معرفی و بررسی فیلم Roman J Israel, Esq با بازی عالی دنزل واشینگتن

به نظر منتقد گاردین (theguardian) عنوانی غیرمتعارف و داستانی عجیب، فروش فیلم «رومن جی. وکیل دادگستری» Roman J Israel, Esq را سخت خواهد کرد اما «رومن جی. وکیل دادگستری» فیلمی رضایت‌بخش با بهترین بازی امسال، بازی‌ای از دنزل واشینگتن Denzel Washington، است.
استعداد عالی بازیگری دنزل واشینگتن، او را در لیست بهترین بازیگران قرار داده است، اما درعین‌حال باعث شده نتواند در نقش‌های متفاوت و پیش‌بینی‌نشده‌ای این استعداد خود را نشان دهد. همان‌طور که به شهرتش اضافه شد، او را در نقش‌های اکشن تکراری زیادی دیدیم، انتخابی که ازلحاظ کاری و برای امرارمعاش قابل‌درک است اما تأسف‌برانگیز است.
در سال گذشته، بازی او در فیلم «حصارها» Fences، توانایی بالای او را بار دیگر نشان داد و بردن جایزه اسکار حق این بازی بود نه بازی خواب‌آلود کیسی افلک Casey Affleck در «منچستر کنار دریا» Manchester by the Sea.

به‌ نظر می‌رسد واشینگتن بار دیگر با بازی در نقشی متفاوت، احتمال برنده شدن اسکار را دارد (البته الآن می‌دانیم که برنده نشد!‌)؛ اما آخرین فیلم او، فیلمی با اسمی عجیب، «رومن جی. ایزریل. وکیل دادگستری»، احتمالاً برای داوران آکادمی و بیننده‌ها قدری عجیب باشد.
ایزریل، وکیلی خجالتی و غیراجتماعی است که در دفتر خود با شریکش، پشت‌میزنشین است. او وابستگی عجیب و زیادی به قانون دارد، اما زمانی که مشکلی برای همکارش پیش می‌آید او مجبور می‌شود وارد دنیایی شود که نا‌آشنا و سرد است. او شغلی در دفتری بزرگ‌تر (به ریاست کالین فارل Colin Farrell) پیدا می‌کند و در پی اتفاقاتی عجیب زندگی ایزریل به‌سرعت تغییر می‌کند.مانند فیلم قبلی دن گیلروی Dan Gilroy، نویسنده و کارگردان فیلم «شبگرد»، «رومن جی. ایزریل. وکیل دادگستری» در مورد شخصیتی است که هیچ‌وقت نتوانسته در مرکز توجه باشد. در ابتدا، به‌ نظر می‌رسد ایزریل مانند خیلی‌ از شخصیت‌هایی که تابه‌حال دیدیم، یک نابغه آٰرام باشد که پرونده‌های زیادی را به‌راحتی حل می‌کند؛ اما داستان فراتر از این‌هاست و گیلروی به دنبال کلیشه‌ها نیست.
ایزریل مردی قانونمند و تابع قانون است. وقتی بالاخره اجازه حضور در دادگاه را پیدا می‌کند، از دیدن افرادی که خیلی به قانون پایبند نیستند، ناامید می‌شود و در پی اتفاقاتی که می‌افتد کم‌کم از اعتقادات فاصله می‌گیرد تا بتواند در دنیای واقعی دوام بیاورد.

 او مردی قدیمی است، مرد قانونمندی که به دوره‌ای دیگری از تاریخ تعلق دارد و باور دارد که سیستم قضایی نیازمند اصلاحات زیادی است و اگر در دوره دیگری بود، ممکن بود افراد تحت تأثیر این تفکر او قرار بگیرند؛ اما او مردی عجیب و بدلباسی است که همیشه هدفونی به گوش دارد، مردی باهوش و غیراجتماعی.
این نقش با نقش‌هایی که واشینگتن معمولاً بازی می‌کند، تفاوت دارد، بازی کمتر دیده‌شده او در نقش سرباز مجروح در فیلم «کاندیدای منچوری» The Manchurian Candidate، به این نقش او نزدیک‌تر است. می‌توان گفت بازی او در «رومن جی. ایزریل وکیل دادگستری» بهترین بازی او تابه‌امروز است، او کاملاً در نقش او فرورفته و بازی او به حدی جذاب است که آرزو می‌کنم کاش به‌جای یک فیلم سینمایی، «رومن جی. ایزریل. وکیل دادگستری» یک سریال ده‌قسمتی نت‌فلیکس بود.
با توجه به تغییری که فارل به‌تازگی در نقش‌هایش ایجاد کرده است، بازی در نقش وکیلی ماهر که مانند نقش‌های ابتدایی او در هالیوود است، کمی پسرفت برای او به‌حساب می‌آید. داستان فرعی رابطه ایزریل با یک فعال مدنی، با بازی کارمن اجوگو Carmen Ejogo گاهی اضافی به نظر می‌رسد، اما حتی در لحظه‌های کمتر موفق فیلم نیز، از روند پیش رفتن داستان لذت بردم. عده‌ای که انتظار فیلمی هیجان‌انگیز مانند «شبگرد» را داشته‌اند، احتمالاً از این فیلم انتقاد خواهند کرد؛ اما «رومن جی. ایزریل. وکیل دادگستری» فیلم درامی با حوصله، با بودجه‌ متوسط است که این روزها کمتر شاهد آن هستیم.

