امّ البنین، که نامش «فاطمه» دختر حزام است، زنى رشید، شجاع و عارف و فاضل و نجیب و با اخلاص بود که پس از شهادت حضرت زهرا علیها السلام ، به همسرى امیرالمؤمنین علیه السلام در آمد، و صاحب چهار فرزند رشید به نامهاى عباس، عبداللّه، جعفر و عثمان شد که هر چهار نفر در کربلا، در رکاب امام حسین علیه السلام جنگیدند و شربت شهادت نوشیدند. امّ البنین براى شهداى کربلا و چهار شهید خود در مدینه عزادارى می کرد و در رثایشان شعر می سرود، واز احیاگران یاد کربلا و شهدا بود.
در زیارت امّ البنین علیها السلام می گویى:
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکِ یٰا زَوْجَةَ وَلِیّ اللّٰهِ،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکِ یٰا زَوْجَةَ أَمِیرِ المُؤْمِنِینَ،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکِ یٰا أُمَّ الْبَنِینَ،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکِ یٰا أُمَّ الْعَبّٰاسِ بْنِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طٰالِبٍ،
رَضِیَ اللّٰهُ تَعٰالىٰ عَنْکِ،
وَجَعَلَ الجَنَّةَ مَنْزِلَکِ وَمَأْوٰاکِ،
وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَکٰاتُهُ.
