به گزارش ایسنا، محمد عظیمی شاعر، ادیب و پژوهشگر خراسانی پس از تحمل یک دوره طولانی بیماری در سن 76 سالگی از دنیا رفت. به گفته جلیل فخرایی، مراسم خاک‌سپاری این شاعر فردا پس از تشییع در مقبره‌الشعرای شهر طوس در جوار آرامگاه فردوسی انجام خواهد شد.
محمد عظیمی متخلص به عظیمی متولد سال 1319 خورشیدی و زاده روستای قَندِشتَن تربت حیدریه بود. او در مشهد دوره دبیرستان را به پایان می‌رساند. در سال 1345 به عنوان کتابدار در دانشکده ادبیات مشهد استخدام شده و بعدها در سمت‌های مختلف خدمت می‌کند. آخرین سمت وی در دانشکده ادبیات رئیس امور اداری بود و در اسفندماه سال 1375 بازنشست شد.
این شاعر پس از بازنشستگی به عنوان رئیس امور اداری در موسسه چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی مشغول به کار می‌شود و پس از چند سال به علت کسالت از کار کناره‌گیری می‌کند. پس از بازنشستگی چند سالی هم در موسسه پژوهشی خراسان‌شناسی فعالیت داشت. از سال 1385 در بستر بیماری به سر برد و قادر به سخن گفتن و نوشتن نبود.
از آثار محمد عظیمی این عنوان‌ها هستند:
غزل معاصر ایران؛ انتشارات رز؛ سال 1348
از پنجره‌های زندگانی؛ انتشارات آگاه؛ چاپ اول سال 1369؛ چاپ سوم 1386؛ (چاپ اول این کتاب «غزل معاصر ایران» نام داشت که از چاپ دوم تغییر نام پیدار کرد)
چشمه فیاض (مجموعه مقالات)؛ انتشارات دانشکده فردوسی مشهد؛ سال 1383
عقاب‌ها و چند شعر از بهرام طوسی؛ انتشارات تابران؛ سال 1382
تذکره شاعران مشهد (سه جلدی) با همکاری دکتر وحیدیان کامکار (چاپ‌نشده)
کتاب تذکره شاعران مشهد را با همکاری زنده‌یاد دکتر وحیدیان کامکار یک سال قبل از بیماری‌اش به اتمام رساند.
او چند شعر محلی نیز دارد؛ از جمله شعری که برای زادگاهش سروده که در کتاب «ده چهره ده نگاه» به کوشش جلال قیامی به صورت خلاصه چاپ شده است.
