بقعه شیخ آذری بیهقی اسفراینی
فخرالدین حمزه بن علی ملک بن حسن اسفراینی، شاعر، عارف و مورخ پارسیگوی شیعی در آذر ماه سال 784 ه.ق در اسفراین زاده شد. وی از آغاز جوانی به سرودن شعر پرداخت. چون ولادتش در ماه آذر بود، «آذری» تخلص کرد. پدرش عبدالملک از سوی سربداران صاحب اختیار اسفراین بود. در کودکی همراه با دایی خود به قراباغ رفت و با الغ بیک همباری شد و دوستی عمیقی بین آنان پدید آمد. وی از جوانی شروع به شاعری و مدح سلاطین، بویژه سلطان شاهرخ تیموری کرد. اما بزودی به عرفان روی آورد . دوبار به حج رفت و یک سال در آنجا مجاور حرم شد و کتاب سعی الصفا را در باره مناسک حج نگاشت سپس به هند رفت و در دربار احمد شاه اول بهمنی به مقام ملک الشعرایی و معلمی علاالدین همایون بن احمد شا رسید و کتاب بهمن نامه را به وی تقدیم کرد. و پس از سالها به خراسان بازگشت و تا پایان عمر در اسفراین به تربیت شاگردان و عبادت و تالیف مشغول بود. وی درعین انزوا با شاهزادگانی چون علاالدین همایون، بایسنقر میرزا و الغ بیگ میرزا پسران شاهرخ ارتباط داشت. وی در 86 هـ.ق وفات یافت و در اسفراین به خاک سپرده شد
