پیتزا یکی از غذاهای اصیل و سنتی ایتالیایی است که در واقع یک لایه خمیر است که روی آن را با سس گوجه، پنیر و دیگر مواد غذایی می‌پوشانند و آن را در فر قرار می‌دهند تا پخته شود. این مواد می‌تواند شامل سبزیجات، گوشت و هرچیز دیگری طبق سلیقه شما باشد. قدمت این غذا به قرن دهم میلادی برمی‌گردد. شواهد نشان می‌دهد که این غذا در لاتزیو شهری در جنوب ایتالیا اختراع شد و نمونه مدرن آن کار نپال بوده است و بعد از آن‌ها انواع بسیاری از آن در جاهای مختلف جهان به وجود آمد و طرفدارهای زیادی پیدا کرد. در سال 2009، پس از درخواست ایتالیا، پیتزای ناپولیتس در اتحادیه اروپا به عنوان یک غذای تضمین شده با تخصص سنتی ثبت شد.
این غذای فوری یکی از محبوب‌ترین غذاهای جهان و جز فست فودهای معمول در اروپا و آمریکای شمالی است. بسیاری از رستوران‌ها و فست فود فروشی‌ها، آن را سرو می‌کنند و بعضی از رستوران‌های زنجیره‌ای متخصص پیتزا هستند. این غذا را در اواخر قرن نوزدهم مهاجران ایتالیایی به ایالات متحده بردند و برای اولین بار در مناطقی که مهاجران ایتالیایی متمرکز بودند آن را سرو کردند. اولین پیتزافروشی ایالات متحده، لومباردی، در سال 1905 افتتاح شد.
پس از جنگ جهانی دوم، جانبازانی که از کمپین ایتالیایی‌ها بودند غذاهای محلی ایتالیا را معرفی کردند و بازار مناسب برای پیتزا را به طور خاص نشان دادند و از آن زمان مصرف پیتزا افزایش پیدا کرد و در پیتزا فروشی پخته و فروخته می‌شد یا پیتزاهای سرد یو یخ زده از سوپرمارکت‌ها تهیه می‌شدند و به این طریق پیتزا به آسانی در سراسر جهان در دسترس قرار گرفت و مصرف این غذا بسیار گسترده شد. جالب است بدانید که 13 درصد از جمعیت آمریکا هر روز مصرف پیتزا مصرف می‌کند.
برای تهیه این غذا می‌توانید آن را به صورت بخ زده از سوپرمارکت‌ها تهیه کنید یا مواد اولیه آن را به صورت جداگانه خریداری کنید و در خانه آماده کنید و درون فر قرار دهید تا پیتزای شما به سرعت آماده شود. برای پیتزا ظروف مختلفی وجود دارد که مشابه هم هستند ولی مواد تشکیل دهنده آن‌ها با هم فرق دارند. پیتزا را در نقاط مختلف جهان معمولا با دست می‌خورند اما در رستوران‌های ایتالیایی آن را با چاقو و چنگال سر میز می‌آورند.
غذاهایی مانند پیتزا پایه‌ای مشخص دارند و به نان آن مواد دیگری اضافه می‌کنند تا طعم‌های جدید بسازند و طعم آن را بیشتر کنند. در یونان باستان مردم نان خود را با روغن، گیاهان و پنیر طعم‌دار می‌کردند. در قرن ششم بعد از میلاد سربازان فارسی در زمان پادشاهی داریوش نان پخته شده را با پنیر و خرما در بالای سپرهای خود نگه می‌داشتند و طی نبرد جایی که احساس ضعف و گرسنگی می‌کردند از این غذا می‌خوردند. در جایی دیگر قرص نان را با سبزیجات پخته شده می‌خوردند. بعدها پیتزای مدرن را پختند که روز خمیر نان مسطح شده گوشت، پنیر، سس گوجه و ریحان اضافه می‌کردند. تضادهای اعتقادی وجود دارد که بعضی می‌گویند این غذا خارج از نانوایی‌های پیتزایی به فروش می‌رسید و پیتزا فروشی‌های امروز سنت قدیم را زنده نگه داشته‌اند.
داستانی جالب از پیتزا مارگریتا
یک افسانه معاصر معروف، داستان عجیب وغریب پیتزا مارگریتا است که در سال 1889 اختراع شد، زمانی که کاخ سلطنتی کاپادیمونت، به افتخار کوئین مارگریتا سه مدل مختلف از این غذا را برای او درست کردند و ملکه به شدت ترجیح داد آن در رنگ‌های پرچم ایتالیا که قرمز (گوجه فرنگی)، سبز (ریحان) و سفید (موزارلا) باشد. ظاهرا، این نوع پیتزا پس از ملکه نام‌گذاری شد، اگر چه تحقیقات انجام شده اخیر در مورد این موضوع، با دیده شک و تردید به موضوع نگاه می‌کند.
