بلال حبشی
بلال از شخصیت های بزرگی است که بااخلاق اسلامی, تربیت را در این گوشه از داستان زندگی او بخوانید:
روزی, به فرمان پیامبر, برآن شد که به خواستگاری دختر یکی از بزرگان قبائل برود. وقتی او و برادرش به نزد آن خانواده نسبتاً بزرگ رفتند, بلال به جای چرب زبانی و چاپلوسی, فقط گفت:
«ان تزوجونا فالحمدالله وان تمنعونا, فالله اکبر» ؛ اگر با ما وصلت کنید, خدا سپاس خواهیم گفت, و گرنه خدا بزرگ است.
او که می داند بندگان راستین خدا با عزتش و بزرگ منش هستند تربیت شده مکتبی است که می گوید:(ولله العزه و لرسوله وللمومنین) (آیه 8, سوره منافقون)
به خود اجازه نمی دهد که در برابر خواسته دل خود و یا قدرت مالی خانواده دختر, خود را کوچک کند و زبان به تملق بیالاید.
آری ! روح بزرگ او زیر بار پذیرش خواری هایی در پشت جمله هایی نظیر «ما را به غلامی بپذیرید»؛ نمی رود.
عبدالله بن حذاقه
عبدالله حذاقه از یاران پیامبر (ص) که در زمان فرمانروایی عمر, با گروهی از مسلمانان گرفتار رومیان شد. دشمن, دیگ هایی آکنده از روغن زیتون به جوش آورد و با سنگدلی یکی از مسلمانان را که تن به نصرانیت نداد, به درون دیگ روغن افکند. لحظه ای بعد استخوان هایش در سطح روغن روی دیگ نمایان شد.
پس از او عبدالله را آوردند. به او نیز پیشنهاد کردند: اگر دست از جان نشسته ای, دست از اسلام بشوی. پاسخ داد: «هرگز !» بنابراین, او را به سوی دیگ ها بردند, اما دیدند که او اشک می ریزد. از یکی سران سپاه دشمن گفت: «بر گردانیدش, پشیمان شده است».
عبدالله جواب داد: «نه, پشیمان نیستم». سپس در پاسخ این سوال که پس چرا گریه می کنی ؟گفت: «گریه سر شوق و حسرت است؛
شوق شهادت و حسرت از آن که بیش از یک جان ندارم تا در راه ایده خویش, فدا کنم. آن سردار, از دلیری او به شگفت آمد و در دل او را بسیار ستود؛ گفت,
«بیا سرم را ببوس و آزاد باش !» هرگز. نصرانی شو تا دخترم را به عقد تو در آورم و نیمی از آن چه دارم نیز به تو واگذارم. - هرگز. «پس سرم را ببوس تا تو و هشتاد تن از مسلمانان را, آزاد کنم». عبدالله که می دید با این عمل, جان دیگر مسلمانان را خواهد خرید, حاضر شد و سر او را بوسید و همه آزاد شدند. (سفینه البحار, ج 2, ص 128) آری! این نمونه ای از منش یک جوان که مسلمانان است و در پرتو تربیت اسلامی, به چنان شخصیتی عظیم دست یافته که بی اختیار, همه آدمیان را به کرنش خویش بر می انگیزاند. درود بر او شخصیت پولادین و منش بلندش.
منبع: نشریه بشارت شماره 72