زبان گزی

گزشهری است در بخش مرکزی شهرستان شاهین شهر و میمه استان اصفهان. این شهر تاریخی در دشت نسبتاً مسطحی قرار گرفته، که فاقد عوارض طبیعی است. قدمت و کهن سالی گز به قبل از ظهور اسلام می رسد. بافت این شهر قدیمی بوده و به صورت سنتی بنا گردیده است ولی در سالهای اخیر تغییراتی یافته و سبک جدید معماری در آن متداول شده است. گویش و زبان گزفرس قدیم بصورت قسمتی اززبانهای چهارگانه پهلوی یا پهله ای (شهری ) ، ولایتی (روستایی ) ، بتری ( بریده وکوتاه ) و دری که مربوط به بیان ودشت و دره و صحرا بوده است 0 این گویش به تدریج ازقرن یازدهم هجری به بعد تحت تأثیرزبان خط فارسی قرارگرفته وتغییر یافته است ولی در حال حاضر، گویش مزبور یک گویش قدیمی و اصیل ایرانی محسوب میگردد و از نظر کتابت بدون خط و از الفبای فارسی و عربی و اعراب آنها استفاده مینموده و میکند و به علت تشابهاتی که در بعضی لغات وکلمات و واژهها با گویش زبان آلمانی و بعضی نواحی اروپا و حتی یونان داشته است ، مورد تحقیق و بررسی متخصصین و فرهنگ شناسان آلمانی نظیر« ویلهلم آیلرس» (1989 – 1906 م) قرارگرفته است .