مذهب شیعه به دلیل حقانیتی که در بر داشت همیشه در طول تاریخ مورد ظلم و ستم جباران قرار می گرفت و ناچاراً در اوضاع خفقان به حیات خود ادامه می داد اما در طول تاریخ تشیع رادمردانی بودند که با شجاعت و از جان گذشتگی سعی در رساندن و نگهداری معارف اهل بیت(ع) داشتند و در این راه جان خود را از دست دادند مانند رشید هجری، میثم تمار و مالک اشتر.
از آنجایی که شعر در فرهنگ و ادب مردم عرب جایگاه جدی و قابل توجه داشت یک زمینه بسیار مساعد برای دفاع از حریم اهل بیت(ع) و حمله به دشمنان ایشان بود یکی از شاعران بزرگ تشیع که با شعرهای خود به دفاع از حقوق اهل بیت(ع) پرداخت، دعبل خزاعی بود.
وی از سخن سرایان نامور عرب بود که در بحران استبداد و خفقان دولت آل عباس به سر می برد و با شهامت حیرت انگیز و بی سابقه آشکارا آل عباس را هجو می گفت و عاشقانه درباره آل علی(ع) مدح و ثنا می سرود.
در شیعه بودن دعبل بزرگان سنی و شیعه تردیدی ندارند
دعبل در ایمان و علو منزلت مشهور است. در شیعه بودن وی بزرگان سنی و شیعه تردیدی ندارند. وی امامت چهار تن از ائمه طاهرین را (از امام هفتم تا امام دهم) درک نمود. فعالیت‌های سیاسی دعبل در دفاع از اهل بیت(ع) از زمان هارون الرشید آغاز شد.
او که از محبان آل عصمت بود، با اشعار خویش جنایاتی را که در حق آل علی(ع) شده بود، آشکار می کرد و با هجو در اشعارش هیبت خلفای آل عباس را می شکست و جنایت عباسیان (حبس کردن‌ها، غصب اموال، کشتن‌ها و مسموم نمودن‌ها) را برای مردم هویدا می ساخت.
دعبل از سوی مامون تهدید به مرگ شد
اشعار بسیاری در خصوص مناقب و مصائب آل رسول الله از وی به ما رسیده. نقل شده وقتی به نحوی مامون را هجو کرد، مامون تهدید او را تهدید به قتل کرد این بود که دعبل فرار کرده و تا مدتی پنهانی می زیست.
همچنین دعبل در اشعارش از قاتل امام نهم(ص) به سگ تعبیر کرده است، وی از آن جهت که از هجو مخالفین و معاندین خاندان عصمت و طهارت خودداری نمی کرد اکثر مواقع در خفا می زیست و از او به عنوان جسورترین مردم تاریخ یاد شده اما مخالفان طاقت اشعار حقه دعبل را نداشتند و در نهایت وی را به شهادت رساندند.
امام رضا(ع) از این قصیده تائیه دعبل استقبال کرده و خود نیز دو بیت به آن افزودند
یکی از مشهورترین قصاید دعبل شعر تائیه است، که وی اولین بار در نزد علی بن موسی الرضا(ع) قرائت کرد، امام رضا(ع) از این قصیده بسیار استقبال کردند و خود نیز دو بیت به آن افزودند: ثامن الحجج با دستان مبارک خویش 100 اشرفی طلا به دعبل عنایت فرمودند اما وی از گرفتن کیسه زر امتناع کرد و گفت من برای صله این قصیده را عرض نکردم و از امام خواهش کرد که از جامه خود به او مرحمت کند تا به آن جامه تبرک جوید و سبب شرافتش شود.
امام رضا(ع) دینارها را دوباره به دعبل داد و به او گفت: به زودی به آنها احتیاج پیدا می کنی و پیراهنی به دعبل داد و فرمود این پیراهن را خوب حفظ کن؛ زیرا که در این پیراهن 1000 شب 1000 رکعت نماز خوانده‌ام و هزار مرتبه ختم قرآن کرده‌ام.
قصیده جناب دعبل احسن القصائد است
قصیده جناب دعبل امتیازات منحصر به فردی دارد بعضی از بزرگان فرموده‌اند که این قصیده احسن القصائد است و در فخر برابری دارد با تمامی مدایحی که برای اهل بیت(ع) گفته اند.
این قصیده شریفه مشتمل بر 120 بیت است و تمام آن در «کشف الغمه» و «بحارالانوار» موجود است، همچنین بر این قصیده شرحی عربی نیز نوشته شده است، محدث قمی در سفینه البحار نقل کرده است: «دعبل این قصیده را به جامه‌ای نوشته و با آن جامه محرم شده و وصیت کرده که آن را در کفنش بگذارند.»
امام رضا(ع) به دعبل امر کردند از راه قم بازگرد که از آنجا به تو فایده می رسد
امام رضا(ع) علاوه بر آن دینارهای رضویه و پیراهن یک انگشتری نیز که نگین عقیق داشت به دعبل عطاء کردند و به دعبل امر کردند که از راه قم بازگرد که از آنجا به تو فایده می رسد.
در راه بازگشت راهزنان به قافله دعبل حمله کردند دزدان هنگامی که متوجه شدند پیراهن امام رضا(ع) در بار و بنه غافله است به احترام آن پیراهن همه اموال را به قافله بازگرداندند و ایشان را همراهی و بدرقه کردند تا به مکان امنی برسند پس از آنکه دعبل و اهل قافله به یومن و برکت این پیراهن محفوظ ماندند جناب دعبل وارد شهر قم شد.
اهالی قم از قضیه قصیده تائیه و خوانده شدن آن در محضر مبارک ثامن الحجج خبر دار شدند و از دعبل استدعا کردند که آن قصیده را برای آنان نیز بخواند، پس از قرائت شعر، مردم قم به دعبل عطایای بسیار نمودند. دعبل هنگامی که به وطن خود رسید متوجه شد که دزدان تمام اسباب زندگانی و خانه او را برده‌اند اما هنگام مفارقتش از امام رضا(ع) ایشان 100 دنیار رضویه به او اعطا نموده بودند و فرموده بودند قبول کن زیرا به آن محتاج خواهی شد.
شیعیان آن دیار از دنانیر (جمع دینار) رضویه مطلع شدند و نزد دعبل آمدند و هر دنیاری را به صد درهم خریدند و برای دعبل ده هزار درهم فراهم شد و در آن وقت دعبل متوجه فرمایش امام رضا(ع) شد که به زودی به این صد دینار احتیاج پیدا خواهی کرد.
دعبل قطعه‌ای از لباس امام رضا(ع) را به چشم همسرش بست چشمان زن شفا یافت
در همین جریان دعبل همسری داشت که به وی بسیار علاقمند بود و هنگام رسیدن به وطن متوجه شد که چشم او دچار عیب شده و اطباء از معالجه او درمانده شده‌اند دعبل قطعه‌ای از لباس امام رضا(ع) را بر چشم همسرش بست و به برکت آن جامه چشمان زن شفا یافت.
منبع:خبرگزاری دانشجو
ارسال توسط کاربر محترم سایت :hasantaleb