 فیلم‌نامه گیلروی پر از جزییات و شخصیت‌پردازی ماهرانه است. مقایسه فیلمی مانند آن با فیلم‌های دهه 70 کار کلیشه‌ای است، اما اثر گیلروی را ازنظر موسیقی می‌توان با فیلم‌های آن دوره مقایسه کرد. این فیلم داستانی تأثیرگذار در مورد آمریکا و مناسب وضعیت فعلی و پرسش‌برانگیز دولت در مورد اخلاقیات و انسانیت است. «رومن جی. ایزریل. وکیل دادگستری» ممکن است به خاطر اسم عجیب و فیلم‌نامه غیرمتعارفش فروش آسانی نداشته باشد، اما فیلم درام قوی با یکی از بهترین بازی‌های امسال، است.
منتقد واشنگتن‌پست (washingtonpost) معتقد است که «رومن جی. ایزریل. وکیل دادگستری» که بخشی از آن داستانی در مورد شخصیت‌ها، اتفاقات هیجان‌انگیز است و بخش دیگری شامل داستانی پندآموز درباره اهداف و نتایج آن‌هاست، فیلمی عجیب و غیرقابل‌پیش‌بینی، مانند بازی شخصیت اول آن، است. گیلروی فضایی متقاعدکننده برای این فیلم ساخته است (با موسیقی عالی جیمز نیوتون هاوارد James Newton Howard که یکی از بهترین موسیقی‌های امسال است). شخصیت‌پردازی فیلم همراه با نوعی مضمون سیاسی است که این روزها کمتر شاهد آن هستیم و باعث می‌شود بینندگان تا حدی از نتیجه آن ناامید شوند. پایان «رومن جی. ایزریل. وکیل دادگستری» را می‌توان پایانی فلسفی دانست، اما به‌هیچ‌وجه نمی‌توان آن را پایانی رضایت‌بخش دید. بااین‌حال، بینندگان از تماشای بازی واشینگتن لذت خواهند برد. تماشای واشنگتن در این نقش برای بینندگان همانند تماشا کردن شوالیه‌ای در اثر جدید خواهد بود.منتقد راجر ایبرت (rogerebert) برخلاف منتقدین دیگر در این مقاله در مورد فیلم این‌گونه نظر داده است: «رومن جی. ایزریل. وکیل دادگستری» برای کسانی مثل من که در این حرفه هستند، توهین‌آمیز است. واشینگتن یکی از بازی‌های ضعیف خود را در این فیلم به نمایش می‌گذارد. شخصیت او اصلاً واقعی به نظر نمی‌رسد، حتی وقتی دچار ترس شده، یا در معرض خطر است و یا در حال فرار است. تنها نکته قابل‌توجه در مورد او، زنگ موبایل اوست که هر موقع تلفنش روشن می‌شود، آهنگ Keep on Truckin را پخش می‌کند.
این فیلم مخصوصاً درزمینهٔ پروژه فعالیت مدنی رومن، توهین‌آمیز است. در طول فیلم، رومن درگیر یک پرونده است. این قسمت از فیلم، تنها به هدف تغییر دادن نوع رفتار با افراد رنگین‌پوست در دادگاه‌ها، طراحی شده است. ما درنهایت چیزی در مورد نتیجه دادگاه نمی‌‌فهمیم و زمان زیادی نیز درگیر این پروژه نیستیم تا با افرادی که الهام‌بخش رومن بودند آشنا شویم. به‌علاوه، پایان فیلم بیان‌کننده این است که رومن تنها از طریق اعمال خشونت و کمک یک فرد سفیدپوست -که هنگامی وارد ماجرا می‌شود که دوست سیاه‌پوستش به قتل رسیده‌ است- به هدف خود می‌رسد. هنگامی‌‌که آهنگ I’ll Be Around، گروه Spinners در تیتراژ پایانی پخش می‌شود، دائماً از خودم می‌پرسم «چرا؟»
نظرها در مورد فیلم متفاوت است اما مطمئناً دیدن بازی دنزل واشنگتن در هر فیلمی خارج از لطف نیست. می‌توانید فیلم را در نماوا ببینید و نظرتان را با ما در میان بگذارید.
همچنین بخوانید:
معرفی فیلم Fences

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.