برادر این شاعر که از 15 اسفندماه سال 1386 و در پی کاهش سطح هوشیاری در حالت اغما و در بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه بستری بود، در گفت‌وگو با ایسنا، خبر درگذشت او را اعلام کرد.
احمد عزیزی متولد 4 دی‌ماه 1337 در سرپل ذهاب کرمانشاه بود. با آغاز جنگ به همراه خانواده به تهران نقل مکان کرد و برای مدتی ساکن شهرستان نور شد. سپس در تهران اقامت گزید و به همکاری با روزنامه «جمهوری اسلامی» پرداخت. او سرودن شعر را از سال‌های جوانی با مجله «جوانان» آغاز کرد.
عزیزی آثار شعر و نثر ادبی متعددی دارد و سبک شعر گفتن او به‌صورت مثنوی در «کفش‌های مکاشفه» نمود دارد. عرفان اسلامی و مدح اهل بیت (ع) از جمله مضامین آثار اوست.
مقام معظم رهبری در مهرماه سال 1390 در سفر به کرمانشاه از احمد عزیزی در بیمارستان دیدار کردند.
«کفش‌های مکاشفه»، «شرجی آواز»، «خوابنامه و باغ تناسخ»، «ترجمه زخم»، «باران پروانه»، «رودخانه رؤیا»، «ناودان الماس»، «ترانه‌های ایلیایی»، «غزالستان»، «قوس غزل»، «ملکوت تکلم»، «سیل گل سرخ»، «روستای فطرت» و «رویای رویت» از آثار به‌جامانده از احمد عزیزی هستند.
