پریسا کرمی مولف کتاب «تاریخ موسیقی ایران، از دستان تا دستگاه» در گفتگو با خبرنگار مهر توضیح داد: ساز و کار موسیقی ایران در حفظ موجودیت خود در این اعصار، به‌گونه‌ای بوده که امروز دارای هویتی مستقل و ویژگی‌هایی منحصر به فرد است. این هویت در روزگار معاصر، خود را در قالب موسیقی دستگاهی نمایان می‌کند که با وجود تفاوت‌های مختلف تداوم و سرایت نظام‌های ساختاری موسیقی پیش از قاجار را می‌توان در آن شناسایی کرد.
وی ادامه داد: کتاب «تاریخ موسیقی ایران، از دستان تا دستگاه» بررسی اجمالی تاریخ موسیقی ایران از باستان تا پایان صفویه با تمرکز ویژه بر مبانی نظری و ساختار موسیقی ایران در این دوران است. علت انتخاب این بازه زمانی نیز آن است که از صفویه و بعد از آن تغییراتی در صورت و ساختار موسیقی ایران ایجاد شده و «دستگاه» و «ردیف» به شکل امروزی آن نمود پیدا می کنند. به هر حال من بر این باورم برای درک بهتر موسیقی کنونی مان باید عقب تر برویم و سرنخ های این تغییرات را جست و جو کنیم، چراکه قاعدتا «دستگاه» به یکباره ایجاد نشده و خویشاوندی نزدیکی با مقولات نظری پیش از خود یعنی «دستان» در دوران باستان و «ادوار» در دوران اسلامی دارد.
این نوازنده و پژوهشگر در پایان بیان کرد: کتاب در پنج بخش دوران باستان، استیلای اعراب، تشکیل حکومت های مستقل، عصر مغول-تیموری و عصر صفوی و در چهارده فصل تنظیم شده است. در هر فصل نیز اشاره کوتاهی به وضعیت تاریخی و فرهنگی ایران در دوران مورد نظر شده تا درک وضعیت موسیقی به عنوان یکی از ارکان فرهنگ برای مخاطب ساده تر باشد. به هر حال ما تلاش کردیم تا به ویژگی های موسیقی و ارتباط آن در اعصار مختلف به صورت یک خط تاریخی و با نگاهی تحلیلی پرداخته شود و زبان کتاب تا حد امکان ساده باشد.
کتاب «تاریخ موسیقی ایران، از دستان تا دستگاه» نوشته پریسا کرمی توسط انتشارات «هم آواز» در دسترس مخاطبان قرار گرفته است.
