امام جعفر صادق فرزند امام محمد باقر، مادرش ام فروه نام داشت. امام جعفر صادق از طرف مادر نسبتش به ابوبکر می رسد و نواده ی قاسم پسر محمد بن ابوبکر (تربیت یافته حضرت امیر) بود و محمد بن ابوبکر کسی است که در قتل عثمان شرکت داشت. امام جعفر صادق عمری دراز داشت و معاصر چند خلیفه اموی و عباسی بود. ولادت با سعادت امام جعفر صادق(ع) در روز دوشنبه هفدهم ماه ربیع الاول سنه 83 هجری در مدینه واقع شد. قاسم پدر فروه از ملازمین حضرت علی بن الحسین سجاد بود. ام فروه بانوی معظمه ای بود که در دامن سیادت قاسم بن محمد ابی بکر تربیت شد و گویند از دو جهت ایرانی نژاد است. حضرت صادق القاب بسیار دارد که از آن جمله است، ابوعبدالله، ابی اسماعیل، ابی موسی، صادق- صابر- فاضل- قائم- کامل- منجی و طاهر بود. دوران زندگی آن حضرت را می توان در دو بخش خلاصه کرد.
1.دوران قبل از امامت (از سال 83 تا 114 هجری قمری).
2.دوران امامت (34سال) که دوران شکوفائی تشیع بوده و آن حضرت از فرصت استفاده کرده و حدود چهار هزار شاگرد تربیت نمود و اسلام را زیر پرده های حجاب حاکمان ظلم و جور آشکار ساخت و به طور کلی معارف الهی و استقرار مکتب، مرهون تبیین و فداکاری حضرتش می باشد. امام ششم حضرت امام جعفر صادق (ع) در سن شصت و پنج سالگی دوشنبه بیست و پنج شوال 148 هجری به دستور منصور دوانیقی در مدینه به شهادت رسید. مرقد شریفش در مدینه در قبرستان بقیع است.
منبع؛ محسنی، علی؛ (1386) نور باقر (ع): مروری بر زندگی حضرت علی ابن باقر فرزند شهید امام پنجم علیه السلام مدفون در خاک مقدس مشهد اردهال (کاشان)، قم، مشهور، چاپ دوم. 