نخستین سرشماری در تهران نیز با توجه به این قانون در 10 اسفند 1318 هجری خورشیدی اجرا شد و برای اجرای این سرشماری دولت برنامه‌ریزی‌های منظمی را شکل داد، دولت این روز را در پایتخت تعطیل عمومی اعلام کرد و شهربانی کل کشور با اطلاعیه‌ای به آگاهی مردم تهران رساند که در این روز از منزل‌های خویش به غیر از موارد ضروری و با اطلاع شهربانی خارج نشوند.
سرشماری از ساعت پنج صبح در تهران شروع شد و تا هشت و 30 دقیقه شب به طول انجامید، پس از پایان کار دولت با بررسی اطلاعات ارائه شده؛ در اطلاعیه‌ای رسمی جمعیت تهران را 540 هزار و 87 تن اعلام کرد. پس از تهران در شهرهای دیگر نیز سرشماری صورت پذیرفت، این سرشماری که از سال 1318 هجری خورشیدی آغاز شده بود، در شهریور 1320 هجری خورشیدی به‌دلیل حمله متفقین به ایران و اشغال نظامی کشور، در گنبدکاووس متوقف شد و این برنامه نیمه‌کاره باقی ماند.
براساس نتیجه این سرشماری که در 35 شهر کشور به اجرا درآمد، جمعیت کل آنها 2 میلیون و 264 هزار و 866تن اعلام شد و تهران پرجمعیت‌ترین شهر ایران لقب گرفت. سرشماری‌های اداره کل آمار ایران تا 1329 هجری خورشیدی اغلب محلی و آزمایشی بود تا آنکه در 1335 هجری خورشیدی سرشماری رسمی و منظمی به وسیله مرکز آمار ایران انجام شد.
