مهمترین عامل افزایش ترشحات غدد سباسه است که به خصوص در صورت، سینه و پشت تمرکز دارند. با افزایش این ترشحات و انسداد مجاری غدد بتدریج عوامل میکروبی و التهاب نیز اضافه شده و علائم آکنه پدیدار می شود. شاید شایعترین سوالی که یک متخصص پوست از بیمار خود می شنود، نقش تغذیه در بروز یا شدت آکنه است. گر چه تاکنون مطالعه ای بطور یقین رابطه آکنه و تغذیه را ثابت نکرده بود ولی در مطالعه جدیدی که در سال 2007 توسط مرکز تحقیقات دانشگاهی RMIT در شهر ملبورن استرالیا انجام گرفته است، نتایج جدیدی منتشر گردیده است. در بررسی های انجام شده دیده شده است که میزان بروز آکنه با تغییر شیوه زندگی و تغییر رنگ و بوی زندگیها به سمت الگوی غربی، تغییر کرده است از این جهت محققان فاکتورهای موثر بر شیوه زندگی از جمله تغذیه را بررسی کردند. در سال 1930 آکنه، بیماری شناخته شد که با به هم ریختگی متابولیسم کربوهیدرات رابطه داشت چرا که اولین مطالعات اختلال تحمل گلوکز را در بیماران مبتلا به آکنه نشان می داد. اخیرا این موضوع مطرح شد که چگونه تغذیه بر فعالیت سیستم اندوکرین یا هورمونی فرد موثر است. کورداین در مطالعه ای نشان داد که ایندکس گلایسمیک بالا می تواند باعث شیوع بالای آکنه در این شیوه زندگی شود. در این مطالعه 43 نفر مرد با سن 25-15 سال مبتلا به آکنه خفیف تا متوسط انتخاب شدند و این افراد هیچ درمان خوراکی یا موضعی استفاده نمی کردند. و این مردان در دو گروه مورد مطالعه قرار گرفتند.
در گروه مداخله بیماران تحت رژیم غذایی با بارگلایسمیک پایین که 25% انرژی آن از پروتئین و 45% با ایندکس کربوهیدرات پایین، قرار گرفتند. در مقابل در گروه کنترل رژیم غذایی غنی از کربوهیدرات استفاده شد. تعداد ضایعات و شدت آکنه هر ماه بررسی می شد.
نتایج نشان داد در هفته 12، تعداد متوسط ضایعات در گروه با رژیم غذایی کم کربوهیدرات کاهش بیشتری نسبت به گروه کنترل داشت و وزن این گروه نیز کاهش بیشتری داشت. در واقع بهبودی آکنه پس از رژیم غذایی با بارکربوهیدرات کم نشان دهنده این واقعیت است که شیوه زندگی و تغذیه نقش مهمی در پاتوژنز آکنه دارد. اگر چه مطالعات بیشتری برای تاثیر واقعی عوامل مجزا بر بروز آکنه لازم است.
دکتر محمدعلی نیلفروشزاده متخصص پوست و مو
