ادبیات معاصرمان نیز تجلیل بعمل آوریم و به آینه یکدیگر نگاه کنیم؛ به این معنا که خوبی های یکدیگر را ببینیم و درباره آنها سخن بگوییم و ارزش های دوستان مان را بشماریم.
این شاعر ادامه داد: سنت دیگری که شب شاعر احیا کرد، سنت دید و بازدید فرهنگی بود. شب شاعر باعث شد تا چهره های فرهنگی و ادبی با یکدیگر دیدار کنند که همین دیدار باعث تاثیر شگرفی در همدلی و اتحاد در فضای ادبیات کشور می شود. باید بگوییم شب شاعر الفبای دوستی را به ما آموخت و البته بسیاری از مسئولان را از خواب غفلت بیدار کرد که به یاد بیاورند باید برای چهره های ادبی و فرهنگی آستین بالا بزنند.
کامران پارسی نژاد نیز که به عنوان نماینده داستان نویسان در این دورهمی حضور داشت، شعر و ادبیات داستانی را اعضای یک پیکر دانست و گفت: هرچند شعر گاهی مورد حمایت حاکمیت قرار داشته و به خصوص این حمایت از دوره قاجار به بعد بیشتر شده، ولی ادبیات داستانی همواره با بی مهری روبه‌رو بوده و هیچگاه از حمایت لازم برخوردار نبوده است؛ آن هم با وجود غنای ادبیات داستانی در تاریخ ادبیات کشور و وجود ستارگانی نظیر بیهقی در این زمینه.
عضو انجمن قلم ایران ادامه داد: همین بی مهری باعث شد تا داستان نویسی در ایران گاهی دستخوش تحریف و سخنان نابجا شود. به طور مثال در دوره معاصر خود هیچگاه در میان شعرا شعری سراغ نداریم که با ادبیاتی تهاجمی به ارزش های دفاع مقدس بتازد، ولی در فضای داستان نویسی مواردی را سراغ داریم که به بدترین نحو ممکن به ارزش های دفاع مقدس تاخته اند و بدان حمله کرده اند.
پارسی نژاد در پایان گفت: در کشورهای بافرهنگ دنیا بسترسازی پدیده های اجتماعی در قالب ادبیات انجام می شود، مانند اتفاقی که در جنگ جهانی دوم افتاد. کاش ما نیز بتوانیم این چنین از ادبیات داستانی بهره ببریم و برای بسترسازی پدیده های اجتماعی از داستان نویسی کمک بگیریم.
محمود اکرامی نیز وجود محافلی مانند شب شاعر را موجب اتحاد و همبستگی بیشتر اهالی ادبیات دانست و گفت: کاری که سازمان اوج انجام داد این بود که واحد اجتماع شعرا و ادبیان را در شب شاعر تشکیل داد و اسباب اتحاد بیش از پیش و همبستگی اهالی شعر و ادب را فراهم کرد.
در پایان این مراسم علی‌محمد مؤدب در سخنانی گفت: سازمان اوج با برگزاری شب شاعر اتفاق مبارکی را رقم زد و برگزاری این مراسم با نگاه کاسب کارانه همراه نبود و مانند برخی مراسم از این دست برای دیده شدن و سخنرانی رئیس و... برگزار نمی شد.
رئیس موسسه شهرستان ادب ادامه داد: می بایست به موضوع نظام سازی در ادبیات کشور توجه ویژه ای داشته باشیم چرا که به زعم من اگر در ادبیات و هنر کشور نظام سازی صحیحی نداشته باشیم، سایر نظام سازی های ما در جامعه پوک خواهد شد و این نشان از اهمیت ادبیات در فرهنگ کشور است.
مودب در پایان گفت: مولف باید حرمت داشته باشد. یکی از راه های حفظ این حرمت هم ایجاد بازار ادبیات است. بازار ادبیات در حال حاضر در کشور زنده و پویا نیست و نهادهای حاکمیتی باید به کمک پویایی بازار ادبیات بیایند.
