به گزارش "ورزش سه"، مهدی جاوید با شرکت نکردن در جشن قهرمانی تیم ملی ایران، در جام ملت‌های آسیا نشان داد از موضوعی ناراحت است. وحید شمسایی نیز اعلام کرد بعد از صحبت با جاوید متوجه شده حرف‌های او بوی خداحافظی می‌دهد. در کنار جاوید، فرهاد توکلی نیز از تیم ملی خداحافظی کرد و احمد اسماعیل پور همچون جاوید، پست‌های معنادار در فضای مجازی منتشر کرد تا این حرکت تبدیل به اعتراض دسته‌جمعی شود. مهدی جاوید بعد از گذشت یک ماه از جام ملت های آسیا، سکوتش را شکست و در گفت‌وگویی، پشت پرده ناراحتی او و دو ملی‌پوش دیگر را رسانه‌ای کرد.
متن کامل این مصاحبه را در ادامه می‌خوانید:
در جشن قهرمانی تیم ملی غایب بودی. دوست داشتی بهترین بازیکن شوی؟
بهترین بازیکن شدن به دوست داشتن نیست، به شایستگی است. بازیکنان شایسته زیادی داریم اما اتفاق و ناراحتی که برای من، احمد اسماعیل پور و فرهاد توکلی پیش آمده، مختص یک تورنمنت نیست و چند سال، جریان دارد اما این مشکل یک زمان بیرون می زند. منِ مهدی جاوید که 31 سالم است، انتظار دارم اتفاقات خوب بیفتد و همه بازیکن ها یه یک چشم دیده شوند. ما سرباز تیم ملی هستیم و مسئولیت سنگینی داریم اما می خواهیم اگر زحمتی می کشیم دیده شود.
دقیق تر توضیح می دهی؟
فوتسال ما خیلی مظلوم است و در این مظلومیت بازهم یک عده مظلوم واقع شده اند. قبل از رفتن به جام ملت های 2018 به خودم گفتم که تفکرت درباره مهندسی شدن جریان از بیرون زمین اشتباه است. به خودم گفتم اتفاقات را خیلی بد می بینی. به همین خاطر خواستم یک بار دیگر تلاش کنم و ببینم اتفاقی می افتد یا نه.
از ناظم الشریعه ناراحت بودی؟ ظاهرا او گفته بود بازی جاوید به چشم نمی آید و از حسن زاده تعریف کرده بود. مگر با حسن زاده رفیق نیستی؟
اتفاقا باهم خیلی دوست هستیم و بازی ما در زمین نشان می دهد چقدر هماهنگیم. بین چهار بازیکنی که در ترکیب اولیه باهم بازی می کنیم بینش یکسانی وجود دارد. بازیکنان خیلی باهم رفیقند اما از ناظم الشریعه ناراحت شدم چون گفت بازی توکلی و جاوید در جام ملت ها به چشم نیامد. در حالی که در دو سال اخیر کسی به اندازه من گل نزده است. اما جاوید را به گل زدن نمی شناسند بلکه به پاس گل زدن می شناسند. حال منی که بیشترین گل را زده ام و مرا به پاس گل دادن می شناسند، چطور به چشم نیامده ام؟ به چشم نیامدن، به خاطر اتفاقات عامدانه ای است و سرمربی تیم ملی هم روی آن صحه می گذارد؛ این دردش زیاد است.
گفته می شود می خواهی از تیم ملی خداحافظی کنی.
به این موضوع فکر می کنم. چون چند سال است که اتفاق تکراری می افتد و هیچ مورد مثبتی ندیدم که بگویم من اشتباه می کنم اما در نهایت دیدم نه؛ انگار قرار نیست چیزی عوض شود. اینکه هر سال ما دیده نمی شویم. هر عملکری داشته باشم بازهم می گویند دیده نشدی. 38 گل در 20 بازی بی سابقه بود اما در زمان انتخاب بهترین بازیکن لیگ به صورت علنی گفتند جایزه را به تو نمی دهیم؛ چون تو آقای گل شدی. در حالی که دو ماه قبل از آن طارمی هم آقای گل شد و هم بهترین بازیکن. در نظرسنجی انتخاب بهترین های لیگ، همه آیتم ها را می پرسند به جز بهترین بازیکن. بهترین دروازه بان، مربی، و یک سری جایزه های من در آوردی را دادند. اشتباهم در سال 96 حضور در مراسم بهترین ها بود چون آنقدر انتخابات بدی کردند که به نظرم زننده بود. خود فوتسالی ها این انتخاب ها را قبول نداشتند. حضورم در این مراسم دو دلیل داشت، دلیل اول خواهش وحید شمسایی بود و همچنین تیم ملی عازم مسابقات داخل سالن بود و با تیم ملی به مراسم برترین ها رفتیم.
در مسابقات داخل سالن هم آقای گلی شدی.
بله اما دیده نشدم! هر چه جلوتر می رویم انتظار داریم اتفاق خوب بیفتد. به خودم می گویم بس است، یک سال، دو سال. آسیایی، باشگاهی، جهانی، ملی؛ همه تکراری شده است. الان اوضاعی شده که اگر توپ هم غیب کنی، اتفاقی نمی افتد!
خیلی دلت پر است.
به این خاطر که احساس کردیم باید نشان دهیم از یک اتفاق ناراحت هستیم. از ما که گذشت اما امیدواریم عدالت برای جوان ها باشد.
چرا نمی خواهی لژیونر شوی؟
اگر بخواهم لژیونر شوم دوست دارم سطح تیمش از لیگ ایران بالاتر باشد. سه سال پیش از لیگ اسپانیا پیشنهاد داشتم اما به خاطر قرارداد با گیتی پسند نتوانستم بروم.
